GOTTFRIED BENN
(1886-1956)
Ένας από τους πολλούς καλούς διανοούμενους που , δυστυχώς,
αμαύρωσαν τη φήμη τους επειδή πίστεψαν στο ναζισμό.
Μολονότι ο Μπεν από το 1935 και μετά απέσυρε την υποστήριξή του
προς το τυραννικό καθεστώς και από το 1938 απαγορεύτηκε η έκδοση
των έργων του, η βαριά σκιά της αρχικής ενθουσιώδους στάσης του
απέναντι στο Χίτλερ θα αμαυρώνει την ποίησή του.
Ο Γκότφριντ Μπεν υπηρέτησε ως γιατρός και στους δύο πολέμους,
γεγονός που φαίνεται στην εμμονή του σε σκηνές φρίκης
και θανάτου στη θεματολογία του.
Εντάσσεται στους βασικούς εκπροσώπους
του ποιητικού εξπρεσιονισμού της χώρας του, τον εικοστό αιώνα.
****
ΚΑΜΙΑ ΘΛΙΨΗ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΗ
(1886-1956)
Ένας από τους πολλούς καλούς διανοούμενους που , δυστυχώς,
αμαύρωσαν τη φήμη τους επειδή πίστεψαν στο ναζισμό.
Μολονότι ο Μπεν από το 1935 και μετά απέσυρε την υποστήριξή του
προς το τυραννικό καθεστώς και από το 1938 απαγορεύτηκε η έκδοση
των έργων του, η βαριά σκιά της αρχικής ενθουσιώδους στάσης του
απέναντι στο Χίτλερ θα αμαυρώνει την ποίησή του.
Ο Γκότφριντ Μπεν υπηρέτησε ως γιατρός και στους δύο πολέμους,
γεγονός που φαίνεται στην εμμονή του σε σκηνές φρίκης
και θανάτου στη θεματολογία του.
Εντάσσεται στους βασικούς εκπροσώπους
του ποιητικού εξπρεσιονισμού της χώρας του, τον εικοστό αιώνα.
****
ΚΑΜΙΑ ΘΛΙΨΗ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΗ
Σ' εκείνο το μικρό κρεβάτι, σχεδόν παιδικό, πέθανε η Ντρόστε
(εκτίθεται στο Μουσείο της , στο Μέερσμπουργκ).
ο Χαίντερλιν σ' αυτόν τον καναπέ, σ' ενός μαραγκού, στον πύργο,
Ρίλκε, ο Γκεόργκε, βέβαια, σ' ελβετικών νοσοκομείων κρεβάτια,
στη Βαϊμάρη, τα μεγάλα μάτια του Νίτσε
αναπαύονταν σ' άσπρο μαξιλάρι
ως το στερνό τους βλέμμα-
όλα είναι τώρα παλιοπράματα ή δίχως περιουσία,
αόριστα, ανύπαρχτα.
Φέρνουμε μέσα μας τα σπέρματα των Θεών όλων,
την κληρονομικότητα του θανάτου κ' εκείνη της χαράς-
ποιος τα ξεχώρισε: τα πράγματα από τις λέξεις,
ποιος τ' ανακάτεψε: τα βάσανα και τους τόπους,
όταν τελειώνουν, σανίδες με ρυάκια δακρύων,
ένα αξιολύπητο γιατάκι για σύντομες ώρες.
Καμιά θλίψη δεν μπορεί να υπάρχη. Πολύ μακρυά, πολύ μακρυά,
πολύ ανέγγιχτα κρεβάτι και δάκρυα,
ούτε Όχι , ούτε Ναι,
γέννηση και σωματικός πόνος και πίστη,
ένα κυμάτισμα ανονόμαστο, ένα ξεγλίστρημα,
κάτι υπεργήινο, που κυριαρχεί μέσα στον ύπνο,
κίνησε κρεβάτι και δάκρυα-
κοιμήσου!
(εκτίθεται στο Μουσείο της , στο Μέερσμπουργκ).
ο Χαίντερλιν σ' αυτόν τον καναπέ, σ' ενός μαραγκού, στον πύργο,
Ρίλκε, ο Γκεόργκε, βέβαια, σ' ελβετικών νοσοκομείων κρεβάτια,
στη Βαϊμάρη, τα μεγάλα μάτια του Νίτσε
αναπαύονταν σ' άσπρο μαξιλάρι
ως το στερνό τους βλέμμα-
όλα είναι τώρα παλιοπράματα ή δίχως περιουσία,
αόριστα, ανύπαρχτα.
Φέρνουμε μέσα μας τα σπέρματα των Θεών όλων,
την κληρονομικότητα του θανάτου κ' εκείνη της χαράς-
ποιος τα ξεχώρισε: τα πράγματα από τις λέξεις,
ποιος τ' ανακάτεψε: τα βάσανα και τους τόπους,
όταν τελειώνουν, σανίδες με ρυάκια δακρύων,
ένα αξιολύπητο γιατάκι για σύντομες ώρες.
Καμιά θλίψη δεν μπορεί να υπάρχη. Πολύ μακρυά, πολύ μακρυά,
πολύ ανέγγιχτα κρεβάτι και δάκρυα,
ούτε Όχι , ούτε Ναι,
γέννηση και σωματικός πόνος και πίστη,
ένα κυμάτισμα ανονόμαστο, ένα ξεγλίστρημα,
κάτι υπεργήινο, που κυριαρχεί μέσα στον ύπνο,
κίνησε κρεβάτι και δάκρυα-
κοιμήσου!
Μετάφραση: Άρης Δικταίος, από το βιβλίο
"Δεκατρείς αιώνες Γερμανικής ποίησης". Εκδ. "Δωδώνη"
"Δεκατρείς αιώνες Γερμανικής ποίησης". Εκδ. "Δωδώνη"
25 Αυγούστου 1900: οι τελευταίες στιγμές του Νίτσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου