ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΙΟΙ

Ραφαήλ (1483-1520): "Η σχολή των Αθηνών"

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ

Εις Ραφαήλον τον εξ Ουρβίνου

Σης Ραφαήλε χερός θεεύμενος Αμφιγυήεις
έργα, θεών μορφάς, εικόνας εμερίων,
ουκ άτερ Αφρογενούς Χάριτός τ΄, είπεν, τάδε ποιείς
ώς σε δ΄εμή γαμετή και χάρις αυτομολεί.
Ου μέντοι δεσμού, ου δίκτυά γ΄ανέρι τεύξω,
ούτε γέλων μακάρεσσ΄, ου μερόπεσσι τιθώ.
Πυρ δ' ολοόν δάψει σε το συγγενές, όφρ΄απόλοιο,
Κύπρις δ΄αυ παρ΄εμοί και Χάρις αύθι μνένοι.
Είπ΄' ωκεία δε θεών φθονερή τίσις. Αίψα δε καύσος
εισφρήσας ψυχήν σων λίασ΄εκ ρεθέων.
Λώστε ζωγράφων, σον δ΄αυ κλέος ουκ αν όλοιτο,
ούτ΄ερατής σοφίης, ούτ΄αγανοφροσύνης.

Ιανός Λάσκαρις (1445-1535)
Σπουδαίος Βυζαντινός λόγιος , που έδρασε στη Δύση
και συνετέλεσε τα μέγιστα στην αναγέννηση των κλασικών σπουδών.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Τα έργα των χεριών σου , Ραφαήλε, θαυμάζοντας ο Κουτσός (=ο Ήφαιστος),
τις μορφές δηλαδή των θεών, τις εικόνες των ημερησίων (=ανθρώπων),είπε:
Αυτά δεν μπορείς να τα κάνεις χωρίς την Αφρογέννητη
(=Αφροδίτη) και τη Χάρη΄ σ΄εσένα κατέφυγαν η γυναίκα μου και η Χάρη.
Όμως δε θα φτιάξω ούτε αλυσίδες ούτε δίχτυα γι΄αυτόν τον άνδρα,
ούτε και θα δώσω το γέλιο στους ευδαίμονες θεούς ή στους ανθρώπους.
Η ολέθρια φωτιά, η συγγένισσά μου, θα σε καταπιεί, για να χαθείς
και να ΄ρθουν ξανά κοντά μου η Κύπριδα (=Αφροδίτη) και η Χάρη.
Μίλησε΄και είναι γοργόφτερη η φθονερή εκδίκηση των θεών.
Και αίφνης εξαπέλυσε φλόγα που χώρισε την ψυχή σου από τα μέλη.
Όμως , άριστε των ζωγράφων, δε θα χαθεί η δόξα
ούτε της αξιαγάπητης τέχνης σου ούτε της ευγένειας των τρόπων σου.