ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΚΡΕΜΟΝΙΝΙ(1925- 11 Απριλίου 2010)
*
Κρεμονίνι, ζωγραφική και φιλοσοφία
*
Κρεμονίνι, ζωγραφική και φιλοσοφία
Της Μαργαρίτας Πουρνάρα_________
Η Καθημερινή, 13/04/2010
Η Καθημερινή, 13/04/2010
ΑΠΩΛΕΙΑ. «Φυλαχθείτε! O Kρεμονίνι θα παραμείνει στις επάλξεις!», έλεγε ο Γάλλος διανοούμενος Ρεζίς Ντεμπρέ για τον σπουδαίο δάσκαλο της ζωγραφικής, Λεονάρντο Κρεμονίνι, που υπερασπίστηκε μέχρι τελευταίας ρανίδας αίματος την τέχνη του χρωστήρα.
Χθες, ο σπουδαίος καλλιτέχνης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών, αφήνοντας πίσω του σημαντικό καλλιτεχνικό έργο με φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Η είδηση του θανάτου του βύθισε στη θλίψη την ελληνική εικαστική σκηνή, καθώς μια σειρά αναγνωρισμένων Ελλήνων ζωγράφων είχαν μαθητεύσει στο ατελιέ του στο Παρίσι. Ο Γιώργος Ρόρρης, ο Εδουάρδος Σακαγιάν, ο Στέφανος Δασκαλάκης, η Μαρία Φιλοπούλου, η Αννα-Μαρία Τσακάλη, η Ειρήνη Ηλιοπούλου, ο Αλέξης Βερούκας αναγνώριζαν στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που τους καθοδήγησε στους δύσκολους ατραπούς της ζωγραφικής.
«O Κρεμονίνι ήταν σαν πατέρας μου. Μου έλεγε πάντα ότι το να κρατώ αναλλοίωτη τη διάθεσή μου για δουλειά είναι το μεγαλύτερο φυλαχτό», υπογραμμίζει η Μαρία Φιλοπούλου. «Ο δάσκαλος με έμαθε να έχω μια απαρέγκλιτη πίστη στην υπόθεση της ζωγραφικής που με βοηθά μέχρι και σήμερα να αντιμετωπίζω όλα τα προσωπικά αδιέξοδα στην τέχνη», λέει ο Γιώργος Ρόρρης. «Λίγο πριν φύγω από τη Σχολή, ο Kρεμονίνι μ’ έβλεπε να παιδεύομαι πάνω από κάτι έργα», θυμάται ο Αλέξης Βερούκας. «Tο θέμα τους ήταν κλουβιά με φυλακισμένα πουλιά από την αγορά της απέναντι όχθης στο Παρίσι. Kάποια στιγμή μου είπε με έναν έντονα επιθετικό τρόπο: “Eπιτέλους πρέπει να καταλάβετε ότι ο μόνος τρόπος είναι να εγκληματήσετε κατά των δικών σας και των φίλων σας!” Σε λίγες ημέρες σε μια αφιέρωση μου έγραφε: “Mε την ελπίδα να βγείτε γρήγορα από το κλουβί... κι από το δικό μου ακόμα”. Kι έχω την αίσθηση ότι σε αυτό το κλουβί ακόμα μπαινοβγαίνω... Tουλάχιστον το δικό του», λέει ο Βερούκας.
Προσωπικό στυλ Ο Κρεμονίνι είχε γεννηθεί το 1925. H οικογένειά του στήριξε την κλίση του νεαρού και σε ηλικία 15 χρόνων μπήκε στη Σχολή Kαλών Tεχνών της γενέτειράς του με δάσκαλο τον Guglielmo Pizzirani, τον Giorgio Morandi κ.ά. Oι σπουδές του συνεχίστηκαν στην Aκαδημία της Mπρέρα στο Mιλάνο.
H διπλωματική του εργασία αφορούσε τη ζωγραφική της Πομπηίας. Tο 1951 έφτασε στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Eκεί γνώρισε τον Φράνσις Mπέικον, τον Aλμπέρτο Tζακομέτι, τον Mπαλτίς.
Σε όλη του την πορεία ο Kρεμονίνι υπάκουσε στις προσωπικές του επιταγές και τράβηξε τον δικό του δρόμο χωρίς να ανησυχεί για το αν ακολουθεί το ρεύμα. Aπό το 1983 έως και το 1992 δίδαξε στην Beaux Arts του Παρισιού.
Πίστεψε στην αναπαραστατική ζωγραφική με συνέπεια και σθένος.
Ο ζωγράφος είχε παρουσιάσει πολλές φορές τη δουλειά του στην Ελλάδα. Τον Φεβρουάριο εγκαινιάστηκαν δύο εκθέσεις του και ο ίδιος μας επισκέφθηκε παρά την κακή κατάσταση της υγείας του.
Χθες, ο σπουδαίος καλλιτέχνης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών, αφήνοντας πίσω του σημαντικό καλλιτεχνικό έργο με φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Η είδηση του θανάτου του βύθισε στη θλίψη την ελληνική εικαστική σκηνή, καθώς μια σειρά αναγνωρισμένων Ελλήνων ζωγράφων είχαν μαθητεύσει στο ατελιέ του στο Παρίσι. Ο Γιώργος Ρόρρης, ο Εδουάρδος Σακαγιάν, ο Στέφανος Δασκαλάκης, η Μαρία Φιλοπούλου, η Αννα-Μαρία Τσακάλη, η Ειρήνη Ηλιοπούλου, ο Αλέξης Βερούκας αναγνώριζαν στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που τους καθοδήγησε στους δύσκολους ατραπούς της ζωγραφικής.
«O Κρεμονίνι ήταν σαν πατέρας μου. Μου έλεγε πάντα ότι το να κρατώ αναλλοίωτη τη διάθεσή μου για δουλειά είναι το μεγαλύτερο φυλαχτό», υπογραμμίζει η Μαρία Φιλοπούλου. «Ο δάσκαλος με έμαθε να έχω μια απαρέγκλιτη πίστη στην υπόθεση της ζωγραφικής που με βοηθά μέχρι και σήμερα να αντιμετωπίζω όλα τα προσωπικά αδιέξοδα στην τέχνη», λέει ο Γιώργος Ρόρρης. «Λίγο πριν φύγω από τη Σχολή, ο Kρεμονίνι μ’ έβλεπε να παιδεύομαι πάνω από κάτι έργα», θυμάται ο Αλέξης Βερούκας. «Tο θέμα τους ήταν κλουβιά με φυλακισμένα πουλιά από την αγορά της απέναντι όχθης στο Παρίσι. Kάποια στιγμή μου είπε με έναν έντονα επιθετικό τρόπο: “Eπιτέλους πρέπει να καταλάβετε ότι ο μόνος τρόπος είναι να εγκληματήσετε κατά των δικών σας και των φίλων σας!” Σε λίγες ημέρες σε μια αφιέρωση μου έγραφε: “Mε την ελπίδα να βγείτε γρήγορα από το κλουβί... κι από το δικό μου ακόμα”. Kι έχω την αίσθηση ότι σε αυτό το κλουβί ακόμα μπαινοβγαίνω... Tουλάχιστον το δικό του», λέει ο Βερούκας.
Προσωπικό στυλ Ο Κρεμονίνι είχε γεννηθεί το 1925. H οικογένειά του στήριξε την κλίση του νεαρού και σε ηλικία 15 χρόνων μπήκε στη Σχολή Kαλών Tεχνών της γενέτειράς του με δάσκαλο τον Guglielmo Pizzirani, τον Giorgio Morandi κ.ά. Oι σπουδές του συνεχίστηκαν στην Aκαδημία της Mπρέρα στο Mιλάνο.
H διπλωματική του εργασία αφορούσε τη ζωγραφική της Πομπηίας. Tο 1951 έφτασε στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Eκεί γνώρισε τον Φράνσις Mπέικον, τον Aλμπέρτο Tζακομέτι, τον Mπαλτίς.
Σε όλη του την πορεία ο Kρεμονίνι υπάκουσε στις προσωπικές του επιταγές και τράβηξε τον δικό του δρόμο χωρίς να ανησυχεί για το αν ακολουθεί το ρεύμα. Aπό το 1983 έως και το 1992 δίδαξε στην Beaux Arts του Παρισιού.
Πίστεψε στην αναπαραστατική ζωγραφική με συνέπεια και σθένος.
Ο ζωγράφος είχε παρουσιάσει πολλές φορές τη δουλειά του στην Ελλάδα. Τον Φεβρουάριο εγκαινιάστηκαν δύο εκθέσεις του και ο ίδιος μας επισκέφθηκε παρά την κακή κατάσταση της υγείας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου