ΟΙ "ΛΙΣΤΕΣ" ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Δε τους ήταν αρκετό να μας σερβίρουν μουσικές
εκπομπές που μας τις... προσφέρουν τα Duroplast ,το Jumbo ,
οι ισοθερμικές κάλτσες "Χ" και τα προβιοτικά γιαούρτια "Ψ",
τώρα έφτασαν στο σημείο να δίνουν υποχρεωτικές άδειες
(άνευ πληρωμής) σε ένα σωρό παραγωγούς και στη θέση
της εκπομπής τους να βάζουν τις αισχρές κονσέρβες,
που φέρουν τον αθώο ξενικό τίτλο play-lists.
Άκουγα εχθές λ.χ. το συμπαθή παραγωγό Νίκο Αϊβαλή να λέει
και να ξαναλέει στο μικρόφωνο του Δεύτερου Προγράμματος
της Ελληνικής Ραδιοφωνίας ότι θα ξαναβρεθεί με τους
αγαπημένους του ακροατές στις 30 Αυγούστου, όχι γιατί
πάει σε διακοπές, αλλά επειδή η Διεύθυνση του σταθμού
έκρινε ότι στη θέση της εκπομπής του επί ένα μήνα
πρέπει να παίζονται τραγούδια από "λίστα".
Όλα τα φοβερά και τρομερά τα είχαμε δει στην
πολύπαθη κρατική Ραδιοφωνία μας, το αίσχος όμως
της "λίστας" των κονοματζίδικων ιδιωτικών σταθμών
δεν το είχαμε δει.
Αφού μετάλλαξαν το ραδιόφωνο, από ένα σχετικά ελεύθερο
και δημιουργικό βήμα μιας πολυδιάστατης , δηλαδή πολυφωνικής,
κουλτούρας που ήταν, σε ένα απλό "ψυχαγωγικό" μέσο
που έπαιζε μόνο μουσική , με ποιοτικά ομολογουμένως
κριτήρια, τώρα το υποβιβάζουν ακόμα περισσότερο.

Οι μουσικές "λίστες" της ντροπής εξισώνουν τον κρατικό
με τον αρπαχτάδικο ιδιωτικό σταθμό, που ανακυκλώνει
σε 24ωρη βάση τα 40-50 κομμάτια που έχουν ετοιμάσει
οι παμπόνηρες δισκογραφικές εταιρείες και σπονσοράρουν
οι κερδοσκόποι της αγοράς.
Οι "λίστες της ντροπής" είναι το έσχατο σημείο της
κατάντιας ενός κραταιού , άλλοτε, ραδιοφώνου,
το οποίο όμως εξακολουθεί να εισπράττει αναιδώς
και ληστρικότατα την εισφορά μας.

Φυσικά, η ντροπή δεν είναι μόνο αυτών που
διοικούν το κρατικό ραδιόφωνο, αλλά και δική μας,
αφού δεν ξεσηκωνόμαστε να διαμαρτυρηθούμε.
Θα μου πείτε: " Εδώ δεν ξεσηκωνόμαστε για την ανεργία,
τους φόρους, το ασφαλιστικό, τα χάλια του ΕΣΥ..., για τις
"λίστες της ντροπής" του ραδιοφώνου θα ξεσηκωθούμε;".
Τι άλλο να σας απαντήσω από το ότι έχετε δίκιο;