Verra la morte e avra i tuoi occhi -
questa morte che ci accompagna
dal mattino alla sera, insonne,
sorda, comme un vecchio rimorso
ο un vizio assurdo. Ι tuoi occhi
saranno una vana parola,
un grido taciuto, un silenzio.
Cosi li vedo ogni mattina
quando su te sola ti pieghi
nello specchio. Ο cara speranza,
quel giorno sapremo anche noi
che sei la vita e sei il nulla.
Per tutti la morte ha uno sguardo.
Verra la morte e avra i tuoi occhi.
Sara come smettere un vizio,
come vedere nello specchio
riemergere un viso morto,
come ascoltare un labbro chiuso.
Scenderemo nel gorgo muti.
Ο θάνατος θα 'ρθει, θα 'χει τα μάτια σου -
ο θάνατος που αυτός μας συνοδεύει
απ' το πρωί ώς το βράδυ ξαγρυπνώντας,
ανάκουστος σαν κάποια παλιά τύψη
ή ένα πάθος παράλογο. Τα μάτια σου
όμοια θα είναι με μια κούφια λέξη,
μια πνιγμένη φωνή, κλειστό ένα στόμα.
Κάθε ξημέρωμα έτσι τα αντικρίζω
όταν προς τον εαυτό σου μόνο γέρνεις
μες στον καθρέφτη. Ω ελπίδα αγαπημένη,
θα ξέρουμε κι εμείς τη μέρα εκείνη
ότι εσύ είσαι η ζωή και είσαι το τίποτα.
Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.
Ο θάνατος θα 'ρθει, θα 'χει τα μάτια σου,
θα 'ναι σαν να τελειώνεις μ' ένα πάθος,
σαν να αντικρίζεις πάλι στον καθρέφτη
πρόσωπο να αναδύεται νεκρό,
σαν να ακούς ένα χείλι σφαλισμένο.
Τσέζαρε Παβέζε (1908- 27/8/1950)
Δημοσιεύθηκε στη Βιβλιοθήκη
(Καταφύγιο θηραμάτων)
της Ελευθεροτυπίας, 2/10/09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου