ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΑ ΠΑΘΗ

Frank Cadogan Cowper (1877 - 1958): "La Belle Dame Sans Merci" (1926)

*

ΒΕΛΘΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΝΤΖΑ
(Ιπποτικό ή ερωτικό μυθιστόρημα των αρχών του 15ου αιώνα)
(στ.849-868)

Ως γουν (=μόλις λοιπόν)εστράφησαν οι δυο και είδοσαν (=είδαν) αλλήλους,
σ' αναισθησίαν έπεσαν (μτφ.= πάγωσαν) αμφότερα τα μέρη
και έκειντο τα σώματα μισοαποθαμένα,
και εδιέβη ώρα περισσή τον νουν των να συμφέρουν (= συνέλθουν).
Και αφόν (=αφού, όταν) τον νουν εσύμφερον και όλον τον λογισμόν των,
ο Βέλθανδρος εστράφηκε και προς την κόρην λέγει:
Βεργίν (= σκήπτρο) βαστάζεις , λυγερή, και το καλόν ουκ οίδες΄
μόνο γινώσκει το ο κριτής οπού σέ το εδώκεν.
Εκείνη πάλιν προς αυτόν αντέφησε τοιάδε:
Και τι μετέχεις (= τι ανακατεύεσαι), άνθρωπε, και το βεργίν γυρεύεις;
Αυτός ανταπεκρίθηκε και προς την κόρην λέγει:
Ως ιδικός σου , δέσποινα, δούλος πιστός γυρεύω
τ' αυθεντικά μου πράγματα, κυρία, να φυλάττω.
Ταύτα ειπών εστράφηκε γελώντα προς εκείνην΄
αυτός περιλαμβάνει την (= την πιάνει, την αγκαλιάζει) και έπεσαν οι δύο΄
και από τα συχνοφιλήματα και απ' τας περιπλοκάς (=αγκαλιάσματα) των
τα δέντρη τα αναίσθητα , κι αυτά αντιδονούσαν.
Αναίσθητοι εκείτοντο μέχρι μεσονυκτίου,
αφού δε εξεπλήρωσαν τό (=αυτό που) ήθελαν οι δύο
κι εγνώρισαν τα της αυγής τα βλέφαρα χαράζουν,
ηδέως κατεφίλησαν, χωρίζονται αλλήλως .