ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

"Νεοδιόριστε εκπαιδευτικέ , είμαι ο Μέντοράς σου!
Για τα επόμενα δύο χρόνια, θα μου δίνεις
το ένα τρίτο του ημερήσιου συσσιτίου σου,
αν θέλεις να μονιμοποιηθείς στη γαλέρα!"
************************************************

Πικρές αλήθειες στην εκπαίδευση

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ___________
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 15/04/2010

Οι ομοσπονδίες των δασκάλων και των καθηγητών υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να ξεκινήσουν αλλαγές με τον εκπαιδευτικό να βρίσκεται στο στόχαστρο της Πολιτείας. Θεωρούν, με λίγα λόγια, ότι με τις πρόσφατες εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας, κ. Αννας Διαμαντοπούλου, αμφισβητείται η επαγγελματική επάρκεια των εκπαιδευτικών, ενώ αποψιλώνεται και η... τσέπη τους μετά τις περικοπές σε επιδόματα, 14ο μισθό κ. ά. Με τα ίδια μέτρα του υπ. Παιδείας δυσκολεύει ο δρόμος των αδιόριστων προς τον διορισμό, ενώ υποβαθμίζεται και το έργο στην τάξη. Αντίθετα, δεν ασχολούνται με τον καιροσκοπισμό και τον λαϊκισμό που περιέχει η απόφαση για κατάργηση της βάσης του 10...

Είναι δεδομένο ότι τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα λιτότητας δημιουργούν ένα κλίμα καχεξίας στους υπαλλήλους του δημόσιου τομέα. Η κακή χρονική συγκυρία αποτελεί τροχοπέδη στην προσπάθεια υλοποίησης των αποφάσεων του υπουργείου Παιδείας για την καλύτερη οργάνωση της ελληνικής εκπαίδευσης.

Γιατί, όμως, πρέπει να δοθούν επιπλέον οικονομικά κίνητρα ώστε να οργανωθεί το ελληνικό σχολείο όπως πρέπει; Αλλωστε, πότε σε περιόδους ευημερίας εφαρμόστηκαν τα μέτρα, των οποίων σήμερα η κ. Διαμαντοπούλου οριοθετεί εκ νέου την εφαρμογή; Το 2001, ο τότε υπουργός κ. Πέτρος Ευθυμίου είχε παρουσιάσει ένα σύστημα αξιολόγησης του έργου στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Γιατί δεν έγινε ποτέ αξιολόγηση παρότι η χώρα ήταν σε περίοδο προολυμπιακής ευφορίας, χιλιάδες ήταν οι προσλήψεις εκπαιδευτικών για να διδάξουν στα παιδιά τα ολυμπιακά ιδεώδη, ενώ την ίδια στιγμή εφαρμοζόταν η διαθεματικότητα στη διδασκαλία των μαθημάτων; Δεν θα έπρεπε να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα των κονδυλίων που δόθηκαν για νέα βιβλία και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών; Ποιο ήταν το μερίδιο του υπουργείου Παιδείας και ποιο των εκπαιδευτικών για την μη υλοποίηση της αξιολόγησης; Μήπως η ηγεσία του υπουργείου θα έπρεπε να είναι αποφασισμένη να περάσει μέτρα που κρίνονται αντιλαϊκά;

Ενα άλλο σημείο τριβής μεταξύ ομοσπονδιών - υπ. Παιδείας σήμερα είναι το νέο σύστημα προσλήψεων. Πλέον οι προσλήψεις θα γίνονται μέσω ΑΣΕΠ, οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα περνούν περίοδο διετούς δοκιμασίας και κατόπιν θα κρίνονται εάν θα πάνε σε σχολείο ή σε διοικητική θέση, ενώ θα παραμένουν υποχρεωτικά για τρία χρόνια στον τόπο πρώτου διορισμού (συνήθως μακριά από την κατοικία τους). Καθώς υπάρχει μεταβατική περίοδος για όσους έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα διορισμού, είναι απορίας άξιον γιατί το νέο σύστημα προκαλεί αντιδράσεις αφού είναι εναρμονισμένο με το νέο σύστημα του υπ. Εσωτερικών για τις προσλήψεις στο Δημόσιο. Δεν έχει το δικαίωμα το υπουργείο Παιδείας να ορίζει τον τρόπο διορισμού, όταν έχει εξασφαλίσει το αδιάβλητο της διαδικασίας; Και γιατί να μην κάνουν οι εκπαιδευτικοί το πλήρες ωράριο για το οποίο πληρώνονται;

Δεν είναι παράλογο το 20% των εκπαιδευτικών στην τεχνική εκπαίδευση να είναι υπεράριθμο; Τελικά, όποιος και εάν φταίει –περισσότερο ή λιγότερο– για τις παθογένειες της δημόσιας εκπαίδευσης, φθάσαμε στο σημείο η οικονομική κρίση να δρομολογεί αλλαγές, οι οποίες θα έπρεπε να έχουν αποφασισθεί από καιρό. Η ραθυμία, η οποία χαρακτηρίζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, έχει παγιώσει παρανοϊκές καταστάσεις. Αυτή η απαξίωση δεν ταιριάζει στον ευσυνείδητο Ελληνα εκπαιδευτικό λειτουργό.