«Θαύμα! Θαύμα! Ως διά μαγείας τα εξτρεμιστικά τέρατα της αλ-Κάιντα και του Ισλαμικού κράτους, οι σαδιστές που κόβανε κεφάλια και ανατίναζαν μνημεία, χωριά και πόλεις ολόκληρες στη Συρία και σε άλλες χώρες, αναβαφτίστηκαν από τη Δύση , μέσα σε μια νύχτα, σε «απελευθερωτές» και «επαναστάτες»!
Την
είδηση του θανάτου του Ηλία Παπαδημητρακόπουλου έκανε γνωστή ο ανιψιός
του, Χάρης, με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Ηλίας
Παπαδημητρακόπουλος πρωτοδημοσίευσε πεζό του το 1962 στο περιοδικό Αργώ
της Καβάλας, όπου υπηρετούσε ως στρατιωτικός γιατρός -υπήρξε μάλιστα
από τους συντελεστές της άνθισης των γραμμάτων και των τεχνών της πόλης
στα μεταπολεμικά χρόνια, ιδρύοντας την κινηματογραφική της λέσχη,
υποστηρίζοντας την τοπική λογοτεχνική κίνηση και συμμετέχοντας στην
έκδοση του περιοδικού Σκαπτή Ύλη.
Έναυσμα για τα πρώτα του πεζά,
που διακρίνονται για το χιούμορ, την λιτότητα, την αγάπη για τη φύση,
την οξύτατη σάτιρα για τη στρεβλή σχέση των ανθρώπων με το περιβάλλον,
την έντονη και πηγαία ερωτική διάθεση, την προσήλωση στον κόσμο των
αφανών, παραγκωνισμένων και συχνά καταδιωγμένων πλασμάτων, αποτέλεσαν τα
παιδικά και νεανικά του βιώματα στην Ηλεία που αργότερα πλουτίστηκαν
από τις διαμονές και διαρκείς περιπλανήσεις του στην ελλαδική ενδοχώρα,
αλλά και στον νησιωτικό χώρο.
«Σήμερα το απόγευμα έφυγε από κοντά
μας στα 94 του χρόνια ο καλός μας, ο ακριβός μας συγγραφέας. Σίγησε η
μοναδική φωνή του» ανέφεραν στη συλλυπητήρια ανακοίνωσή τους οι Εκδόσεις
Κίχλη.
Γεννηθείς
στον Πύργο Ηλείας, σπούδασε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή του
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στην παθολογία και μετεκπαίδευση
στην υγιεινολογία. Παραιτήθηκε το 1958, υποχρεώθηκε ωστόσο να
επιστρέψει και από το 1959 ως το 1968 έζησε στην Καβάλα.
Ο Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος διαβάζει το διήγημά του "Οι φρακασάνες" για το Ιστολόγιο "Πλανόδιον-Ιστορίες Μπονζάι". Κυριακή πρωί, 21-03-2010, στη Νέα Σμύρνη. Επιμέλεια: Ηρὠ Νικοπούλου, Γιάννης Πατίλης.
H Ana Carla Maza έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα
Η Κουβανή καλλιτέχνης έρχεται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής της περιοδείας, στο Παλλάς.
Ύστερα από μια επιτυχημένη ευρωπαϊκή περιοδεία, η μοναδική Κουβανή καλλιτέχνης Ana Carla Maza έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής της περιοδείας για μια εμφάνιση στο Θέατρο Παλλάς στις 10 Φεβρουαρίου, προσκαλώντας μας σε ένα μαγευτικό μουσικό ταξίδι στην καρδιά της Κουβανέζικης κουλτούρας. Λίγο πριν την περίοδο της Αποκριάς, η ταλαντούχα τσελίστρια, τραγουδίστρια και συνθέτρια υπόσχεται να μας συνεπάρει σε μια αξέχαστη Latin βραδιά. Με το τσέλο της, η Ana Carla παντρεύει μοναδικά την κλασική μουσική με τις ρυθμικές και ζωντανές μελωδίες της Λατινικής Αμερικής, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που θα μας ταξιδέψει στην ενέργεια της Αβάνας.
Αν και μόλις 29 ετών η Ana Carla Maza, έχει ήδη διαγράψει μια ξεχωριστή πορεία στη μουσική. Το 2019, ξεχώρισε στο γαλλικό The Voice, κερδίζοντας εξαιρετικές κριτικές για τη φωνή και τη μουσικότητά της. Το 2020, κυκλοφορεί τον πρώτο της Album "La Flor”, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 2022, έρχεται το "Bahia”, τoalbum που αποτέλεσε το έναυσμα μιας μεγάλης επιτυχίας, για την Ana Carla Maza.
Το Σάββατο 30 Νοεμβρίου η βασική γραμμή του μετρό Θεσσαλονίκης παραδίδεται στους πολίτες και τους επισκέπτες της πόλης.
Το βασικό δίκτυο περιλαμβάνει 13 σταθμούς: Νέος Σιδηροδρομικός
Σταθμός, Δημοκρατίας, Βενιζέλου, Αγίας Σοφίας, Σιντριβάνι, Πανεπιστήμιο,
Παπάφη, Ευκλείδης, Φλέμινγκ, Ανάληψη, 25ης Μαρτίου, Βούλγαρη και Νέα
Ελβετία.
Η γραμμή εκτείνεται σε μήκος 9,6 χλμ. και περιλαμβάνει δύο ανεξάρτητες σήραγγες μονής τροχιάς.
Στο δίκτυο λειτουργούν 18 υπέρ-αυτόματοι συρμοί τελευταίας
τεχνολογίας, πλήρως κλιματιζόμενοι, οι οποίοι κινούνται χωρίς οδηγό αλλά
διαθέτουν συνοδό για την εξυπηρέτηση των επιβατών.
Οι σταθμοί είναι εξοπλισμένοι με συστήματα αυτόματων θυρών στις αποβάθρες, για τη μέγιστη ασφάλεια και άνεση.
Οι συχνότητες δρομολογίων στις ώρες αιχμής θα είναι 3,5 λεπτά, με
δυνατότητα μείωσης σε 90 δευτερόλεπτα μετά την ολοκλήρωση της επέκτασης
προς Καλαμαριά.
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑΣ (ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ)
Ελεύθερη Χρήση του Μετρό
Από την 30η Νοεμβρίου έως την 3η Δεκεμβρίου η μετακίνηση με το μετρό θα είναι δωρεάν.
Εκδοτήρια και Αυτόματα Μηχανήματα
Υπάρχουν 13 εκδοτήρια και συνολικά 104 αυτόματα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων διανεμημένα σε όλους τους σταθμούς του μετρό.
Η έκδοση και επαναφόρτιση εισιτηρίων γίνεται γρήγορα και εύκολα μέσω των μηχανημάτων, τα οποία δέχονται πληρωμές με μετρητά, χρεωστική ή πιστωτική κάρτα.
Προσωποποίηση Καρτών Μετρό
Στα στελεχωμένα εκδοτήρια της εταιρείας λειτουργίας (THEMA) https://www.thessmetro.gr , που βρίσκονται στους σταθμούς του μετρό, θα γίνεται προσωποποίηση καρτών για τους επιβάτες.
Οι ημέρες και ώρες λειτουργίας των εκδοτηρίων θα ανακοινωθούν, εξασφαλίζοντας την άμεση εξυπηρέτηση του κοινού.
Το κόστος του εισιτηρίου
Το κόστος του εισιτηρίου του Μετρό Θεσσαλονίκης θα είναι 0,60 λεπτά του ευρώ (για τους πρώτους 6 μήνες) με διάρκεια 1 ώρα και 10 λεπτά, αντίστοιχο με αυτό των λεωφορείων του ΟΑΣΘ, ενώ προγραμματίζεται άμεσα ενιαίο εισιτήριο για τα δύο μέσα.
Ωράριο λειτουργίας
Όλη την εβδομάδα οι πρώτοι συρμοί θα ξεκινούν τα δρομολόγιά τους στις 5:30 το πρωί.
Η τελευταία διαδρομή τις ημέρες: Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη,
Πέμπτη αναμένεται να είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στις 00:30.
Όσον αφορά την Παρασκευή και το Σάββατο το μετρό αναμένεται να λειτουργεί έως και τις 02:00.
Μετρό Θεσσαλονίκης: Θα απαγορεύονται φαγητά και καφές – Γιατί δεν θα υπάρχουν καλαθάκια σκουπιδιών
Χρήσιμες πληροφορίες όσον αφορά την καθημερινότητα του νέου
συγκοινωνιακού μέσου της Θεσσαλονίκης, αλλά και τα ζητήματα ασφαλείας,
έδωσε με δηλώσεις του στην ΕΡΤ3 ο Νίκος Δένης, υποδιευθυντής της
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ.
Συγκεκριμένα, σχολίασε:
«Στο Μετρό απαγορεύεται η χρήση φαγητού, καφέ. Θα μας πουν πολλοί γιατί δεν έχετε καλαθάκια για να πετάμε τα σκουπίδια.
Είναι θέμα ασφαλείας. Να μην υπάρχει τίποτα που μπορεί να κρυφτεί.
Να βάλουμε όλοι ένα χεράκι να μείνει καθαρό αυτό το κόσμημα.
Χρησιμοποιήστε το με πάθος και κρατήστε το καθαρό».
Εν συνεχεία είπε:
«Είμαστε έτοιμοι κατά 101%, Αυτή τη στιγμή καθαρίζουμε σταθμούς και
συρμούς και ελέγχουμε την ετοιμότητα να υποδεχθούμε τον κόσμο για
ασφαλείς μετακινήσεις», ενώ συμπλήρωσε:
«Δεν υπάρχει τυφλό σημείο επιτήρησης ούτε στους σταθμούς ούτε στους
συρμούς του Μετρό Θεσσαλονίκης. Έχουμε κάμερες όλους τους σταθμούς και
τους συρμούς που τους παρακολουθούν όλο το 24ωρο. Έχουν πραγματοποιηθεί
ασκήσεις ετοιμότητας για κάθε πιθανό σενάριο».
Όσον αφορά τις διπλές σήραγγες:
«Στην Αθήνα υπάρχει μια σήραγγα με δύο γραμμές. Στη Θεσσαλονίκη
κάναμε δύο σήραγγες με τις αποβάθρες στη μέση. Δεν τέμνονται, παρά μόνο
σε δύο σημεία που τα έχουμε για περίπτωση ανάγκης, αλλά τώρα είναι
κλειστές. Οι σήραγγες πηγαίνουν μονές προς μία κατεύθυνση».
Μετρό και σύνδεση με τα Πανεπιστήμια της πόλης
Αν υπάρχει ένα σημείο της πόλης που το μετρό θα εξυπηρετεί καθημερινά μαζικά μεγάλα πλήθη αυτό είναι τα πανεπιστήμια.
Με δυο διαφορετικούς σταθμούς, ο ένας στη στάση Πανεπιστήμιο και ο
άλλος στη στάση Συντριβάνι, το μετρό πρόκειται να μετακινεί καθημερινά
ένα πολύ μεγάλο πληθυσμό φοιτητών και εργαζομένων στο ΑΠΘ και το ΠΑΜΑΚ.
Δες παρακάτω τον οδηγό που ετοίμασε η parallaxi για τους φοιτητές της Θεσσαλονίκης[..........................................]
Τριάντα Γάλλοι βρίσκονται φυλακισμένοι από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για κάποιο λόγο πρέπει να επιλέξουν οι ίδιοι οι κρατούμενοι τρεις άνδρες που πρέπει να εκτελεστούν.
Ακούγονται διάφορες γνώμες. Τελικά, βρίσκουν έναν τρόπο για να επιλεγούν οι μελλοθάνατοι. Κάποιος, όμως, από τους επιλεγέντες έχει διαφορετικά άποψη και κάνει μια πρόταση που , από μια πρώτη σκοπιά, φαίνεται παράλογη. Ωστόσο, η ανταπόκριση που θα βρει θα δώσει άλλη τροπή στην υπόθεση του βιβλίου.
Tαινία βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γκράχαμ Γκριν.Πρόκειται για την ιστορία
ενός Γάλλου δικηγόρου, του Σαβέλ (Anthony Hopkins), που ενώ φυλακίζεται
από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και
καταδικάζεται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Στη φυλακή ανταλλάσσει τα υλικά
αγαθά του με έναν άλλο κρατούμενο με αντάλλαγμα τη ζωή του. Στο τέλος
του πολέμου, ο Σαβέλ επιστρέφει στο σπίτι του, το οποίο κατοικείται
πλέον από την Τερέζα (Kristin Scott Thomas), την αδελφή του κρατούμενου,
με τον οποίο ανταλλάξανε θέσεις, η οποία περιμένει με πικρία την
επιστροφή του ανθρώπου που προκάλεσε έμμεσα τον θάνατο του αδελφού της.
Κρατώντας τη ταυτότητά του κρυφή από τη Τερέζα, προσλαμβάνεται ως
επιστάτης για να αναγνωρίσει τον Σαβέλ αν αυτός επιστρέψει. Και ενώ οι
δύο τους έρχονται κοντά, μια νύχτα θα τους επισκεφτεί ένας άγνωστος
(Derek Jacobi) που ισχυρίζεται πως είναι ο Σαβέλ.
Έντονα δραματική ταινία με στοιχεία θρίλερ και μυστηρίου, βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Βρετανού μαιτρ του κατασκοπικού θρίλερ Γκράχαμ Γκριν ("Ο Τρίτος Άνθρωπος", "Το Τέλος μιας Σχέσης" κ.α.). Ο χαρακτήρας του Σαβέλ είναι ένας εξαιρετικός ρόλος για τον μεγάλο Anthony Hopkins ("Η σιωπή των αμνών", "Η Μάσκα του Ζορρό" κ.α.), που του επιτρέπει να αναπτύξει πολυτρόπως τις ερμηνευτικές ικανότητες του. Δίπλα του, σταθερή αξία η Kristin Scott Thomas ("Ο Άγγλος ασθενής" κ.α), με το χαρακτηριστικό ήρεμο, αισθαντικό και συνάμα φυσικό της παίξιμο. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από θέματα της ανθρώπινης ψυχολογίας, όπως το αίσθημα της ενοχής, η αλλαγή ταυτότητας και η θυσία, που δεν αγγίζονται ποτέ με άμεσο τρόπο, αλλά γίνονται βαθιά αισθητά από τον θεατή. Στα συν, η υπέροχη μουσική του Lee Holdridge και η ρεαλιστική απόδοση της εποχής, που επιτρέπουν στον θεατή να βυθιστεί στην ιστορία.
Πρωτότυπος Τίτλος: The Tenth Man Σκηνοθεσία: Jack Gold Πρωταγωνιστούν: Anthony Hopkins, Kristin Scott Thomas, Derek Jacobi, Cyril Cusack, Brenda Bruce, Timothy Watson, Paul Rogers, Peter Jonfield, Jim Carter
Συνέδριο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων: «Αντεγκληματική πολιτική, Ποινική νομοθεσία και Δικαιοσύνη»
Α΄ ΜΕΡΟΣ
της Άντας Ψαρρά
x-efimerida.gr
[27.11.2024]
Ένας
φρέσκος αέρας και μάλιστα στην υπόγεια αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής
φύσαγε το περασμένο σαββατοκύριακο που δεν φάνηκε να θέλουν όχι απλά να
τον απολαύσουν αλλά ούτε καν να τον αναπνεύσουν οι δραστήριοι ταγοί της
ενημέρωσης των πολιτών. Κι αυτοί με τη σειρά τους στη συνέχεια θα
μπορούσαν αντί για φόβο και «αίμα στην αρένα» να μεταδώσουν στους
πολίτες το πνεύμα μιας δικαιοσύνης όπως την ονειρεύτηκαν κάποτε ο
Αριστοτέλης και οι άλλοι σοφοί, όπως διαμορφώθηκε στο πέρασμα των αιώνων
κι όπως την ορίζει το Σύνταγμα και οι Διεθνείς Συμβάσεις που έχει
αποδεχτεί τυπικά και η Ελλάδα.
Όποιος/α ήθελε ή θέλει έστω εκ των
υστέρων να ακούσει ψύχραιμες σύγχρονες και επιστημονικά τεκμηριωμένες
τοποθετήσεις για μια ανθρώπινη αντεγκληματική πολιτική, για ένα σύγχρονο
φιλελεύθερο ποινικό δίκαιο και για το πώς αυτό στη χώρα μας αλλοιώνεται
με εκτός δικαιοσύνης επεμβάσεις, όποιος/α κυρίως θέλει να δει επιτέλους
να ανταλλάσσουν πρόθυμα απόψεις καθηγητές, δικαστές, εισαγγελείς και
νομικοί για το ποινικό δίκαιο και τη δικονομία δεν έχει παρά να
επισκεφτεί την ιστοσελίδα της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ή το youtube.
Η
πρωτοβουλία του ΔΣ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων να διοργανώσει
ένα συνέδριο με το καυτό θέμα «Αντεγκληματική πολιτική, ποινική
νομοθεσία και Δικαιοσύνη» μπορεί να μην κίνησε -πώς θα μπορούσε άλλωστε;-
το ενδιαφέρον της ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης και δυστυχώς και
της κορυφής του Αρείου Πάγου, ωστόσο η γεμάτη αίθουσα και οι εισηγήσεις
δικαστικών λειτουργών από όλα τα όργανα της δικαιοσύνης και έγκριτων
πανεπιστημιακών καθηγητών ασφαλώς θορύβησε τους ένθερμους οπαδούς του
δόγματος της μηδενικής ανοχής. Το συνέδριο παρακολούθησε ο πρόεδρος του
ΣτΕ κ. Μ. Πικραμένος ενώ χαιρετισμό απηύθυνε και η πρόεδρος της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ κα Σοφία Βιτάλη,
η οποία και τόνισε την έντονη πλέον επιρροή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Σημειώνεται εδώ
ότι δυστυχώς για έκτακτους λόγους απουσίαζε και δεν μίλησε η επ.
καθηγήτρια Εγκληματολογίας ΕΚΠΑ Τόνια Τζαννετάκη με
θέμα τους σύγχρονους προβληματισμούς για τις ιδιωτικές φυλακές και το
ερώτημα αν έχουν χρησιμότητα στην ελληνική πραγματικότητα.
Όσοι
παρακολουθήσαμε τις εργασίες του Συνεδρίου διαπιστώσαμε ότι τελικά η
κυβέρνηση, ο σημερινός υπουργός δικαιοσύνης και οι παρατρεχάμενοί τους
δεν θα τους/μας έκαναν ούτε θα τους/μας κάνουν να ξεχάσουμε κι αυτά που
γνωρίζουμε για μια δικαιοσύνη προσαρμοσμένη στο Σύνταγμα, στην
Οικουμενική Διακήρυξη του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στον Χάρτη
των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα
Δικαιώματα (ΕΣΔΑ) κλπ. Διαπιστώσαμε ακόμα πως το φιλελεύθερο ευρωπαϊκό
δίκαιο τείνει να κατακρεουργηθεί στην Ελλάδα, τη στιγμή που ο νομοθέτης,
χωρίς κανένα απολύτως επιστημονικό διάλογο, και χωρίς να λαμβάνει υπόψη
του τα υπαρκτά δεδομένα, επιβάλλει νόμους που αλλοιώνουν και υποτάσσουν
τη δικαιοσύνη στους πολιτικούς και ιδιοτελείς τους στόχους.
Μέσα
στην πρωτοφανή μαυρίλα της εποχής -δυστυχώς και σε ό,τι αφορά την
πολύπαθη δικαιοσύνη- οι τολμηρές επιστημονικές τοποθετήσεις της εγχώριας
και όχι μόνο νομικής κοινότητας δίνουν μια μικρή έστω αλλά πολύ
σημαντική νότα αισιοδοξίας σε εκείνους που επιμένουν να αναζητούν μια
δικαιότερη κοινωνία και να εξακολουθούν να πιστεύουν ότι, όπως είπε η
εισηγήτρια επ. αντιπρόεδρος του ΣτΕ Μαρία Καραμανώφ«στον
σημερινό κόσμο, όπου η ειλικρίνεια των θεσμών τίθεται όλα και
περισσότερο υπό δοκιμασία και αμφισβητείται, η ανεξαρτησία της
δικαιοσύνης είναι ίσως το τελευταίο οχυρό που μπορεί με θεσμικά μέσα να
αποτρέψει την αποσύνθεση και τη διάλυση. Για να την εμπιστεύονται όμως
οι πολίτες πρέπει και οι ίδιοι να τη διαφυλάσσουμε και να πιστεύουμε
πάνω απ’ όλα στον εαυτό μας και στη σημασία της αποστολής μας».
Συμπτωματικά,
στο ενδιάμεσο του Συνεδρίου που αναλυτικά εξέτασε τα ζητήματα της
αυθαίρετης αυστηροποίησης των ποινών κρεμάστηκε στα περίπτερα το
πρωτοσέλιδο του «Πρώτου Θέματος» που προαναγγέλλει ή αν θέλετε πιέζει
για ακόμα πιο μεγάλες ποινές για ακόμα πιο αυστηρές διατάξεις για ακόμα
περισσότερες φυλακές. Στον απόηχο βέβαια των «επιτυχιών» Χρυσοχοΐδη
που μπορεί, σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές που παρουσιάστηκαν στο
Συνέδριο, να υπάρχει μεγάλη πτώση στο βαθμό εξιχνίασης εγκλημάτων όπως
π.χ. τα δεκάδες εγκλήματα της ελληνικής μαφίας αλλά ανακαλύπτει
τρομοκρατικές οργανώσεις σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο ενώ έχει πάντα
εύκολες τις κρότου λάμψης απέναντι σε όποιους διαμαρτύρονται.
Ο πρόεδρος της ΕνΔΕ Χριστόφορος Σεβαστίδης
στον χαιρετισμό του και σε πείσμα της οπισθοδρόμησης μίλησε για όλα.
Για τα Συνέδρια που σε μια εποχή αντιφάσεων και παγιωμένης αδιαφορίας
ειδικών «οφείλουν να αγγίζουν ζητήματα επίκαιρα, που απασχολούν την
κοινωνία και επιχειρούν να αναδείξουν στο ευρύτερο κοινό πτυχές οι
οποίες συνήθως είναι γνωστές σε έναν στενό κύκλο επιστημόνων». Τόνισε πως «όσο
η επιστημονική γνώση ξεκόβει από την κοινωνία και οι επιστήμονες
αρκούνται στον ρόλο του πνευματικού αναχωρητή, τόσο η πολιτική εξουσία
και τα στηρίγματά της βρίσκουν εύκολο πεδίο χειραγώγησης των μαζών»
και συμπλήρωσε πως δεν τρέφει φυσικά αυταπάτες για τη δυσκολία να
ανατραπεί ένα σύστημα δομημένο στην επιλεκτική πληροφόρηση και στον
αντιεπιστημονικό λόγο. Εξήγησε για το πώς ήδη από το καλοκαίρι
επιλέχτηκε το θέμα του Συνεδρίου μόλις η κυβέρνηση ανακοίνωσε την
πρόθεση της να αυστηροποιήσει κατά βούληση και τον νόμο για την
ενδοοικογενειακή βία και ειδικά τις ποινικές ευθύνες γονιών και παιδιών «με
βάση το δόγμα την μηδενικής ανοχής που επιβάλλει όλο και αυταρχικότερο
κράτος όχι βέβαια για να αγγίξει την εγκληματικότητα αλλά για να
εξοικειώσει τους φτωχούς και την χειμαζόμενη εργατική τάξη με την
πειθαρχία της φυλακής και το φόβο ώστε να μπορέσει έτσι να εξασφαλίσει
καλύτερα την ασυδοσία της αγοράς».
Μίλησε ακόμα για τον ηθικό
πανικό που καλλιεργείται προκειμένου να αποδεχτεί μια κοινωνία ότι
χρειάζεται αυστηρή τιμωρία μιας στοχοποιημένης ομάδας που δήθεν είναι
εξαιρετικά παραβατική, π.χ. ανήλικοι, διαδηλωτές, τοξικομανείς,
μετανάστες κλπ.
Καίρια η αναφορά του στο πώς, προκειμένου «να υλοποιηθεί στην πράξη η θεωρία των “Σπασμένων Παραθύρων” και να πάρει την μορφή πολιτικού δόγματος, έπρεπε να διαχυθεί στην κοινωνία το κατάλληλο κλίμα Ηθικού Πανικού, του φόβου του εγκλήματος, μέσω των χρήσιμων Μέσων Ενημέρωσης».
Μίλησε ξεχωριστά για τα ΜΜΕ και τη συγκεκριμένη μεθοδολογία που
χρησιμοποιείται (δημιουργία των λεγόμενων κυμάτων εγκληματικότητας,
απλουστευτικές γενικεύσεις, ενίσχυση στερεοτύπων και προκαταλήψεων,
χρήση λέξεων και εκφράσεων που προκαλούν ισχυρή εντύπωση στο κοινό. Κι
όλα αυτά προκειμένου να καλλιεργηθεί ο ηθικός πανικός στους πολίτες «τα ΜΜΕ ασκώντας καθοριστική επιρροή στα ευάλωτα στις επιδράσεις τους άτομα, καλλιεργούν συστηματικά μια μαζική ανησυχία χωρίς να στηρίζονται σε έγκυρες πηγές και τεκμηριωμένα στοιχεία αλλά σε αυθαίρετες κατασκευές εξωθώντας τον φόβο στα όρια της συλλογικής υστερίας και οδηγώντας τους πολίτες να κάνουν εκκλήσεις για αυστηρότερες ποινές ακόμα και δημιουργία νέων ποινικών αδικημάτων».
Ο κ. Σεβαστίδης αναφέρθηκε στο σημείο αυτό στους μόνιμα καλεσμένους
στις εκπομπές πρώην αστυνομικούς που συνεχώς επαναλαμβάνουν το πώς η
αστυνομία συλλαμβάνει αλλά οι κακοί δικαστές εμποδίζουν το «έργο» της.
Στα
ζητήματα επιρροής των ΜΜΕ και της πολύπλοκης «ροής πληροφοριών» και το
περίφημο «κοινό περί δικαίου αίσθημα» τοποθετήθηκε αναλυτικά ο ομ.
καθηγητής Νομικής Ιωάννης Γιαννίδης (αποσπάσματα της ομιλίας του στο επόμενο κείμενο).
Ο
Χ. Σεβαστιδης μίλησε ακόμα για τις προωθούμενες ιδιωτικές φυλακές όπου ο
κάθε υποψήφιος επενδυτής, προσδοκώντας φυσικά στο κέρδος θα προσβλέπει
σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό κρατουμένων (όπως Αμερική!) Μάλιστα
παρέθεσε στοιχεία για τις ΗΠΑ και την εκτίναξη του δείκτη εγκλεισμού με
την κατασκευή ιδιωτικών φυλακών. Σημείωσε ότι ήδη από το 2017 το
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε ψήφισμά του εξέφρασε την ανησυχία του για την
αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση των φυλακών ενώ το Ανώτατο δικαστήριο του
Ισραήλ τις κήρυξε αντισυνταγματικές.
Ας σκεφτεί εδώ κανείς το πώς
όλες οι νέες διατάξεις ειδικά του ποινικού κώδικα Φλωρίδη επιδιώκουν
ακριβώς αυτό το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ξεχωριστό θέμα για τον κ.
Σεβαστίδη είναι η συνεχής τάση μείωσης των ορίων ηλικίας, προκειμένου τα
παιδιά παραβάτες να οδηγούνται στις φυλακές.[.........................................]
Συνέδριο: Αντεγκληματική πολιτική, Ποινική νομοθεσία και Δικαιοσύνη - 23/11 ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ
Ζωντανή μετάδοση στις 23 Νοε 2024 1η ημέρα Σάββατο 23 Νοεμβρίου - Αντεγκληματική πολιτική
10.00: Έναρξη του Συνεδρίου – Χαιρετισμός από τον Πρόεδρο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χριστόφορο Σεβαστίδη, ΔΝ - Εφέτη
Α’ ΜΈΡΟΣ Πρόεδρος: Βαρβάρα Πάπαρη, Αρεοπαγίτης
10.15: Πέρα από το αδιέξοδο της αυστηροποίησης: εναλλακτικές τάσεις στην αντεγκληματική πολιτική Γιώργος Παπανικολάου, Αναπληρωτής Καθηγητής Εγκληματολογίας Northumbria University, Αγγλία 10.30: Αιτίες της εγκληματικότητας στις σύγχρονες κοινωνίες Κατερίνα Παπαβασιλείου, Πρόεδρος Εφετών 10.45: Έγκλημα και ΜΜΕ- Κοινό περί δικαίου αίσθημα Ντίνα Τσουκαλά, δημοσιογράφος στην ΕΡΤ 11.00: MME, Κοινό περί δικαίου αίσθημα και δικαστικό φρόνημα Ιωάννης Γιαννίδης, Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Ποινικού Δικαίου
Β’ ΜΈΡΟΣ
12.00: Children first, offenders second: Οι σύγχρονες διεθνείς τάσεις για την ποινική αντιμετώπιση των ανηλίκων και η ελληνική νομοθεσία Κωνσταντίνος Ι. Πανάγος, Διδάκτωρ Εγκληματολογίας- Σωφρονιστικής, Νομική Σχολή ΕΚΠΑ 12.15: Child and adolescent offending in England and Wales: The rise of knife crime Kevin Browne, Professor of Forensic Psychology and Child Health, School of Medicine, University of Nottingham 12.30: Η ορθολογικοποίηση των ποινικών κυρώσεων ως έκφραση μιας αποτελεσματικής και ανθρωποκεντρικής αντεγκληματικής πολιτικής Χριστίνα Ζαραφωνίτου, Καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο 12.45: Αυστηροποίηση της ποινικής νομοθεσίας: συνέπειες, μύθοι και πραγματικότητα Κώστας Κοσμάτος, Αναπληρωτής Καθηγητής Εγκληματολογίας στο ΔΠΘ 13.00: Η ποινική αυστηρότητα ως πολιτικό δόγμα Ευτύχης Φυτράκης, ΔΝ - Δικηγόρος
ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ Είναι για μένα το κάλλος σου, Ελένη, σαν την περασμένη εκείνη εποχή που σε μια θάλασσα με φύκια μυρωμένη τον θαλασσοδαρμένο, κατάκοπο ταξιδευτή της Νίκαιας τα πλοία φέραν στην πατρική του την ακτή.
Πλέοντας άσκοπα σε μαύρες θάλασσες χρόνια ολάκερα εδώ και κει, η κόμη σου από υακίνθους, κι η κλασική σου η μορφή, σαν Ναϊάδα η αύρα σου μ’ έφερε ακόμη στη δόξα που ήτανε Ελλάδα και στο μεγαλείο που ήταν Ρώμη.
Και να, σε κείνη την υπέρλαμπρη κόγχη σαν άγαλμα στητό σε βλέπω να στέκεις με το λύχνο από αχάτη σφιχτά μες στο χέρι αχ! Ψυχή, που έρχεσαι από άγια μέρη!
ΟΥΛΑΛΟΥΜ Σταχτί και σκυθρωπό το χρώμα τ’ ουρανού και τα φύλλα ήταν τριμμένα και ξερά – ναι, τα φύλλα ήταν μαραμένα και ξερά. Ήταν νύχτα θλιβερού Οχτώβρη στης μνήμης μου την ανεξίτηλη χρονιά. Ήταν δύσκολα στη μουντή λίμνη του Όβρη* στην ομίχλη του μεσόκαμπου Γουήαρ – μες στη μούχλα της πικρόλιμνης του Όβρη στα βρικολακιασμένα δάση του Γουήαρ.
Εδώ κάποτε σε δρόμο με γιγάντια κυπαρίσσια, περιπλανήθηκα συντροφιά με την Ψυχή μου μες στα κυπαρίσσια οδήγησα την Αδερφή Ψυχή μου. Κι ήταν μέρες που η καρδιά μου είχε λαύρα σαν τα γεμάτα τέφρα ποτάμια που κυλούν – σαν τις λάβες που αδιάκοπα κυλούν ρέματα από θειάφι απ’ το Γιάανεκ ρέουν – στα έσχατα κλίματα του πόλου – που βογκούν κι απ’ το όρος Γιάανεκ ρέουν στα βασίλεια του Βόρειου Πόλου.
O λόγος μας στοχαστικός και μετρημένος αλλ’ οι σκέψεις μας ήταν αναιμικές, ξερές – οι θύμησές μας ήταν ύπουλες, ξερές – γιατί δε νιώθαμε πως ήταν Οχτώβρης, και δεν προσέξαμε τη νύχτα της χρονιάς – (αχ, εκείνη απ’ όλες τις νύχτες της χρονιάς!) και δεν είδαμε τη μουντή λίμνη του Όβρη (αν και κάποτε διαβήκαμ’ από δω) κι ούτε νιώσαμε τη μούχλα της πικρόλιμνης του Όβρη κι ούτε τα βρικολακιασμένα δάση του Γουήαρ.
Και τώρα, καθώς η νύχτα έφτανε στο γέρμα και τ’ αστρικά ρολόγια δείχνανε πρωί – τ’ αστρικά ρολόγια προϊδέαζαν πρωί – και στου διάβα μας φάνηκε το τέρμα μια νεφελώδης και αχνή μαρμαρυγή απ’ όπου της Αστάρτης βγήκε η λειψή σελήνη δικέρατη, διαμαντοστόλιστη πριν τη χαραυγή ξεχωριστή, δικέρατη σελήνη.
Και είπα: «Απ’ την Άρτεμη αυτή είναι πιο θερμή: πετάει μέσα σ’ αιθέρα αναστεναγμών – ξεφαντώνει σε βασίλεια αναστεναγμών: είδε τα δάκρυα που δε στέγνωσαν ακόμη στις παρειές αυτές που το σκουλήκι ζει ακόμη και διάβηκε απ’ τ’ άστρα του Λέοντα να μας δείξει το ουράνιο μονοπάτι – της γαλήνιας Λήθης το μονοπάτι, βγήκε, ενάντια στο Λέοντα, να μας φέξει με τα λαμπρά της μάτια – πέρασε μέσ’ απ’ το άντρο του Λέοντα με αγάπη στα φωτεινά της μάτια».
Αλλά η Ψυχή το δάχτυλό της ύψωσε κι είπε: «Το άστρο αυτό το δυσπιστώ – την ασυνήθιστη ωχρότητά του τη φοβούμαι: – Αχ, σπεύσε! Να μη μείνουμε άλλο εδώ! Να φύγουμε! Να πάμε! Μη χρονοτριβούμε!» Με τρόμο μίλησε και άφησε να πέσουν τα φτερά της και να συρθούν μέσα στη σκόνη – αγωνιούσε κι έκλαιγε αφήνοντας να πέσουν τα βαμβακένια της φτερά μέσα στη σκόνη – και θλιβερά να σέρνονται μέσα στη σκόνη.
Και της απάντησα εγώ: «Όνειρο είναι απλά: Ας συνεχίσουμε με το τρεμουλιαστό τούτο φως! Ας μας λούσει το κρυστάλλινο τούτο φως! Η σιβυλλική του αίγλη μας φέγγει λαμπρά μ’ Ομορφιά κι Ελπίδα απόψε: – Δες πώς τρεμοπαίζει στο στερέωμα απόψε! Αχ, ασφαλώς να εμπιστευτούμε αυτή τη λάμψη, και με σιγουριά θα μας πάει σωστά – ασφαλώς να εμπιστευτούμε αυτή τη λάμψη, και με σιγουριά θα μας πάει σωστά, αφού τρεμοπαίζει στο στερέωμα απόψε».
Έτσι κανάκεψα την Ψυχή και τη φίλησα, και την έβγαλα απ’ την κακοκεφιά της – νικώντας τις φοβίες της και την κακοκεφιά της, και στου ορίζοντα φτάσαμε το τέρμα, αλλά σταματήσαμε στη θύρα ενός τύμβου – στη θύρα ενός ενεπίγραφου τύμβου. Κι είπα: «Τι γράφει εδώ, γλυκιά αδελφούλα στη θύρα αυτού του ενεπίγραφου τύμβου;» Απαντώντας μου είπε: «Ουλαλούμ – Ουλαλούμ – είν’ ο τάφος της χαμένης σου Ουλαλούμ!»
Πελιδνή και μαύρη έγινε τότε η καρδιά μου σαν τα φύλλα τα τριμμένα και ξερά – σαν τα φύλλα τα μαραμένα και ξερά. Κι ανέκραξα: «Ήταν όντως νύχτα του Οχτώβρη σαν τη νύχτ’ αυτή την περσινή χρονιά. που πορεύτηκα εδώ κάτω – διάβηκα δω κάτω – που φορτίο τρομερό έφερα εδώ κάτω – τούτη τη νύχτα απ’ όλες της χρονιάς, ποιος δαίμονας μ’ έφερ’ εδώ φονιάς; Πολύ καλά γνωρίζω τώρα τη μουντή λίμνη του Όβρη την ομίχλη του μεσόκαμπου Γουήαρ – πολύ καλά γνωρίζω τη μούχλα της πικρόλιμνης του Όβρη και τα βρικολακιασμένα τούτα δάση του Γουήαρ.
[*Auber, Weir: Πιθανή αναφορά στους σύγχρονους με τον Πόε DanielFrançoisEspritAuber, συνθέτη ελεγειακής μουσικής όπερας, και RobertWalterWeir, φημισμένο ζωγράφο τοπίων της Σχολής Hudson River.]
ΣΟΝΕΤΟ – ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Επιστήμη! Γνήσια κόρη του Αρχαίου Χρόνου είσαι! Με τα ερευνητικά σου μάτια όλα τ’ αλλοιώνεις – τέτοια είσαι! Γιατί ορμάς έτσι πάνω στην καρδιά του ποιητή, αρπακτικό, που τα φτερά σου είναι πραγματικότητα πεζή; Πώς αυτός να σ’ αγαπήσει; Ή πώς σοφή να σε θεωρήσει; Όταν εσύ δε θέλεις στις περιπλανήσεις του να τον αφήσεις να ψάξει για θησαυρούς στους διαμαντοστόλιστους ουρανούς, μολονότι πέταξε ψηλά μ’ ατρόμητα φτερά; Συ δεν είσαι που την Άρτεμη από το άρμα της βίαια έριξες και την Αμαδρυάδα από τα δάση έδιωξες για να βρει καταφύγιο και γαλήνη σε μιαν άλλη πιο χαρούμενη σελήνη; Συ άσπλαχνα δε χώρισες τη Ναϊάδα από τη νερομάνα της, τη Συλφίδα από το χλωρό χορτάρι της κι εμένα από το όνειρο το θερινό κάτω από τον κόκκινο ταμάρινθο*;
Ο Αμερικανός ποιητής και πεζογράφος Έντγκαρ Άλαν Πόε
(1809-1849) περιγράφει στα έργα του έναν κόσμο φανταστικό και νοσηρό,
ενώ συγκαταλέγεται ανάμεσα στους θεμελιωτές της αστυνομικής λογοτεχνίας.
Στην παγκόσμια αναγνώρισή του συνέβαλαν οι μεταφράσεις έργων του από
τον Μποντλέρ.
Σημείωση Gerontakos: Ο Βασίλης Κ. Μηλίτσης σπούδασε Αγγλική
Φιλολογία και δίδαξε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση . Είναι
συγγραφέας και μεταφραστής κειμένων της αγγλικής, γαλλικής και ρωσικής λογοτεχνίας. Θα τον βρείτε στην πολύ καλή
προσωπική του μεταφραστική ιστοσελίδα diiphilo.blogspot.com , με ποικίλες μεταφράσεις
κειμένων κυρίως από Έλληνες πεζογράφος
Η πρόσφατη απόφαση της γερμανικής ομοσπονδιακής
βουλής «για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού» υπογραμμίζει την πορεία
προς οριστική εξαΰλωση των θεμελιωδών αρχών της αστικής δημοκρατίας
στην Ευρώπη.
Ενώ η Δυτική προπαγάνδα κατακεραυνώνει τον «αντιδημοκρατικό
ολοκληρωτισμό των αυταρχικών καθεστώτων της Ανατολής», η τάχα σωστή
πλευρά της Ιστορίας χτίζει και θεσμικά μια ασφυκτική δυστοπία, όπου απλά
καταργούνται τα πιο στοιχειώδη –και συνταγματικά κατοχυρωμένα–
δικαιώματα. Αυτά δηλαδή που αποτελούσαν, υποτίθεται, το συγκριτικό της
πλεονέκτημα έναντι των στρατηγικών αντιπάλων της.
Η εν λόγω απόφαση της Μπούντεσταγκ ήταν αποτέλεσμα πιέσεων του
σιωνιστικού λόμπι και εγκρίθηκε μετά από μυστικά παζάρια μηνών μεταξύ
της (απερχόμενης πλέον) συγκυβέρνησης και της κεντροδεξιάς
αντιπολίτευσης. Έχοντας καταψηφιστεί μόνο από τη Συμμαχία της Zάρα
Βάγκενκνεχτ (BSW) και ελάχιστους ακόμη διαφωνούντες βουλευτές άλλων
κομμάτων, έρχεται να «κουμπώσει» πάνω σε ένα ήδη ασφυκτικό πλαίσιο μιας
σιδηρόφρακτης μεταδημοκρατίας, όπου δικαιούνται να ομιλούν και να
ανασαίνουν μόνο όσοι ευθυγραμμίζονται με την εκάστοτε γραμμή των ελίτ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και η γερμανική Αριστερά δεν τόλμησε, την
ώρα που ξεψυχά στις κάλπες, να καταψηφίσει την απόφαση: και σε αυτό το
ζήτημα προτίμησε τον αυτοεξευτελισμό, επιλέγοντας την αποχή…
Ευρείες αντιδράσεις, κουφοί οι αποδέκτες
Η αντίθεση στο πρόσφατο έκτρωμα μπορεί να ήταν σχεδόν ανύπαρκτη στον
κοινοβουλευτικό ναό της καταργημένης αστικής δημοκρατίας, αλλά στην
κοινωνία κάθε άλλο παρά περιορίζεται στους φιλοπαλαιστινιακούς κύκλους
και στο κίνημα καταδίκης της σιωνιστικής γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης.
Με το που υποβλήθηκε ως σχέδιο, επιφανείς συνταγματολόγοι, υπεράνω
υποψίας διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διακεκριμένοι
Εβραίοι προειδοποιούσαν ότι δεν πρέπει να υιοθετηθεί, αφού τσαλαπατά
βασικά δικαιώματα και θα προκαλέσει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που
υποτίθεται ότι επιδιώκει.
Είναι μια εύλογη αντίδραση, αν σκεφτεί κανείς ότι ποινικοποιείται
ακόμη και το κάλεσμα σε μποϊκοτάζ του γενοκτονικού κράτους, κι ότι η
παραμικρή επίκριση του Ισραήλ διαστρέφεται ως αντισημιτισμός. Επιπλέον, ο
παραδοσιακός αντισημιτισμός της γερμανικής ακροδεξιάς ξεχνιέται βολικά
από την εν λόγω απόφαση, καθώς ως φορείς του αντισημιτισμού στη Γερμανία
υποδεικνύονται πρώτα απ’ όλα οι αραβικής καταγωγής πολίτες και
μετανάστες! Έτσι ώστε 150 διακεκριμένοι Εβραίοι επιστήμονες,
διανοούμενοι και καλλιτέχνες, που με κοινή τους δήλωση ζητούσαν
(μάταια…) να μην εγκριθεί η κοινή πρόταση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, να
επισημαίνουν:
«Παρά τον ισχυρισμό ότι προστατεύει την εβραϊκή ζωή στη Γερμανία, η
προτεινόμενη απόφαση υπόσχεται αντίθετα να τη θέσει σε κίνδυνο,
συνδέοντας όλους τους Εβραίους με τις ενέργειες της ισραηλινής
κυβέρνησης. Κι ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των αντισημιτικών εγκλημάτων
προέρχεται από τη γερμανική ακροδεξιά, η απειλή αυτή ελάχιστα
αναφέρεται. Αντ’ αυτού, η πρόταση επικεντρώνεται στους ξένους και τις
μειονότητες. Πρόκειται για αισχρή απόσπαση της προσοχής από τον
μεγαλύτερο κίνδυνο για τους Εβραίους στη Γερμανία»…
Φίμωση και τιμωρία όσων λένε την αλήθεια
Πράγματι, στόχος δεν είναι η προστασία των Εβραίων που διαμένουν στη
Γερμανία, αλλά η συνέχιση της δικαιολόγησης της γενοκτονίας-εθνοκάθαρσης
των Παλαιστινίων από το Ισραήλ και τη Δύση, και η φίμωση και τιμωρία
όσων τολμούν να πράξουν το αυτονόητο: να καταδικάσουν το τεράστιο
έγκλημα που διαπράττεται στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη. Ήδη χιλιάδες
άνθρωποι στη «δημοκρατική» Δύση αποκλείονται από τις σπουδές τους,
χάνουν τις δουλειές τους, απελαύνονται, εκδιώκονται από αθλητικές,
καλλιτεχνικές κ.ά. εκδηλώσεις, ή και συλλαμβάνονται και φυλακίζονται,
επειδή απέκλιναν από την επίσημη γραμμή θεωρητικής και έμπρακτης
υποστήριξης της γενοκτονίας-εθνοκάθαρσης που πραγματοποιεί ένα (και με
τη βούλα πλέον των διεθνών οργανισμών και δικαστηρίων) κατοχικό και
ρατσιστικό κράτος. Κι όλο αυτό παρουσιάζεται από το εξωνημένο πολιτικό
και μιντιακό σύστημα ως αυτό που είναι πρέπον και φυσιολογικό!
Το πώς και πόσο επιβάλλεται η μετατροπή των πολιτών σε μουγγοθόδωρους
επισημαίνεται ακόμη και από τη Διεθνή Αμνηστία: «Πολλοί φορείς από τις
οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις τέχνες, τον πολιτισμό και τον
ακαδημαϊκό χώρο ήδη διστάζουν να μιλήσουν δημόσια για τις παραβιάσεις
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, ή να βγουν
στους δρόμους, εν μέρει επειδή φοβούνται ότι θα υποστούν καταστολή. Ένα
τέτοιο ψήφισμα, που δημιουργεί φόβους για σοβαρές παραβιάσεις θεμελιωδών
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προκαλεί ανασφάλεια δικαίου, θα ενισχύσει
περαιτέρω αυτήν την τάση αυτολογοκρισίας, δυσπιστίας και διαίρεσης».
Οι ψιθυριστές πολλαπλασιάζονται
Ουσιαστικά αυτό που τίθεται εκτός νόμου στη Γερμανία είναι ακόμη και η
πιο «ουδέτερη» επισήμανση, για παράδειγμα να πει ή να γράψει κανείς ότι
η δύναμη κατοχής της Παλαιστίνης προβαίνει σε παραβιάσεις του διεθνούς
δικαίου. Με τη λογική της διακομματικής απόφασης της Μπούντεσταγκ, ο
ίδιος ο ΟΗΕ, οι αξιωματούχοι του, το Διεθνές Δικαστήριο κ.ο.κ. θα έπρεπε
να διωχθούν και να τεθούν εκτός νόμου…
Βέβαια είναι αμφίβολο το κατά πόσο μπορεί να εφαρμοστεί στην
πραγματική ζωή η απαγόρευση να σκέφτεσαι, να μιλάς και να δρας ενάντια
σε μια γενοκτονία και σε όσους την οργανώνουν, τη δικαιολογούν και τη
διαπράττουν. Ήδη το 2019 η Μπούντεσταγκ είχε χαρακτηρίσει αντισημιτικό
το κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ-Αποεπένδυση-Κυρώσεις) κατά του κατοχικού,
ρατσιστικού, πλέον και γενοκτονικού κράτους του Ισραήλ. Ένας
χαρακτηρισμός που, με ό,τι συνεπάγεται, παραβίαζε κι αυτό το γερμανικό
Σύνταγμα – και γι’ αυτό ενίοτε αγνοήθηκε ακόμη και από γερμανικά
δικαστήρια. Από την άλλη όμως, η απόφαση του 2019 (αν και πολύ πιο
περιορισμένης έκτασης από την τωρινή) συνέβαλε στον εκφοβισμό και την
αυτολογοκρισία πολλών πολιτών, που προτίμησαν να μην εκφράζουν δημόσια
τη γνώμη τους. Οι ψιθυριστές πολλαπλασιάζονται. Και οι ελίτ έχουν
ξεχάσει τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
«Προστατεύετε τους σιωνιστές, όχι τους Εβραίους»
Η Κάντις Μπράιτζ και ο Μίκαελ Μπάρενμποϊμ είναι δύο από
τους 150 επιφανείς Εβραίους που καλούσαν τη γερμανική ομοσπονδιακή βουλή
να μην υιοθετήσει την κατάπτυστη απόφαση περί «αντισημιτισμού» – αλλά
δεν εισακούστηκαν από κανένα κόμμα, πλην αυτού της Ζάρα Βάγκενκνεχτ. Ο
Μπάρενμποϊμ δήλωσε πρόσφατα: «Στόχος δεν είναι η προστασία των Εβραίων
αλλά, καταρχήν, να καταστήσει τους Παλαιστίνιους και τους υποστηρικτές
τους υπεύθυνους για τον αντισημιτισμό στη Γερμανία και, δεύτερον, να
δικαιολογήσει τη συνενοχή της Γερμανίας στις θηριωδίες του Ισραήλ,
αποτέλεσμα δεκαετιών απανθρωποποίησης των Παλαιστινίων». Η Κάντις
Μπράιτζ από την πλευρά της είπε ότι η απόφαση «έχει σχεδιαστεί για να
προστατεύει τους σιωνιστές, όχι τους Εβραίους, και διαιωνίζει την
επικίνδυνη αντίληψη ότι η εβραϊκή ταυτότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με
το Ισραήλ, υπονομεύοντας ταυτόχρονα θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα
όπως η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης, η
ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία του συνέρχεσθαι».
«Επαίσχυντη υποστήριξη στα εγκλήματα πολέμου»
Η Ιταλίδα νομικός Φραντσέσκα Αλμπανέζε, ειδική
εισηγήτρια του ΟΗΕ για τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, έχει
στοχοποιηθεί από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, του Ισραήλ κ.ά. και απειλείται
από το σιωνιστικό λόμπι ως «αντισημίτρια», επειδή λέει τα πράγματα με
το όνομά τους. Στην πρόσφατη έκθεσή της τόνισε ότι μπορεί εύλογα να
θεωρηθεί πως το Ισραήλ διαπράττει σκόπιμα «τουλάχιστον τρεις πράξεις
γενοκτονίας κατά των Παλαιστινίων», οι οποίες απαγορεύονται από τη
Σύμβαση για τη Γενοκτονία. Την περασμένη εβδομάδα δεκάδες εβραϊκές
οργανώσεις από πολλές Δυτικές χώρες με κοινή δήλωσή τους κατήγγειλαν τις
«εκστρατείες συκοφαντίας ορισμένων Δυτικών κυβερνήσεων, που είναι
αβάσιμες και θέτουν σε κίνδυνο τη φυσική ακεραιότητα της κυρίας
Αλμπανέζε». Και καταδίκασαν «την επαίσχυντη διπλωματική και στρατιωτική
υποστήριξη που έχουν προσφέρει πολλές Δυτικές κυβερνήσεις, ιδίως οι ΗΠΑ
και η Γερμανία, στα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ και στη βάρβαρη
καταστροφή όλων των θεμελίων της παλαιστινιακής ζωής στη Γάζα».
Το Ισραήλ ως προϋπόθεση της… Δευτέρας Παρουσίας
Ο Τζόσουα Σέινς [στο κέντρο της φωτογραφίας], διευθυντής
του Κέντρου Εβραϊκών Σπουδών στο Τσάρλεστον των ΗΠΑ, αναφερόμενος στον
προβληματικό ορισμό του αντισημιτισμού λέει: «Επιτρέπεται να ασκείς
κριτική στο Ισραήλ μόνο εάν το κάνεις με τρόπο που επιβεβαιώνει την
εβραϊκή εξουσία και την εβραϊκή υπεροχή, αποκλείοντας την ισότητα των
Παλαιστινίων με τους Εβραίους. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ορθή η χρήση
του όρου απαρτχάιντ για τη Δυτική Όχθη». Στις ΗΠΑ αυτή η «λογική» πατά
όχι μόνο στο σιωνιστικό λόμπι (κράτος εν κράτει στην Ουάσιγκτον) αλλά
και στον λεγόμενο χριστιανικό σιωνισμό: π.χ. οι «Χριστιανοί Ενωμένοι για
το Ισραήλ», με 7 εκατομμύρια μέλη, πιστεύουν ότι ένα ισχυρό εβραϊκό
κράτος είναι προϋπόθεση για την Δευτέρα Παρουσία! Όμως οι δεκάδες
χιλιάδες προοδευτικών-αντισιωνιστών Εβραίων που αγωνίζονται στις ΗΠΑ
κατά της γενοκτονίας πέτυχαν εδώ κι ένα χρόνο αυτό που δεν κατάφερε η
κοινή λογική: να αποδομήσουν την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία αυτών
των εξωφρενικών απόψεων.
Γενοκτονία και «Μεγάλο Ισραήλ»
Αμέσως μετά την εύκολη επικράτηση του Τραμπ στις
προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, υπήρξε τουλάχιστον τρεις τηλεφωνικές
συνομιλίες του με τον Νετανιάχου. Στον οποίο ο νικητής διαμήνυσε ότι
έχει 70 μέρες (δηλαδή μέχρι την ορκωμοσία του) για να «ξεμπερδεύει» με
τους Παλαιστίνιους και με τον Λίβανο. Είναι αδιευκρίνιστο τι ακριβώς θα
θεωρούσε ο Τραμπ ως έστω και προσωρινό «ξεμπέρδεμα» στη Μέση Ανατολή,
αλλά είναι σαφές το τι επιδιώκει στρατηγικά η σιωνιστική συμμορία που
κυβερνά το κατοχικό κράτος με τις πλάτες των ΗΠΑ: ένα Μεγάλο Ισραήλ που
θα έχει καταπιεί όλα τα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά και μεγάλο μέρος του
Λιβάνου, της Συρίας, πιθανόν και άλλων αραβικών κρατών. Στόχος νόμιμος
και δίκαιος σύμφωνα με τους σιωνιστές, που διαβεβαιώνουν ότι μια νέα,
σωστή(!) ερμηνεία της Βίβλου αποδίδει όλα αυτά τα εδάφη στον περιούσιο
λαό… Κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται βέβαια σε 70 μέρες (μάλλον είναι
εντελώς ανέφικτο, εκτός αν η ευρύτερη περιοχή μετατραπεί σε ραδιενεργή
έρημο), αλλά η συνεχιζόμενη κλιμάκωση της εθνοκάθαρσης και της
γενοκτονίας επί του πεδίου δείχνει ότι η ισραηλινή ελίτ δεν θα
παραιτηθεί από αυτό το «όραμα».
Δεν πρόκειται μόνο για το μακελειό στη Γάζα, όπου οι πύραυλοι
ανατινάζουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο, από κτίρια έως ανθρώπους, και η
πείνα και οι αρρώστιες θερίζουν τους υπόλοιπους. Στον Λίβανο οι
εισβολείς ισοπεδώνουν με εκρηκτικά ολόκληρα χωριά, καθώς οι επιθέσεις
τους ανακόπτονται σταθερά από την «αποκεφαλισμένη» Αντίσταση, και άρα
προσπαθούν να φτιάξουν τουλάχιστον μια νεκρή (κυριολεκτικά…) ζώνη.
Ταυτόχρονα ο Σμότριχ, υπουργός Οικονομικών του Νετανιάχου και
«διοικητής» των παράνομων ακροδεξιών εποίκων, δηλώνει δημόσια ότι έχει
δώσει εντολή στις «αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες» να προετοιμάσουν την
πλήρη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης στο Ισραήλ, την οποία προσδιόρισε και
χρονικά εντός του 2025! Δηλαδή τα πρώτα βήματα του σχεδίου για το
Μεγάλο Ισραήλ προβλέπουν την εκδίωξη στην αιγυπτιακή έρημο του Σινά όσων
Παλαιστινίων της Γάζας έχουν επιβιώσει, μια αντίστοιχη απέλαση του
μεγαλύτερου μέρους των Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης κυρίως προς
Ιορδανία (μια προοπτική που τρέμει το φιλοαμερικάνικο μοναρχικό
καθεστώς, και γι’ αυτό ανεβάζει τώρα τους αντιισραηλινούς τόνους), και
το «άδειασμα» του νότιου Λιβάνου.
ΗΠΑ και Ισραήλ πιστεύουν ότι στη συνέχεια θα είναι ευκολότερο να
αναβιώσουν οι επαίσχυντες συμφωνίες συνεργασίας με τα αντιδραστικά
αραβικά καθεστώτα, κι άρα να επανέλθει η «φυσική τάξη πραγμάτων» –
δηλαδή να ανακτηθεί ο πλήρης έλεγχος της Μέσης Ανατολής από την
Ουάσιγκτον. Όμως η πετρομοναρχία της Σαουδικής Αραβίας σκληραίνει τη
στάση της, καθώς φοβάται ότι μια τέτοια προδοσία θα σημάνει το τέλος
της. Έτσι για πρώτη φορά ο Σαουδάραβας πρίγκιπας-διάδοχος ξεστομίζει τη
λέξη «γενοκτονία», επαναλαμβάνει ότι δίχως παλαιστινιακό κράτος δεν θα
υπάρξει ειρήνευση, και στέλνει τους στρατηγούς του για συνεννοήσεις στην
έως χθες ορκισμένη εχθρά Τεχεράνη. Την οποία απειλεί με «στρατηγικούς
βομβαρδισμούς» ο Ίσραελ Κατς, που αντικατέστησε τον αποπεμφθέντα Γκάλαντ
στο Υπουργείο Άμυνας, δηλώνοντας ότι «ποτέ δεν ήταν ιδανικότερες οι
συνθήκες» για ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του Ιράν – η εξαφάνιση του
οποίου από προσώπου γης αποτελεί το διαρκές όνειρο των απανταχού
σιωνιστών, και ικανού τμήματος των γερακιών των ΗΠΑ. Βέβαια δεν φαίνεται
αν είναι αυτό ακριβώς το σχέδιο του Τραμπ, που ίσως θέλει να πνίξει με
πιο αργούς ρυθμούς το Ιράν, και οπωσδήποτε χωρίς να προκαλέσει περαιτέρω
προσέγγιση και κοινή αντίδραση της Μόσχας και του Πεκίνου…
«Σήμερα το απόγευμα έφυγε από κοντά
μας στα 94 του χρόνια ο καλός μας, ο ακριβός μας συγγραφέας. Σίγησε η
μοναδική φωνή του» ανέφεραν στη συλλυπητήρια ανακοίνωσή τους οι Εκδόσεις
Κίχλη. 
Τριάντα Γάλλοι βρίσκονται φυλακισμένοι από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για κάποιο λόγο πρέπει να επιλέξουν οι ίδιοι οι κρατούμενοι τρεις άνδρες που πρέπει να εκτελεστούν. 
Γκράχαμ Γκρην(1904-1991)
Tαινία βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γκράχαμ Γκριν.Πρόκειται για την ιστορία
ενός Γάλλου δικηγόρου, του Σαβέλ (Anthony Hopkins), που ενώ φυλακίζεται
από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και
καταδικάζεται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Στη φυλακή ανταλλάσσει τα υλικά
αγαθά του με έναν άλλο κρατούμενο με αντάλλαγμα τη ζωή του. Στο τέλος
του πολέμου, ο Σαβέλ επιστρέφει στο σπίτι του, το οποίο κατοικείται
πλέον από την Τερέζα (Kristin Scott Thomas), την αδελφή του κρατούμενου,
με τον οποίο ανταλλάξανε θέσεις, η οποία περιμένει με πικρία την
επιστροφή του ανθρώπου που προκάλεσε έμμεσα τον θάνατο του αδελφού της.
Κρατώντας τη ταυτότητά του κρυφή από τη Τερέζα, προσλαμβάνεται ως
επιστάτης για να αναγνωρίσει τον Σαβέλ αν αυτός επιστρέψει. Και ενώ οι
δύο τους έρχονται κοντά, μια νύχτα θα τους επισκεφτεί ένας άγνωστος
(Derek Jacobi) που ισχυρίζεται πως είναι ο Σαβέλ.
