Έφυγε μια ωραία ελληνική ψυχή, διακριτικά και αθόρυβα, όπως έζησε.
Σοβαρή, ευγενική , γεμάτη φλόγα για την Τέχνη και τον τόπο της.
Μολονότι πρόσφερε πολύτιμα δώρα στους ανθρώπους, δε ζήτησε κανένα αντάλλαγμα, δε σκηνοθέτησε υπολογιστικά την υστεροφημία της.
Αν μας βλέπει από ψηλά, νομίζω ότι θα της είναι ανυπόφορα τα καλά λόγια που θ' ακουστούν στην κηδεία της από τους επωνύμους.
"Έκανα αυτό που αγαπούσα, έκανα το χρέος μου, υποκριτές!" , ασφαλώς θα μονολογεί με ειλικρινή σεμνότητα.
Εμείς όμως θα θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη την προσφορά της.
Γιατί έκανε πολλά , υπερβολικά πολλά, θα έλεγα, για ένα τόπο εκπληκτικά ωραίο, που όμως κακοποιείται από ένα λαό που, στην πλειοψηφία του, είναι ανίκανος να εκτιμήσει την ομορφιά του.
Καλό ταξίδι, ευγενέστατη κυρία Ντόλλη Γουλανδρή!
Σ' ευχαριστούμε για το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης που μας άφησες, για να σε μνημονεύουμε εσαεί...
Σημείωση : Η μουσική που ακούμε είναι απόσπασμα από το 1ο μέρος του έργου που έγραψε ο Henry Purcell για την κηδεία της Βασίλισσας Μαίρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου