Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΥΣ

Η μουσική φτιάχνει αριστούχους

Ο Γιώργης είναι μόλις εννιά ετών αλλά στην ερώτηση «τι σου προσφέρει η μουσική;», απαντά αμέσως: «Με βοηθά πολύ στα μαθηματικά και οι φίλοι μου ενδιαφέρονται πολύ γι΄ αυτό που κάνω και τους αρέσει». Βέβαια συμπληρώνει, όπως αναφέρουν Τα Νέα (25.09.2009), πως στα ελληνικά δεν έχει παρατηρήσει να τον βοηθά.

Παίζει πιάνο από τα έξι του και μαζί με τον ξάδερφό του, Γιώργο, που είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος και παίζει βιολί, έχουν εμφανιστεί σε διάφορες εκδηλώσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ο Γιώργος μάλιστα ετοιμάζεται για την πρώτη του συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής. Τόσο για τον πατέρα του Γιώργη, κ. Τάσο Μπάνο όσο και του Γιώργου κ. Χρόνη Μπάνο, η ενασχόληση των δύο μικρών με τη μουσική ήρθε φυσικά και θεωρήθηκε απαραίτητη. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο κ. Τάσος Μπάνος, «η παιδεία που προσφέρει κανείς στο παιδί του δεν πρέπει να περιορίζεται στις λεγόμενες χρηστικές γνώσεις του συστήματος εκπαίδευσης αλλά να περιλαμβάνει και γνώση που καλλιεργεί την εσωτερικότητα και την αίσθηση του εαυτού. Γι΄ αυτό και όταν ο γιος μου μού ζήτησε να αρχίσει μαθήματα πιάνου επειδή έβλεπε τον Γιώργο να μαθαίνει βιολί, δέχτηκα αμέσως και χάρηκα όταν έβλεπα πόσο του αρέσει».

Για την ψυχολόγο κ. Αλεξάνδρα Καππάτου η συμβολή της μουσικής γενικά και της εκμάθησης ενός μουσικού οργάνου ειδικότερα, στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού είναι αδιαμφισβήτητα θετική. «Η σχέση με τη μουσική αρχίζει ήδη από την ενδομήτριο περίοδο ακούγοντας τη μητέρα να τραγουδά ή τη μουσική που αυτή ακούει. Από όταν είναι νεογέννητα αναπτύσσουν μια σχεδόν μαγική σχέση μαζί της αφού τα ηρεμεί και τα χαλαρώνει». Όπως τονίζει, η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου συνεπάγεται μια πιο στενή επαφή που «εξασφαλίζει διασκέδαση, ψυχαγωγία, εσωτερική ηρεμία αλλά και αίσθημα ικανοποίησης που προχωρά και μαθαίνει».
Και συμπληρώνει: «Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι βοηθά στη συμπεριφορά αφού τα παιδιά που μαθαίνουν να παίζουν κάποιο όργανο είναι πιο ευγενικά και μαθαίνουν να επιλέγουν τον διάλογο. Αυτό συμβαίνει γιατί η εκμάθηση ενός οργάνου απαιτεί πειθαρχία και κάποιες φορές και προϋποθέτει τη συμμετοχή σε μια εύρυθμη ομάδα. Παράλληλα, έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά αυτά έχουν καλύτερες επιδόσεις στα μαθήματά τους αφού μέσω της μουσικής εξάσκησης μαθαίνουν να συγκεντρώνονται και να επικεντρώνονται στον στόχο». Γιώργης και Γιώργος κάνουν πλέον συστηματικές μουσικές σπουδές, έχουν μάθημα δύο φορές την εβδομάδα και μελετούν περίπου μιάμιση ώρα καθημερινά. Όπως αναφέρει όμως ο κ. Τάσος Μπάνος, «προσπαθώ να καταστήσω σαφές στον Γιώργη πως ναι μεν το πιάνο είναι εξίσου σημαντικό με το σχολείο αλλά τα μαθήματα της επόμενης ημέρας προηγούνται. Είναι άριστος μαθητής αλλά δεν ξέρω σίγουρα αν αυτό οφείλεται στην ενασχόλησή του με τη μουσική. Πιστεύω πάντως πως σε μεγάλο βαθμό υπάρχει σχέση».
«Η εμπειρία μάς δείχνει ότι τα παιδιά που καλλιεργούνται μουσικά αναπτύσσουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα γιατί αποκτούν κάποιες δεξιότητες», τονίζει η κ. Χαρά Καλομοίρη, πρόεδρος του Εθνικού Ωδείου. Και εξηγεί: «Η κυριότερη είναι ότι μαθαίνουν από πολύ μικρή ηλικία να οργανώνουν τις δραστηριότητές τους. Για να παίξουν ένα κομμάτι πρέπει να συντονίσουν σώμα, νου και συναίσθημα. Επίσης, εξασκούνται στο να ανταποκρίνονται με ακρίβεια σε οδηγίες. Αυτό τους δίνει ένα σχετικό προβάδισμα έναντι των άλλων παιδιών και το επιβεβαιώνουν και δάσκαλοι». Συμπληρώνει: «Έχω παρατηρήσει, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω τον λόγο, πως τα παιδιά με μουσική ευφυΐα έχουν και έφεση στα μαθηματικά».

Ο κ. Αλέξανδρος Φωτεινός, ιδιοκτήτης ωδείου και δάσκαλος μουσικής, υποστηρίζει ότι «η μελέτη είναι απαραίτητη και η μουσική τούς μαθαίνει τόσο την έννοια της συγκέντρωσης όσο και αυτή της υπευθυνότηταςοι οποίες φυσικά θα τους χρειαστούν και στο σχολείο- αφού σιγά σιγά συνειδητοποιούν ότι έχουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στην εκμάθηση κάποιου οργάνου». Ένα ακόμη όφελος, σύμφωνα με την κ. Καλομοίρη, είναι στη διαδικασία κοινωνικοποίησης, «η παρουσίαση ενός κομματιού στο ευρύτερο κοινό απαιτεί ωριμότητα και συνεπάγεται λοιπόν βελτίωση της κοινωνικότητας και της συμπεριφοράς του παιδιού».

Η ψυχολόγος κ. Καππάτου επισημαίνει ότι «πιθανόν η συστηματική ενασχόληση με κάποιο όργανο να οδηγήσει στην απώλεια του στοιχείου της παιδικότητας». Για τον λόγο αυτόν υποστηρίζει ότι οι γονείς δεν θα πρέπει να πιέζουν τα παιδιά τους, «δεν πρέπει ποτέ να βγάζουν πάνω τους προσωπικές επιθυμίες. Δεν πρέπει να τα πειθαναγκάζουν, είτε να μάθουν κάποιο όργανο είτε αν μαθαίνουν να διαπρέψουν, γιατί το μόνο που θα επιτύχουν είναι τα παιδιά να το εγκαταλείψουν ή ακόμη χειρότερα να μισήσουν τη μουσική».

Όσο για τον ρόλο των γονέων, ο κ. Φωτεινός σημειώνει πως «οφείλουν να δίνουν στο παιδί ερεθίσματα σχετικά με τη μουσική. Πρόκειται για μια δραστηριότητα που ακόμη και να την αφήσει στο μέλλον θα έχει κερδίσει κάτι, θα μάθει να είναι καλός ακροατής».
Όπως λέει, με βάση την εμπειρία του, «τα περισσότερα παιδάκια εκφράζουν τα ίδια την επιθυμία να μάθουν κάποιο όργανο». Τονίζει δε ότι «ακόμη και όταν πρόκειται για απόφαση των γονιών, εμείς προτείνουμε τα παιδιά είτε να κάνουν κάποια μαθήματα σε διαφορετικά όργανα ή να παρακολουθήσουν μια συναυλία για να διαλέξουν μόνα τους όργανο». Και αφού αρχίσουν μαθήματα είναι απαραίτητη η βοήθεια των γονέων στο σπίτι. «Καλό είναι ακόμη κι αν δεν έχουν μουσικές γνώσεις να προσπαθήσουν να μάθουν τα πολύ βασικά ώστε να παρακολουθούν τη μελέτη και φυσικά να τα παρακινούν, χωρίς όμως να τα πιέζουν», αναφέρει. Εξίσου σημαντικό ρόλο δύναται να παίξει η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου και στην εφηβική ηλικία.
«Πολλοί είναι οι έφηβοι που επιθυμούν να μάθουν κάποιο πιο μοντέρνο όργανο, όπως κιθάρα ή ντραμς και μιας και η εφηβεία είναι η κατεξοχήν ηλικία μουσικής ακρόασης, οι γονείς πρέπει να τους ενθαρρύνουν. Γιατί έτσι εκτονώνουν το άγχος και τις ανησυχίες τους ενώ δημιουργώντας μια μπάντα έχουν και δευτερογενή οφέλη. Κοινωνικοποιούνται, γίνονται αρεστά στην παρέα και το άλλο φύλο και φυσικά αποφεύγουν τους λεγόμενους περίεργους δρόμους», λέει η κ. Καππάτου.