San Casciano ήταν ο τόπος εξορίας του Μακιαβέλι: Με την πτώση της δημοκρατίας της Φλωρεντίας και την επιστροφή των Μεδίκων, ο Μακιαβέλι απομακρύνθηκε από τα δημόσια αξιώματα και κατέληξε σε αυτήν την πόλη όπου και συνέγραψε τον Ηγεμόνα το 1513.
Από αυτό το ιστορικό γεγονός αντλεί την έμπνευσή του και το όνομα του νέου εκδοτικού οίκου "San Casciano" που θέτει ως στόχο να συμβάλλει στην κατανόηση και στην αντιμετώπιση των πολυεπίπεδων κρίσεων της εποχής μας στρέφοντας το βλέμμα του στον κόσμο μέσα από το πρίσμα της μετααποικιακής κριτικής, της φεμινιστικής και της σύγχρονης πολιτικής θεωρίας, καθώς, όπως διακηρύσσει στο συστατικό του κείμενο, «η κριτική σκέψη ευδοκιμεί όταν προσεγγίσεις απελευθερώνονται από τα όρια που επιβάλλουν οι κυρίαρχες αφηγήσεις και γίνονται πραγματικά ανοιχτές στη διερεύνηση. Προσδοκία μας είναι να συμβάλουμε και να ενδυναμώσουμε τον δημόσιο διάλογο, διατυπώνοντας γόνιμα ερωτήματα και αναζητώντας δυνητικές απαντήσεις μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο και αβέβαιο περιβάλλον. Απαντήσεις που δεν αποσκοπούν σε εύκολες ή οριστικές λύσεις, αλλά λειτουργούν ως οδοδείκτες σκέψης και πράξης – με προσανατολισμό τη διαμόρφωση ενός πιο δίκαιου και συμπεριληπτικού κόσμου».
«Ξεκίνησα αυτό το εγχείρημα γιατί πραγματικά πίστευα και
πιστεύω πως χρειάζονται ενίσχυση εκείνες οι φωνές που αντιστέκονται στην
ερημοποίηση, μεταφορική και κυριολεκτική, και στην αποκτήνωση που μας
περιτριγυρίζει» μας λέει ο Αλέξανδρος Γαζής που βρίσκεται πίσω από τον εκδοτικό οίκο.
Και οι πρώτες εκδόσεις βιβλίων με τις οποίες μας συστήνεται δείχνουν να είναι πιστές στις διακηρύξεις του.
Ποια είναι αυτά τα βιβλία
►«Αναγνωρίζοντας τον Ξένο- Για την Παλαιστίνη και την Αφήγηση» της Ιζαμπέλλας Χαμμάντ που έχει αποδειχτεί μία από τις κύριες λογοτεχνικές φωνές της νέας γενιάς της Παλαιστίνης.
Πρόκειται για το κείμενο της ομιλίας που εκφώνησε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια μόλις δύο εβδομάδες πριν από την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου - και τη γενοκτονία των Παλαιστινίων που ακολούθησε και συνεχίζεται ακόμη. Σε αυτό η Αγγλο-Παλαιστίνια συγγραφέας Isabella Hammad που σπούδασε στην Οξφόρδη και έχει διδάξει λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο NYU, στο Πανεπιστήμιο Brown και στο Al Quds Bard College, αναλύει, μεταξύ άλλων, το πώς λειτουργούν οι αφηγήσεις γύρω από την Παλαιστίνη, και πώς αυτές επηρεάζουν το πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς ως θεατές τον Παλαιστινιακό αγώνα. Μα πάνω απ' όλα δείχνει το πώς η τέχνη και ειδικά η λογοτεχνία μπορούν να αποκαλύψουν πολύ περισσότερα από την πολιτική γραφή αγγίζοντας την καρδιά του ζητήματος καλύτερα από κάθε δοκίμιο και επιχείρημα για να καταδείξει τον τρόπο που ο παλαιστινιακός αγώνας είναι η ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας, καλώντας μας να μην αποστρέψουμε το βλέμμα, αλλά να αντικρίσουμε τον εαυτό μας. Την εισαγωγή υπογράφει η Αθηνά Αθανασίου, τη μετάφραση ο Παναγιώτης Κεχαγιάς και την επιμέλεια η Νατάσα Σίδερη.
►«Λόγος Περί Αποικιοκρατίας- Λόγος Περί Νεγροσύνης» του Aimé Césaire με εισαγωγικό κείμενο του Στάθη Παπασταθόπουλου, σε μετάφραση Μυρτώς Ταπεινού και επιμέλεια Έλενας Κουμαριανού.
Ο
«Λόγος περί αποικιοκρατίας» αποτελεί το ιδρυτικό κείμενο της
μεταποικιακής σκέψης και μια επίκαιρη υπενθύμιση για τη μακρά διάρκεια
των αποικιακών σχέσεων εξουσίας και έχει χαρακτηριστεί μία «κήρυξη
πολέμου». Ο Αιμέ Σεζαίρ (1913–2008) ήταν Μαρτινικανός ποιητής, θεατρικός
συγγραφέας και πολιτικός, που αναδείχθηκε σε θεμελιώδη μορφή του
αντιαποικιακού αγώνα και της Μαύρης Συνείδησης και δάσκαλος του Φανόν.
Ως συνιδρυτής του κινήματος της Νεγροσύνης (Négritude), το οποίο
διαμορφώθηκε στο Παρίσι τη δεκαετία του 1930, ο Σεζαίρ υπερασπίστηκε με
συνέπεια και πάθος τη μαύρη ταυτότητα, την πολιτισμική επαναδιεκδίκηση
και την αντίσταση στην αποικιακή καταπίεση. Η γραφή του, στην οποία η
σουρεαλιστική εικονοποιία συνδυάζεται με οξυδερκή πολιτική κριτική,
άσκησε βαθιά επιρροή στα αποαποικιακά κινήματα παγκοσμίως. Ο Φραντς
Φανόν, μαθητής του Σεζαίρ, άντλησε σημαντικά στοιχεία για τα βασικά έργα
του από την ανάλυση του δασκάλου του σχετικά με την ψυχολογική βία της
αποικιοκρατίας. Για τον Φανόν, ο Σεζαίρ υπήρξε προάγγελος της
ριζοσπαστικής κριτικής της αποικιοκρατίας, καθώς ο σουρεαλιστικός
αντιαποικιακός λόγος του ανανέωσε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο οι
αποικιοκρατούμενοι αντιλαμβάνονταν τον αγώνα για απελευθέρωση και
πολιτισμική αξιοπρέπεια.
Ο Αιμέ Σεζαίρ καταγγέλλει ότι η Ευρώπη
είναι ανεπίδεκτη υπεράσπισης. Πίσω από τα προσωπεία των δικαιωμάτων, της
δημοκρατίας και του πολιτισμού, αποκαλύπτει τη βία της αποικιοκρατίας, η
οποία καταδικάζει τους λαούς από την άλλη μεριά της γραμμής του
χρώματος σε μια συνθήκη πραγμοποίησης, εκμετάλλευσης και καταστροφής των
τρόπων ζωής τους. Η αποικιοκρατία όμως έχει ένα τίμημα: απανθρωποποιεί
τόσο τα θύματα όσο και τους θύτες της. Ο Σεζαίρ διακηρύσσει την
επανεφεύρεση της μαύρης ταυτότητας, την αξία της μαύρης κουλτούρας και
της αλληλεγγύης όλων των καταπιεσμένων.
Η έκδοση συνοδεύεται από τον Λόγο περί Νεγροσύνης, που εκφωνήθηκε το 1987 στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντα στο Μαϊάμι.
της Ασημίνας Καραβαντά, μετάφραση Δανάης Σιώζιου και επιμέλεια Ζωής Κόκκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου