ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΑ ΠΑΘΗ

Edmund Blair Leighton (1853 - 1922: " Το χρίσμα του Ιππότη" (1901)
*

ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ή ΑΧΙΛΛΗΙΣ
[Έμμετρο ερωτικό μυθιστόρημα των μέσων του 15ου αι.]

Περιγραφή της αγαπημένης κόρης
(ένα πρότυπο της μεσαιωνικής ελληνίδας)


[...]Σελήνης ήτον άγαλμα, εικών της Αφροδίτης,
και ο Πόθος την ανέθρεψεν, Έρως εγέννησέν την,
ώσπερ βεργίν την έποικεν(=έπλασε) λιγνήν εις ηλικίαν.
....................................................................................
Φεγγαρομεγαλόφθαλμος ήτον η κόρη εκείνη
και απέσω από τα μάτια της ο Έρωτες δοξεύουν(=τοξεύουν)΄
τα φρύδια της καμαρωτά, έμορφα εγερμένα (= υψωμένα),
και κοκκινοπλουμόχειλη, σελήνη λαμπροτέρα,
μαργαροχιονόδοντος, γλυκοσταμάτων βρύσις,
άσπρη, κοκκινομάγουλη, γέννημα των χαρίτων,
κρυσταλλοκιονοτράχηλος, υπερανεσταλμένη,
στρογγυλεμορφοπήγουνη, και κάλλος είχε ξένον.
Τα μήλα (=μάγουλα) της εφλέγασιν από ψηλής θεωρίας,
το στήθος της παράδεισος (=κήπος) ερωτικός υπάρχει-
φιλώ οπού (=ζηλεύω αυτόν που) την ετρύγησεν και εκατεχορτασέν την.
Η συντυχιά (=ομιλία) της θαυμαστή, ζαχαρογλυκεράτη,
το σείσμαν και το λύγισμαν ανθρώπους κατασφάζει,
το κλίμαν (= σκύψιμο) του τραχήλου της και το υπολύγισμάν της
ψυχάς ανέσπα (=ξερίζωνε) σύρριζας και εκατεφόνευέν τους.
Τους Έρωτας εδούλωσεν και αυτήν την Αφροδίτην,
πλην ουκ εγίνωσκεν ποσώς (= δεν ήξερε καθόλου) τον Έρωταν η κόρη,
αλλ' ήτον ως παράδεισος μετά νερών και δένδρων.[...]