1870-1942*
Απόψε, όπως καθόμαστε, μια διάθεση ρομαντική,
δεν ξέρω πώς, στην ίδια όλους μάς συνεπήρε δίνη.
"Πανσέληνος", το ημερολόγιο έγραφε: λέξη μαγική!
και ξαπλωμένοι, ο ένας κοντά στον άλλο, είχαμε μείνει
και το ρολόι στο χέρι μας πρόσμενε τη σελήνη.
Κι εκείνη εφάνη κάποτε, πίσω από τα σκιερά βουνά
και της κιθάρας το απαλό την υποδέχτη χάδι.
Ένας εστέναξε βαθιά, κάποιος άλλος ζητούσε να
δακρύσει, όπως εταίριαζε στο διάφανο σκοτάδι,
και τρίτος εψιθύριζε στίχους του Βασιλειάδη.
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
(1925-2005)
*Το ποίημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό
"Πειραϊκά Γράμματα", το 1942, και
αποδεικνύει πόσο ήδη ώριμος ποιητικά
ήταν από μαθητής ακόμη ο Αναγνωστάκης.
Στίχοι ομοιοκατάληκτοι, γεμάτοι μουσικότητα
και δηλητηριώδη ειρωνεία,
που φτάνει στα όρια του σαρκασμού
για την πνιγηρή ατμόσφαιρα που
δημιουργεί ο αδιέξοδος συναισθηματισμός.
Ο τίτλος του ποιήματος ενδεικτικός
για τις "διαφορές του γούστου δύο
εποχών", όπως σημειώνει ο Α. Αργυρίου,
αλλά και των στάσεων δύο γενεών
απέναντι στα προβλήματα της εποχής τους.
Από τη μια η γενιά του νευρασθενικού
ρομαντισμού του 19ου αιώνα΄ από την
άλλη η γενιά της Κατοχής με τα πλείστα
όσα προβλήματά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου