[...]
Συμμερίζομαι πληρέστατα την υμετέραν γνώμην
περί της ολεθρίας επιρροής του Λογιωτατισμού επί την ποίησιν
και εν γένει επί την Ελλάδα.
Νομίζω όμως ότι ουχί μικροτέραν τούτου φθοράν επέφερε και
η αλογία των κατά καιρούς αγωνοδικών περί τα πραγματικά ζητήματα.
Έπειτα ο μεν Λογιωτατισμός πνέει ήδη τα λοίσθια,
η αλογία όμως
παραμένει και υπερακμάζει, το δε κακόν είναι ότι έμαθε και αυτή να ομιλεί και μάλιστα να στιχουργεί ου μόνον σχολαστικά, όπως
πρότερον, αλλά και δημοτικά [...].
Το ελεγείον σας με υπερήρεσε και άλλο τόσον εις την μητέρα μου.
Προσθέτω και τούτο, διότι καλώς γνωρίζετε, ότι περί ποιήσεως
η ψήφος των γυναικών, των παρελθούσης μάλιστα γενεάς, έχει
κάποιον κύρος. Αλλά πολύ μάλλον του ελεγείου με ήρεσεν η
τελευταία φράσις της επιστολής σας, δι ης μοι παρέχετε
την ελπίδα της εξακολουθήσεως διά ζώσης της μεταξύ ημών
συζητήσεως. Είθε να εκπληρωθεί ταχέως, τούτο δε λέγων
εκφράζω ευχήν κοινήν εις όσους σας γνωρίζουσιν εν Αθήναις.
Υμέτερος
ΜΑΝΩΛΗΣ(!) ΡΟΪΔΗΣ
[Απόσπασμα επιστολής του Ε.Ρ. προς τον
ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη (1824-1879),
στις 5/11/1887]
[Απόσπασμα επιστολής του Ε.Ρ. προς τον
ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη (1824-1879),
στις 5/11/1887]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου