ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Εντάξει κύριοι της Κυβέρνησης,
το μάθαμε καλά το μάθημά μας!

Όταν ακούμε τους όρους:

"εξυγίανση",
"περικοπή αλόγιστων δαπανών"
"εκσυγχρονισμό",
"αξιοκρατική στελέχωση υπηρεσιών",
"εξορθολογισμό",
"βελτίωση της λειτουργικότητας"
"μείωση του σπάταλου κράτους",
"μεγαλύτερη ασφάλεια",
" τέλος ή εισφορά",
"ειλικρίνεια",
"διάψευση",
"πρόγραμμα",
"υπευθυνότητα",
"μέριμνα για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες",
"αγώνας για τα καθημερινά προβλήματα του πολίτη"

θα εννοούμε τους όρους:

"συρρίκνωση ",
"πάγωμα ή μείωση μισθών",
"υποχρηματοδότηση",
"μεγαλύτερη γραφειοκρατία",
"κομματικοποίηση και αναξιοκρατία",
"ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας",
"ιδιωτικοποίηση",
"περισσότερη αστυνόμευση της ζωής μου",
"ληστρικοί φόροι",
"ασύστολο ψέμα",
" ό,τι διαψεύδεται είναι αλήθεια",
"κοινωνική αναλγησία",
" αυτοσχεδιασμός και προχειρότητα",
"ανευθυνότητα",
"δεν πάνε να χαθούνε όλοι!"...