Κυψελιώτες
με αέρα Νιου Τζέρσεϊ
Του Κωνσταντινου Ζουλα
Η Καθημερινή, 19/11/2011
Το πρώτο ήταν το 2000, το δεύτερο το 2002 και θα καταλάβετε αμέσως γιατί τα επικαλούμαι. Ενώ το 2000 η Ν.Υ μού φαινόταν πανάκριβη διαιρώντας το δολάριο σε δραχμές, μέσα σε μόλις 2 χρόνια όλα ξαφνικά άλλαξαν. Εμπαινα στα μαγαζιά, υπολόγιζα την αναλογία ευρώ-δολαρίου και αισθανόμουν ζάμπλουτος. Ακόμη θυμάμαι την καταναλωτική μανία που με έπιασε, ενώ χαμογελούσα στην ιδέα ότι επιτέλους παίρναμε ως Ελληνες την εκδίκησή μας. «Τώρα το νόμισμά μας είναι ισχυρότερο από το δικό σας», σκεφτόμουν και με την ίδια ακριβώς υπεροψία αντιμετώπιζα και τον αδελφό μου που ερχόμενος στην Ελλάδα, του φαινόταν παράλογα ακριβή και απορούσε για το πόσο κιμπάρικα ζούμε. Μου έλεγε π.χ οτι είναι τρελό να πληρώνουμε για ένα ποτό 10 ευρώ (όσο κόστιζε ολόκληρο το μπουκάλι), για έναν καφέ 5 ευρώ (δηλαδή 1.700 δρχ...) και σε μια απλή ταβέρνα 30 ευρώ το κεφάλι. Κι ότι είναι προφανές πως ξοδεύουμε χρήματα που δεν παράγουμε και ότι κάποια στιγμή όλο αυτό θα σκάσει. Ε, λοιπόν έσκασε, κι ας το συνειδητοποιήσουμε. Και έσκασε γιατί οι Ελληνες δεν γίναμε ξαφνικά πλουσιότεροι από τους Αμερικανούς μεταξύ του 2000 και του 2002. Ούτε παράγαμε κάτι παραπάνω τα χρόνια που ακολούθησαν για να μας φαίνονται ακόμη και το Παρίσι ή το Μιλάνο φθηνότερες πόλεις από την Αθήνα. Δεν έγιναν την τελευταία δεκαετία όλοι οι άλλοι φτωχότεροι, αλλά εμείς αποκτήσαμε την ευρωψευδαίσθηση ότι η «αξία» μας ήταν πολλαπλάσια από αυτήν που μας αποτιμούσε όλος ο κόσμος επί δραχμής. Μόνοι μας ξοδεύαμε, μόνοι μας αυξάναμε τις τιμές μας και μόνοι μας δανειζόμασταν για να ανταποκριθούμε στις διαρκώς και αυξανόμενες «ανάγκες» μας. Τώρα, απλά, ήρθε η ώρα της διόρθωσης. Διότι απλούστατα κατάλαβαν και οι εταίροι μας ότι είναι αδιανόητο ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη να κοστίζει 500.000 ευρώ, όσο δηλαδή μια έπαυλη σε κήπο 9 στρεμμάτων στο Νιου Τζέρσεϊ. Αν δεν με πιστεύετε, μπείτε στην ιστοσελίδα των αγγελιών της New York Times...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου