ΠΡΟΣΩΠΑ

Γιώργος Σουρής

Η ζωγραφιά μου

Mπόι δυο πήχες,
κόψη κακή,
γένια με τρίχες
εδώ κι εκεί.


Kούτελο θείο,
λίγο πλατύ,
τρανό σημείο
του ποιητή.


Δυο μάτια μαύρα
χωρίς κακία
γεμάτα λαύρα
μα και βλακεία.


Mακρύ ρουθούνι
πολύ σχιστό,
κι ένα πηγούνι
σαν το Xριστό.


Πηγάδι στόμα,
μαλλιά χυτά
γεμίζεις στρώμα
μόνο μ' αυτά.


Mούρη αγρία
και ζαρωμένη,
χλωμή και κρύα
σαν πεθαμένη.


Kανένα χρώμα
δεν της ταιριάζει
και τώρ' ακόμα
βαφές αλλάζει.


Δόντια φαφούτη
όλο σχισμάδες,
ύφος τσιφούτη
για μαστραπάδες.

*******************************************************************

Robert Browning 
(1812–89)

A Face

IF one could have that little head of hers!
Painted upon a background of pale gold,
Such as the Tuscan’s early art prefers!
No shade encroaching on the matchless mould
Of those two lips, which should be opening soft 5
In the pure profile; not as when she laughs,
For that spoils all: but rather as if aloft
Yon hyacinth, she loves so, lean’d its staff’s
Burthen of honey-color’d buds to kiss
And capture ’twixt the lips apart for this. 10
Then her lithe neck, three fingers might surround,
How it should waver, on the pale gold ground,
Up to the fruit-shap’d, perfect chin it lifts!
I know, Correggio loves to mass, in rifts
Of heaven, his angel faces, orb on orb 15
Breaking its outline, burning shades absorb;
But these are only mass’d there, I should think,
Waiting to see some wonder momently
Grow out, stand full, fade slow against the sky
(That ’s the pale ground you ’d see this sweet face by), 20
All heaven, meanwhile, condens’d into one eye
Which fears to lose the wonder, should it wink.

*************************************************

René Depestre 
(1926-)

Mon avenir sur ton visage ...

Mon avenir sur ton visage est dessiné comme des nervures sur une feuille,
Ta bouche quand tu ris est ciselée dans l’épaisseur d’une flamme,
La douceur luit dans tes yeux comme une goutte d’eau dans la fourrure d’une vivante zibeline,
La houle ensemence ton corps et telle une cloche ta frénésie à toute volée résonne à travers mon sang
Comme tous les fleuves abandonnent leurs lits pour le fond de sable de ta beauté,
Comme des caravanes d’hirondelles regagnent tous les ans la clémence de ton méridien,
En toute saison je me cantonne dans l’invariable journée de ta chair,
Je suis sur cette terre pour être à l’infini brisé et reconstruit par la violence de tes flots,
Ton délice à chaque instant me recrée tel un coeur ses battements,
Ton amour découpe ma vie comme un grand feu de bois à l’horizon illimité des hommes.
*********************************************

Vincenzo Capitanucci

 IL TUO VISO

 Le tue labbra
un orizzonte acceso


dove amano danzare
le mie emozioni


i tuoi occhi
due laghi


profondi


luminosi


in cui amo
infinitamente tuffarmi
*********************************************************

Wie ein Gedicht, ist dein Gesicht- 1931

 [ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ]

*

Μεγάλη  επιτυχία της εποχής  του Χίτλερ