Κατά τον τρόπο του Κώστα Βάρναλη

Η Νατάσα με τις φίλες της στα μπουζούκια!

ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΕΣ

Κάτω απ' του σκυλάδικου τη στέγη,
εκεί που υψώνεται του Τερζή ο αμανές
( πάνω στην πίστα στρίγγλιζε η Πέγκυ)
όλ' η τσακαλοπαρέα πίναμε ουίσκια ψες·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν η μια πλάι στην άλλη
και κάπου εκοιτούσε καταγής.
Ω! από πόσα βάσανα μεγάλη
είναι η αγκούσα της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Tης μιας ο άντρας χρόνια δέκα
στην πολιτική , ίδιο στοιχειό·
της άλλης βρίζουν την μπεμπέκα
πώς πήρε Γραμματεία ως προικιό·
ο γιος της μιας έγινε Νομάρχης
κι ο γαμπρός της άλλης τελετάρχης.

― Φταίει ο ζαβός ο Χρίστος Ζάχος!
― Φταίει η πόρνη με το DVD!
― Φταίει ο τρελός δημοσιογράφος!
― Φταίς πρώτ' απ' όλα, Ανδριανέ, εσύ!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα.

Η σάλα έμοιαζε με μεγάλη στέρνα
και μεις ψαράκια έντρομα που κολυμπούν .
Σαν τα σκουλήκια θέλουν με τη φτέρνα
να μας λιώσουν οι κακοί που μας μισούν.
Ανύποπτες , αμέριμνες κι άβουλες αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!