" Όλοι, λοιπόν, εζυγίσθησαν και ευρέθησαν από τον Sir Basil (ΣΣ: ενν. τον Βασίλειο Μαρκεζίνη και το βιβλίο του Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα) και ευρέθησαν εθνικά και πατριωτικά ελλιποβαρείς. Όχι ακριβώς όλοι. Με τις σκέψεις τους και με τις απόψεις τους, κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις έρχονται να ρίξουν ένα φως ελπίδας στο ζοφερό τοπίο της ελληνικής πραγματικότητας και της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ειδικότερα. Λίγοι, λοιπόν, οι φωτεινή φάροι, κατά τον Β.Μ. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ονόματα όπως του Χρήστου Γιανναρά, του Βασίλη Φίλια, του Γιώργου Καραμπελιά, του Νίκου Κοτζιά και, βέβαια, πριν και πάνω απ΄όλα, αυτό του Μίκη Θεοδωράκη, ιδρυτή προσφάτως του πολιτικού κινήματος Σπίθα. Φαίνεται πάντως ότι, λόγω περιορισμένου χώρου (μόλις 525 σελίδες), ο Β.Μ. δεν πρόλαβε να αναφερθεί και σε άλλους φωτισμένους, οι οποίοι επίσης ζητούν (ορισμένοι, μάλιστα, εδώ και χρόνια) ριζική αναπροσαρμογή της εξωτερικής πολιτικής μας, κυρίως απέναντι στην Τουρκία αλλά και απέναντι στη Δύση. Μου έρχονται πρόχειρα στο νου, ως παραλειπόμενα από τον Β.Μ., τα ονόματα του Στέλιου Παπαθεμελή, του Χρήστου Σαρτζετάκη, του Νεοκλή Σαρρή (αυτός, ειδικά, ίσως "πληρώνει" ότι το είχε παρατραβήξει λίγο μ΄εκείνο το "οι Τούρκοι είναι ζώα"), του πλοιάρχου Ναξάκη, του Χρύσανθου Λαζαρίδη, σημερινού πρωτοσυμβούλου του Σαμαρά, ο οποίος ζητούσε να ασκηθεί "στρατιωτική πίεση" στα Σκόπια!
Σε ό,τι αφορά πάντως τις ρητές αναφορές του Β.Μ. σε "φωτισμένους", ξεχωρίζουν σαφώς αυτές στον Μίκη Θεοδωράκη, για τον οποίο, στη σελίδα 498, διαβάζουμε: " Ας μην ξεχνάμε ότι και η ίδια η Νέα Δημοκρατία δημιουργήθηκε όταν μια μυθική φυσιογνωμία της Αριστεράς, ο Μίκης Θεοδωράκης, έδωσε τις ευλογίες του σε μια άλλη μυθική φυσιογνωμία της Δεξιάς (ΣΣ: εννοεί τον Καραμανλή)."**Απόσπασμα από την εκτενή βιβλιοκρισία (The Athens Review of Books τχ. 15) του Ανδρέα Παππά για το ευπώλητο βιβλίο του Βασίλειου Μαρκεζίνη και την υστερία που επικρατεί σε ορισμένους συντηρητικούς κύκλους για τον νέο "γκουρού" της εθνικής ορθοδοξίας.
Ο Παππάς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το βιβλίο του Β.Μ. είναι ένα υπερεκτιμημένο γραφτό, που επαναλαμβάνει τα αυτονόητα, στερείται βάθους ανάλυσης, αναπαράγει επικίνδυνα στερεότυπα, ο λόγος του είναι αφελώς συνωμοσιολογικός , ρητορικά καταγγελτικός κατά της Δύσης και της ντόπιας "δυτικόδουλης" διανόησης, ενώ δε διαθέτει το χαρακτήρα ενός νηφάλιου στοχασμού. Επομένως είναι ένα κακό βιβλίο και ο αναγνώστης οφείλει να είναι πολύ επιφυλακτικός για την ποιότητα των σκέψεων του Μαρκεζίνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου