Οναρ...

Είχα, λέει, ένα παιδί, που ήτανε όμορφο δάσος
στη Χαλκιδική και άλλο ένα ,
που ήτανε πλούσιος ελαιώνας στη Μάνη...
Περνούσανε καλά τα πουλάκια μου ,
μαζί με τις χελωνίτσες τους , τα σκαντζοχοιράκια τους,
τα λαγουδάκια και τις αλεπουδίτσες τους...
Και ήρθανε κάτι τύποι και πέταξαν κάτι και... ύστερα ξύπνησα.
Όμως δε θυμάμαι τη συνέχεια του ονείρου.
Τι να έγινε , άραγε, μετά;