gerontakos: 1789

Σάββατο, Νοεμβρίου 19, 2011

1789

1789

[Προδημοσίευση]

Καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή,τώρα που τον βλέπει, δεν καταλαβαίνει γιατί διάλεξε αυτόν τον αριθμό για όνομα , για ψευδώνυμο σε σάιτ γνωριμιών .

Ποιος; Αυτός που τα κορόιδευε και χλεύαζε μέχρι πριν λίγους μήνες !

Κρυφογελάει, και βέβαια ξέρει πώς πρόεκυψε . Ήταν εκείνο το καλοκαίρι που χώρισε με την Ελένη, την Ωραία Ελένη, όπως τη φώναζε τον καιρό των ερώτων ,τότε που γύρισε έχοντας τελειώσει τη διατριβή του, καλοκαίρι , 1-7-89 . Επέστρεψε αργά το βράδυ ,του έμενε μόνο να πάει άλλη μια φορά να ορκιστεί, θα του τηλεφωνούσε ο καθηγητής του, η Ελένη τον υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο. Όταν την είδε, ψηλή , μελαχρινή, ντελικάτη , ένιωσε την καρδιά του να κτυπάει δυνατά , παρόλο που ήταν μερικά χρόνια μαζί της, ήταν ακόμη τσιμπημένος, καλέ ,τι τσιμπημένος , ερωτευμένος κανονικά. Ήταν τότε ένα εξάμηνο που δεν βρεθήκανε ,η απόσταση, η δουλειά της Ελένης οι δικές του εξετάσεις ,τα διαβάσματα ,πού καιρός για έρωτες, μιλάγανε στο τηλέφωνο μόνο. Τότε όμως είχε γυρίσει και θα έπαιρναν όλα το δρόμο τους .

Και τον πήραν , μια για πάντα, και πήγαν όλα στον αγύριστο !

Μήπως το κατάλαβε απ την αρχή; Μπα όχι ,τι να καταλάβει;

Κι όμως έπρεπε , σα να τον κράταγε σε απόσταση η Ελένη, σα να υπήρχε τοίχος ανάμεσα τους, σχεδόν δεν τον άγγιξε ή μήπως δεν ήθελε να την αγγίξει; Βέβαια , έπρεπε να το είχε καταλάβει.

-Πως είσαι έτσι άσπρος ,φoράς μπουφάν; είχε πει με έκπληξη , όταν έσκυψε να τη φιλήσει.

-Είσαι τόσο όμορφη και σ’ αγαπώ ,της είχε απαντήσει, έκανε κρύο εκεί επάνω.

Στη διαδρομή δεν ήταν ιδιαίτερα ομιλητική ,σα να ήταν αλλού, δεν το πρόσεξε τότε ,μετά το κατάλαβε. Έκανε ζέστη, έβγαλε το μπουφάν μα πάλι ζεσταινόταν ,ήταν τόσο λεπτά ντυμένη και το δέρμα της γυάλιζε.

-Έκανες μπάνια , είχε ρωτήσει.

-Ναι ,πήγαμε κάνα δυο Σαββατοκύριακα εδώ γύρω. Δεν είπε με ποιους ,δεν τη ρώτησε, πάλι δεν κατάλαβε .

Όλα τέλειωσαν την επομένη πριν καν προλάβει να αδειάσει τις βαλίτσες με τα βιβλία.

-Θέλω να χωρίσουμε ,του είπε βλέποντας τον χωρίς να τον κοιτάζει κι ανάβοντας ένα τσιγάρο για να κρύψει την αμηχανία της.

Ένιωσε τότε για πρώτη φορά το πάτωμα να φεύγει κάτω από τα πόδια του . Κάθισε απέναντι της στην πολυθρόνα και ρώτησε «Θέλεις να μου πεις το γιατί , να μου εξηγήσεις τους λόγους σου;».

Ήταν ακόμη τόσο όμορφη στα μάτια του .

Εκείνη είπε «Είμαι ερωτευμένη!» , χωρίς να τον κοιτάζει.

Ένιωσε την καρδιά του να τρέμει ,ήθελε να κάνει εμετό, το πάτωμα ξανάφυγε από μπροστά του.«Είχαμε δράματα αυτό το καλοκαίρι…», που έλεγε το άσμα το λαϊκό...

Τι θέλει και τα θυμάται τώρα όλα αυτά; Είδες τι σου κάνει ένα σάιτ γνωριμιών ;

Μια χαρά είναι η Ωραία Ελένη, με τα παιδάκια της τον επιστήμονά της ,τις σπιτάρες, τις αυτοκινητάρες και τα χειροποίητα χαλιά.Θαρρείς και μόλις έφυγε από κοντά του

μεταμορφώθηκε σε μια άλλη Ελένη κι όταν τη συνάντησε, πριν χρόνια, δεν την αναγνώρισε.

Τις προάλλες βρέθηκαν πάλι έξω από ένα βιβλιοπωλείο, κουλτουριάρα βλέπεις η Ελένη , σαν να έχουν ραντεβού συναντιώνται ανά δεκαετία, «Πήρε βάρος ,σκέφτηκε ,

και σαν θυμωμένη μοιάζει.» Γρήγορα -γρήγορα του είπε τα νέα της , τα παιδάκια φοιτητές και ο σύζυγος πανεπιστημιακός καθηγητής πρώτης βαθμίδας . Μπράβο Ελένη!

-Εσύ τι κάνεις ,δεν παντρεύτηκες ακόμη , ρώτησε.

-Όχι, ψάχνω ακόμη την επόμενη ,μετά από σένα...

Χαμογέλασε φιλάρεσκα , του έκλεισε το μάτι:

«Πάντα δύσκολος ,δεν έβαλες νερό στο κρασί σου εσύ, πρόσεχε γιατί μπορεί να μεθύσεις, τώρα που μεγαλώσαμε. Φεύγω, με περιμένουν ,τα λέμε…

«Ναι, να μεθύσω θέλω, Κυρία Ελένη ,αλλά εσύ πού να καταλάβεις ,σού έφτασαν ο ανερχόμενος επιστήμονας και τα χειροποίητα χαλιά…».

Και τώρα ,τι θέλει πράγματι τώρα; Πώς διάολο βρέθηκε εδώ μέσα και γιατί περιμένει με τέτοια ανησυχία τα μηνύματα αυτής της άγνωστης γυναίκας;

Μόλις που γύρισε κι έτρεξε στον υπολογιστή να ψάχνει μη τυχόν και του έχει γράψει ,να προλάβει να απαντήσει μη τυχόν και νομίσει ότι την ξέχασε.

Και το μήνυμα ήταν εκεί ,γελαστό και χαρούμενο και δια μιας άλλαξε η διάθεσή του ,έφυγε εκείνη η αδιόρατη θλίψη της επιστροφής ,ένιωσε ανάλαφρος σαν έφηβος και κάθισε αμέσως ν’απαντήσει, εκεί στη μέση της νύχτας, με το σάκο των διακοπών δίπλα στην εξώπορτα…