ΠΟΣΟ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΨΕ ΞΕΝΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ!

Στο ντάνσιγκ με μια κυρία
που κάπνιζε μόνη...

Τα χείλη σας , ωραία κυρία, όπως άφηναν
εχθές , μες στη βαθιά τη μοναξιά σας,
να υψώνεται ο καπνός σας, μου εμπιστεύονταν:
- Πόσο είμαι απόψε ξένη εδώ και μόνη!

Τα χείλη σας, καθώς λεπτά ανατρίχιαζαν
στην τόσο ηδονική επαφή του τσέρυ,
με τη λεπτή τους μέθη μού εμπιστεύονταν:
-Πόσο είμαι ερωτευμένη και ολομόνη!

Τα μάτια σας , δυο ικέτες ανειρήνευτοι,
που έστρεψαν προς εμέ ν' αναπαυθούνε,
τα μάτια σας με πάθος μού εμπιστεύονταν:
-Πόσο σας αγαπώ - κι είμαστε μόνοι!

Εχθές , μέσα στο κέντρο το πολύφωτο,
μόνος εγώ και μόνη εσείς, κυρία,
άφωνα είχαμε πει ό,τι δε θα λέγαμε
στην πιο παθητική συνδιάλεξή μας...

ΚΑΙΣΑΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (1902-1970 )