Με το μαστίγιο αργάστηκαν το πετσί μας

ΑΛΚΙΦΡΟΝΟΣ* ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

[ Αλκίφρων : Αθηναίος ρήτορας που έζησε ανάμεσα
στον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ. Συνέγραψε μία σειρά από πλασματικές
επιστολές, οι οποίες θεωρούνται υποδείγματα "αττικού ύφους".
"Συντάκτες" των επιστολών υποτίθεται ότι είναι αγρότες,
ψαράδες, παρασιτικοί τύποι και εταίρες του αθηναϊκού 4ου αιώνα π.Χ.
Οι 124 σωζόμενες επιστολές του χωρίστηκαν από τους γραμματολόγους
σε τέσσερα βιβλία και αποτελούν την ανάγλυφη εικόνα του ιδιωτικού βίου της εποχής εκείνης, οι πιο πολλοί δε από τους τύπους του παρουσιάζουν μιαν εξαιρετική ομοιότητα με τους ανθρώπους της εποχής μας.]

ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ

43

Ο ΨΙΧΟΚΛΑΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΒΟΥΚΙΩΝΑ

Αφού ξυρίσαμε την προηγούμενη μέρα τα κεφάλια μας,
εγώ , ο Στρουθίας και ο Κύναιθος , όλοι παράσιτοι,
λουστήκαμε στο λουτρό του Σηραγγίου και γύρω στις πέντε
πήραμε το δρόμο και φτάσαμε στο προάστειο των Αγγυλών.
Εκεί ήταν το σπίτι του νεαρού Χαρικλή, που μας υποδέχτηκε
όλος χαρά, μια και είναι από τη φύση του γελαστός και
απλοχέρης.
Εμείς ανταμείψαμε αυτόν και τους καλεσμένους του
δίνοντας καρπαζιές ο ένας στον άλλο και εκτοξεύοντας
σατιρικά στιχάκια με αλμυρά υπονοούμενα για τον εαυτό μας,
κανοντάς το όμως με χάρη και γοητεία Αττική.
Κι ενώ το γλέντι είχε φτάσει στο τσακίρ κέφι και την τρελή χαρά,
ξαφνικά μπουκάρει, δεν ξέρω από πού , φουριόζος ο Σμικρίνης,
αυτός ο κακότροπος και ιδιότροπος άνθρωπος.
Τον ακολουθούσαν πλήθος οι υπηρέτες, που όρμησαν κατά πάνω μας.
Ο ίδιος ο Σμικρίνης πρώτα δίνει μια με την μαγκούρα του
στον πισινό του Χαρικλή , έπειτα του τραβά άλλη μια στο κεφάλι
κι άρχισε να τον τραβολογά σαν να 'τανε ο τελευταίος δούλος.
Σ' ένα νεύμα του γέρου, έπιασαν και μας στραμπούληξαν
προς τα πίσω τα χέρια και και με το μαστίγιο αργάστηκαν
το πετσί μας δίνοντάς μας όχι λίγες βουρδουλιές . Στο τέλος,
μάς πήγε ο άγριος γεροντας καροτσάκι στη φυλακή.
Αν δεν ήταν φίλος και δεν είχε γλεντήσει πολλές φορές
μαζί μας ο χαριτωμένος Ευθύδικος, Αρεοπαγίτης ανάμεσα
στους πρώτους ο άνθρωπος, και αν δεν είχε ανοίξει
για χάρη μας τη φυλακή, θα μας είχαν παραδώσει
και στο δήμιο ακόμα.
Αυτή τη φωτιά λοιπόν μάς άναψε ο παλιόγερος
και όλα τα 'κανε σαν να μας είχαν πιάσει για φόνο ή για ιεροσυλία.