Ο ΘΡΑΣΥΣ ΤΙΜΗΤΗΣ

 

" Δεν είναι τίτλος τιμής για τον κ. Κουβέλη να του τηλεφωνεί ο κ. Παπανδρέου και να τον προσκαλεί σε κυβερνητικά σχήματα.
Δεν είναι τιμή όταν παίρνεις Καρατζαφέρη, Μπακογιάννη, Κουβέλη. Εγώ δεν θα αισθανόμουν τιμή αν με έπαιρνε. Να αφήσει το φλερτ. Είναι από δω η θέση του, από την από δω πλευρά της όχθης και κανείς δεν περισσεύει σ΄ αυτό το μέτωπο και ναρθούν όλοι μαζί, με τις δυνάμεις της αριστεράς και όχι μόνο, με τις πατριωτικές δυνάμεις που έρχονται από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από το χώρο των ψηφοφόρων της Ν.Δ., να φτιάξουμε ένα πλατύ μέτωπο για να δώσουμε άλλη προοπτική και ελπίδα σ΄ αυτή τη χώρα.

Υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο πρώτος δρόμος είναι να δεχθούμε εθελόδουλα αυτή την πορεία πτώχευσης του λαού μας, αποδεχόμενοι τη δανειακή σύμβαση και όλα τα μέτρα που αυτή θα επιφέρει και ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος της άρνησης της δανειακής σύμβασης. Ο δρόμος του να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας."

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ

Βγαίνει για τον αναίσχυντο νεαρό πολιτικό , που τολμάει να ομιλεί με ύφος ιταμό σε ένα ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς,

τον μειλίχιο  και αξιοπρεπέστατο για το ατομικό και 

πολιτικό ήθος του Φώτη Κουβέλη.

Οι απειλητικές  συστάσεις Μπεριαδικού τύπου  και η

εξευτελιστική για την προσωπικότητα του Κουβέλη 

υπόδειξή  του  σχετικώς με το τι πρέπει να πράξει 
συνιστούν μία επιπλέον  απόδειξη  της Σταλινικής
νοοτροπίας  από την οποία εμφορείται πλέον

ο  μαγκίζων  καλαμοκαβαλητής της χαοτικής Αριστεράς.

Η αγενής στάση του προς τον  πρώην σύντροφό του, 

δικαιώνει τον δεύτερο που διεχώρισε εγκαίρως τη θέση του 

από το ΣΥΡΙΖΙΚΟ μόρφωμα,  που έχει  μεταλλαχθεί σε 

μεταστατικό  όγκο και  τείνει να κατακυριεύσει 

το φάσμα της δημόσιας ζωής,   κατατρομοκρατώντας 

όλους τους  δημοκρατικά σκεπτόμενους πολιτικούς, 
 οι οποίοι δεν εννοούν  να υποκύψουν 
στην τραμπουκίστικη επιθετικότητά του.

Ο Τσίπρας και η έξαλλη παρέα του ας αφήσουν τους 

μαξιμαλιστικού περιεχομένου βερμπαλισμούς 
περί  "δρόμου της άρνησης της δανειακής σύμβασης"
και  ας προσγειωθούν στη σκληρή πραγματικότητα
που επιτάσσουν οι καιροί, βλέποντας , επιτέλους, το
πραγματικό τους μπόι, έτσι όπως το ορίζουν οι δημοσκοπήσεις. 

Ας μην ξεχνούν ότι  o ψύλλος, όσο κι αν πηδάει 
πολύ πιο ψηλά από  το μπόι του,

δεν παύει να παραμένει ψύλλος.