Ο κακός Χειμώνας
Κακός χειμώνας βρήκε το κορμί μου
ταράζεται από ξωτικά
κι οι μέρες δεν τ΄ αφήνουνε ν΄ αγιάσει
Λέω να αναπαυθώ εντός μου
μα πόρτες και παράθυρα τα δέρνει ο χιονιάς
σφυρίζουνε στις κάμαρες απρόσκλητοι επισκέπτες
πίνοντας τον καφέ μου διηγούνται ιστορίες
για το αίμα παλιών μου φίλων
που έγινε νερό
Κοιτάζω στον καθρέφτη αυτόν που υποδύομαι
προσποιείται την καθημερινή μου ευεξία
φοράει το πρόσωπό μου και με δείχνει
μου κλείνει το μάτι πονηρά για όσα ξέρει ότι ξέρω
απλώνω το χέρι στην ξυριστική
ενώ είμαι ξυρισμένος
δένω τον κόμπο της γραβάτας
αλλά είναι ήδη δεμένος
οπισθοχωρώ κάνοντας βήματα προς τα μπρος.
Ελθέτωσαν , αγαπητέ, αι μέλλουσαι οδύναι !
Gerontakos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου