- String Quartet No. 19 in C Major, K. 465 "Dissonance" (Gewandhaus Quartet)
Δευτέρα, Απριλίου 28, 2025
Catherine Sénéchal
Portrait of Catherine Sénéchal
Catherine Sénéchal is a self-taught French painter who began her artistic training by reproducing works by Caravaggio and Corot.
Art, a Family Affair
Coming from a family of painters and musicians, Catherine Sénéchal began painting at the age of 15 when her parents gave her canvases and brushes. While her painting has evolved over the years, it almost always refers to "oneself," to the joys and sorrows that humans can experience. The goal of her art is to not leave the viewer indifferent and to make them "feel" a feeling they can relate to.
Emphasize Color
Brancusi said: "What you see makes you happy, it's all there." A quote Catherine Sénéchal fully embraces. The artist uses a lot of color in her paintings because, according to her, color is synonymous with joy, life, and dynamism. Using primarily oil paint, she instinctively creates colors and enhances them with harmonies and stylized lines. Classical music plays an integral role in the creation of the painter's works. Glenn Gould, opera, Mozart, Vivaldi, and many others inspire her creations.
Soundtrack:
W. A. Mozart
Ανάσταση χρειαζόμαστε και στην υγεία
«Γράψε για την Υγεία»
Γράφει ο ΑΡΙΣΤΕIΔΗΣ ΚΑΛΑΡΓΑΛΗΣ
Δημοσίευση 25/4/2025
Εφημερίδα των Συντακτών
efsyn.gr
2' χρόνος ανάγνωσης
Εμείς οι γραφιάδες των εφημερίδων δεχόμαστε πού και πού παραγγελίες. Κάποτε από την εφημερίδα, έστω κι αν δεν είμαστε εργαζόμενοι, αλλά συνεργάτες. Άλλοτε από φίλους και γνωστούς. “Γράψε κάτι για την Υγεία, συ που γράφεις σ' αθηναϊκή εφημερίδα”, μου λέει κάποιος.
Σκέφτομαι την πάρα πολύ καλή λειτουργία που είχε, πριν από μερικές δεκαετίες, το αγροτικό ιατρείο του πατρογονικού μου χωριού, ο Σκοπέλος. Στο ιατρείο υπηρετούσε ολοχρονίς γιατρός, νοσοκόμα και μαία. Το ίδιο περίπου συνέβαινε και σε άλλα δύο χωριά της περιοχής Γέρας, στον Παπάδο και Παλαιόκηπο. Τα άλλα τρία χωριά είχαν εκ περιτροπής ιατρική κάλυψη. Κι αυτό σε μια ακτίνα πέντε χιλιομέτρων.
Σήμερα τον Σκόπελο επισκέπτεται ο γιατρός μια φορά την εβδομάδα. Στο φαρμακείο του χωριού εμφανίζεται γραπτή ενημέρωση για ποια μέρα θα επισκεφτεί αγροτικός γιατρός το χωριό! Τι να πρωτοπρολάβει ο γιατρός; Να γράψει τα φάρμακα των παππούδων και γιαγιάδων, να πάρει πιέσεις, να εξετάσει, να περάσει τις συνταγές των φαρμάκων που έχουν δοθεί; Ας σκεφτούμε ότι τις άλλες μέρες τον έχουν στείλει σε άλλο χωριό, ενδιάμεσα σε κάποιο Κέντρο Υγείας και για συμπλήρωμα στο νοσοκομείο Μυτιλήνης. Απ' το “καλά που βρίσκεται κι αυτός”, μέχρι την απαιτούμενη κι επιθυμητή ιατρονοσηλευτική περίθαλψη υπάρχει μεγάλο κενό, το οποίο παραμένει.
Άντε, σκέφτεσαι, αυτό συμβαίνει στα χωριά. Στις πόλεις, με τους πολλούς κατοίκους, τα πράγματα θα 'ναι καλύτερα. Αμ' δε! Το Κέντρο Υγείας της πόλης κάποτε λειτουργούσε εφτά μέρες την εβδομάδα, για εικοσιτέσσερις ώρες τη μέρα. Θεωρούνταν πρότυπο λειτουργίας. Μπορούσες να απευθυνθείς σ' αυτό για πάρα πολλά καθημερινά θέματα και προβλήματα υγείας. Το προσωπικό του αντιμετώπιζε επιτυχώς πολλά περιπτώσεις πρωτοβάθμιας παροχής υγείας. Αρκετοί κάτοικοι, όχι μόνο της περιοχής, αλλά και από άλλες συνοικίες της πόλης, προτιμούσαν να πάνε σ' αυτό παρά στο νοσοκομείο, αν το θέμα τους ήταν απλό. Έτσι στους ασθενείς παρεχόταν φροντίδες υγείας άμεσα, αντιμετωπιζόταν ιατρικά και νοσηλευτικά η περίπτωσή τους. Ταυτόχρονα, εξίσου σημαντικό, αποφευγόταν η κίνηση στα επείγοντα και στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου. Έπαιζε τον ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε κάποτε.
Ε! μετά ήρθε η ορθολογική λειτουργία των μονάδων υγείας, ή κάτι τέτοιο, εμείς διαβάσαμε εξοικονόμηση ανθρώπινου δυναμικού και χρημάτων. Η λειτουργία του σταμάτησε τα σαββατοκύριακα και περιορίστηκε μέχρι της οκτώ το βράδυ. Έτσι όσοι έχουν ανάγκη ιατρικής φροντίδας οδηγούνται στο μοναδικό νοσοκομείο του νησιού. Αλλά και αρκετές ειδικότητες δεν υπάρχουν πλέον. πχ. Εξετάζεται κάποιος από τον γιατρό, του γίνονται μικροβιολογικές εξετάσεις, (για την ώρα), αλλά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ακτινολογικός έλεγχος καθότι δεν υπάρχει το αναγκαίο προσωπικό. Έτσι ο ασθενής παραπέμπεται, πάλι, στο νοσοκομείο! Ανάσταση χρειαζόμαστε και στην υγεία.
Αμαρτωλοί και δολοφόνοι (1947): ‧ αριστουργηματικό Νουάρ/Θρίλερ του Ζακ Τουρνέρ
Το Αμάρτημα του Παρελθόντος (πρωτότυπος τίτλος: Out of the Past), γνωστό και ως «Αμαρτωλοί και Δολοφόνοι», είναι Αμερικανικό φιλμ νουάρ του 1947,
σε σκηνοθεσία Ζακ Τουρνέρ και σενάριο του Ντάνιελ Μέινγουορινγκ,
βασισμένο στο δικό του μυθιστόρημα με τίτλο Build My Gallows High.
Robert Mitchum, Jane Greer, Kirk Douglas
Αν οι περισσότερες ιστορίες εγκλήματος ξεκινούν από το παρόν και
προχωρούν, το φιλμ νουάρ φλερτάρει με το παρελθόν, με τον ήρωα να
μοιάζει καταδικασμένος από τη μοίρα, το χαρακτήρα του ή την κακή τύχη,
πριν καν ξεκινήσει η ιστορία. Και ο πρωταγωνιστής στο φιλμ νουάρ δεν
είναι σχεδόν ποτέ "καλός". Είναι ένας άνθρωπος σε άρνηση, που ζει με την
άγνοια της σκοτεινής του πλευράς μέχρι τα γεγονότα να τη βγάλουν στην
επιφάνεια.
Πρόκειται για ένα υπόδειγμα φιλμ νουάρ με όλα τα στοιχεία του είδους
παρόντα.
Στο ρόλο του ήρωα ο Ρόμπερτ Μίτσαμ, υποδυόμενος τον Τζεφ Μαρκαμ, έναν
τέως ιδιωτικό ντεντέκτιβ, που προσπαθεί να κάνει μία νέα αρχή στη ζωή
του. Το παρελθόν όμως δηλώνει παρών: είτε αρχικά σε μορφή φλασ μπακ (που
καλύπτει και ένα πολύ μεγάλο μέρος της ταινίας) είτε με την εμφάνιση
του "εχθρού" στο πρόσωπο του Κερκ Ντάγκλας. Τους δύο άντρες ενώνει και
χωρίζει η παρουσία της Τζέιν Γρίαρ ως η, απαραίτητη για το το είδος,
μοιραία femme fatale γυναίκα.
Συμφωνούμε με τον Τάσο Δούση: «Σκάνδαλο μεγατόνων! Δουλεύουμε για το ρεύμα και οργανωμένα μας κλέβουν ΟΛΕΣ οι εταιρίες»!
«Σκάνδαλο μεγατόνων! Δουλεύουμε για το ρεύμα και οργανωμένα μας κλέβουν ΟΛΕΣ οι εταιρίες.
Αυτήν την στιγμή που μιλάμε μας πλασάρουν ιδιωτικές εταιρείες,μαζί με την δήθεν κρατική ΔΕΗ,70 τιμολόγια ρεύματος. Το έργο είναι καλά οργανωμένο και έχει σαν στόχο τους καταναλωτές που έχουν τρελαθεί και δεν ξέρουν τι να επιλέξουν. Το ρεύμα που πληρώνουμε σήμερα στις επιχειρήσεις μας ή στα σπίτια μας είναι πιο ακριβό σχεδόν 5 φορές παραπάνω απ ότι ήταν πριν από πέντε χρόνια. Αυτό αποτυπώνεται όχι μόνο στους λογαριασμούς που πληρώνουμε όλοι μας;αλλά και στα απίστευτα κέρδη που έχουν όλες οι εταιρείες που ασχολούνται με την πώληση ρεύματος. Συμβαίνει το εξής απίστευτο,σήμερα τα πράσινα τιμολόγια ρεύματος είναι πλέον πιο ακριβά από τα μπλε,δηλαδή τα σταθερά και τα κίτρινα δηλαδή τα κυμαινόμενα,ωστόσο οκτώ στους 10 καταναλωτές εξακολουθούν να επιλέγουν πράσινα τιμολόγια αυτό συμβαίνει λόγω της δύναμης της συνήθειας,αλλά και στο γεγονός ότι ο κόσμος δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στους παρόχους.
Οι εταιρείες έχουνε τσακίσει όλους τους καταναλωτές με την πολυπλοκότητα των συμβάσεων και τα ψιλά γράμματα που συνοδεύονται με τα δυσνόητα μαθηματικά του υπολογισμού της τιμής του ρεύματος. Οι καταναλωτές αμφιβάλλουν σε τεράστιο ποσοστό,αν οι επιλογές που θα κάνουν θα τους οδηγήσουν στο να πληρώνουν λιγότερο ρεύμα.
Οι εταιρείες με πρώτη την ΔΕΗ φρόντισαν να δημιουργήσουν μία ζούγκλα στην αγορά ρεύματος με σκοπό την εξαπάτηση οργανωμένα των καταναλωτών. Πρόκειται σαφέστατα για ένα τεράστιο σκάνδαλο που δεν μπορούμε πλέον να το αφήσουμε να συμβαίνει στη χώρα μας.
Πρέπει άμεσα να υπάρξουν πρωτοβουλίες της κυβέρνησης αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης έτσι ώστε να μπει μία τάξη για να προστατευτούν οι καταναλωτές. Μεγάλο θέμα είναι και η παραπλανητικές διαφημίσεις που οδηγούν τον κόσμο σε λανθασμένες επιλογές καθώς δεν ξεκαθαρίζουν τους όρους πληρωμής. Η ιστορία με τα 70 τιμολόγια πρέπει τώρα να σταματήσει. Τέλος κάτι πρέπει να γίνει με την υπόθεση της ρεύματοκλοπής. Είναι επιεικώς απαράδεκτο να δεχόμαστε ως κράτος και ως πολίτες ότι κάποιοι είναι εξυπνότερη από εμάς. Λόγω της τραγικής κατάστασης της δικαιοσύνης μεγάλες εταιρίες ακόμη και ξενοδοχείων και βιομηχανιών οργανωμένα κλέβουν ρεύμα το οποίο καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς σε κάθε λογαριασμό που έρχεται στο σπίτι μας. Μάστιγα έχει γίνει επίσης η ρευματοκλοπή και στα νοικοκυριά. Ηλεκτρολόγοι ακόμη και με υπαλλήλους των εταιρειών,δημιουργούν καταστάσεις ρευματοκλοπής. Όλους αυτούς τους τζαμπατζήδες τους πληρώνουμε εμείς. Ρωτάω απλά γιατί να συμβαίνει αυτό. Γιατί εμείς πρέπει να πληρώνουμε τον κλέφτη. Δηλαδή αν έχω ένα μαγαζί με ρούχα και μπούνε και με ληστέψουν εγώ θα ζητήσω από τον επόμενο πελάτη να μου πληρώσει τα ρούχα που μου κλέψανε; Γιατί λοιπόν αυτό να συμβαίνει με το ρεύμα; Αφού οι εταιρείες με πρώτη την ΔΕΗ δεν μπορούν να προστατέψουν την περιουσία τους,το κόστος της ρεύματοκλοπής να το πληρώνουνε οι ίδιοι. Αν θέλετε να κάνετε κοινωνική πολιτική και είναι επιλογή σας να αφήνετε στο απυρόβλητο τους κλέφτες του ρεύματος να την κάνετε με τα δικά σας χρήματα με τα δικά σας κέρδη και με τους μισθούς τους παχυλούς της Δ.Ε.Η.
Φτάνει πια με την κοροϊδία του απλού κόσμου.Δεν μπορούμε να επιβραβεύουμε τους κλέφτες και τους τζαμπατζήδες και να θεωρούμε ηλίθιους τους νομοταγείς πολίτες και να τους κλέβουμε μάλιστα με δύο τρόπους με την ασυδοσία της αγοράς αλλά και με την ρεύματοκλοπή που αφήνουνε ανεξέλεγκτη.»
Η επιμονή στα μικρομάγαζα οδηγεί στο «Μητσοτάκης ξανά». Και όσοι δεν το ομολογούν δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν.
Αυτή η ανωμαλία πρέπει να τελειώσει…
Toυ Γιώργου Καρελιά
Η επιμονή στα μικρομάγαζα οδηγεί στο «Μητσοτάκης ξανά». Και όσοι δεν το ομολογούν δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν.
Η περίοδος των εορτών και των ευχών προσφέρεται καμιά φορά και για εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων. Τα οποία, στη φάση που βρισκόμαστε, είναι κοινά, δηλαδή τα λένε σχεδόν όλες οι πλευρές του πολιτικού φάσματος.
Το βασικό συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι εδώ και σχεδόν δυο χρόνια -και, πάντως, οπωσδήποτε μετά τις περσινές ευρωεκλογές- στην πολιτική μας κατάσταση επικρατεί μια ανωμαλία. Ναι, η λέξη δεν πρέπει να εκπλήσσει, ούτε να απωθεί.
Ανωμαλία είναι το εκλογικό σώμα να τιμωρεί την κυβέρνηση, κατακρημνίζοντας τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη από το αυτοκρατορικό 41% στο μίζερο και ετοιμόρροπο 28% και, ταυτόχρονα, να μη βρίσκει ένα κόμμα της αντιπολίτευσης για να το βάλει απέναντι στο κυβερνών, δείχνοντας ότι το υπολογίζει για διάδοχη κατάσταση. Θυμίζω ότι στις ευρωεκλογές ο μέχρι τότε δεύτερος ΣΥΡΙΖΑ μόλις που πλησίασε το 17% και το ΠΑΣΟΚ, που φιλοδοξούσε να γίνει δεύτερο, αγκομαχώντας έφτασε κάτω από το 13%.
Η συνέχεια είναι τραγική και για τα δύο αυτά κόμματα. Και η δημοσκοπική εκτόξευση της μονοπρόσωπης Πλεύσης της Ζωής δεν αλλάζει το βασικό συμπέρασμα. Αντίθετα, με αυτήν ως βασικό αντίπαλο στις προσεχείς εκλογές, ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να ελπίζει ακόμα και σε ολική επαναφορά. Τέτοιο δίλημμα, Κυριάκος ή Ζωή, μπορεί απλώς να σημαίνει «Μητσοτάκης ξανά».
Αυτή, λοιπόν, την πολιτική ανωμαλία την αναγνωρίζουν οι πάντες. Σου λένε, για παράδειγμα, από τα δεξιά(και όχι απαραιτήτως φιλομητσοτακικοί): « Δεν πάμε καλά εμείς, αλλά με τα χάλια που έχουν οι άλλοι δεν υπάρχει άλλη λύση από τον Μητσοτάκη». Και από την άλλη πλευρά, της πάλαι ποτέ κυβερνητικής αντιπολίτευσης(ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ), στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν, με άλλη διατύπωση: «Έχουμε κάμποσα μικρομάγαζα, ο καθένας θέλει την καρέκλα του, αλλά έτσι γινόμαστε χορηγοί του Μητσοτάκη».
Αυτή είναι η εικόνα. Και το χειρότερο για την αντιπολίτευση είναι ότι ο μόνος που κάνει κάτι για να την αλλάξει(εννοείται προς όφελός του) είναι ο Μητσοτάκης. Στην προηγούμενη φάση αποκήρυξε τη woke ατζέντα και το έστριψε προς τον Τραμπ, κυνηγώντας τους ακραίους δεξιούς που του φεύγουν προς τους Βελόπουλους. Ταυτόχρονα, άρχισε τις παροχές προς ειδικά και πολυπληθή εκλογικά κοινά. Πρώτα ήταν οι αυξήσεις προς τους ένστολους, τώρα είναι τα επιδόματα προς συνταξιούχους και ενοικιαστές.
«Ψίχουλα» και «ασπιρίνες», που λένε από την αντιπολίτευση; Ναι, αλλά και αυτά κάποια εκλογική απόδοση μπορεί να έχουν. Ο Μητσοτάκης και οι δικοί του ξέρουν ότι η επιστροφή στην αυτοδυναμία, σε αυτή τη φάση, είναι αδύνατη. Αλλά έχουν σχέδιο και το έχουν βάλει μπροστά. Στην πρώτη φάση του θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν κάποιο πατατράκ τύπου 2012, με τη ΝΔ κάτω από το 25%. Θέλουν να πιάσουν το ψυχολογικό όριο του 30%. Και με τους άλλους να βολοδέρνουν περί το 15% και κάτω, να βάλουν σε κίνηση τη δεύτερη φάση του σχεδίου: αφού το ΠΑΣΟΚ, εξουθενωμένο, θα απορρίψει την πρόταση κυβερνητικής συνεργασίας, ο κ. Μητσοτάκης θα καταφύγει σε δεύτερες και σε τρίτες εκλογές, μέχρι το εκλογικό σώμα να μπαϊλντίσει και να πει «ε, αφού οι άλλοι είναι τόσο άχρηστοι…».
Αυτός είναι ο σχεδιασμός του Μητσοτάκη και των συν αυτώ. Βέβαια, καμιά φορά οι σχεδιασμοί πάνε περίπατο, αν το εκλογικό σώμα προτάξει την τιμωρία τους. Όμως, όσο οι άλλοι είναι στη λογική του δικού τους μικρομάγαζου και των καρεκλών, ίσως δεν υπάρχει άλλη λύση.
Γι’ αυτό είναι τεράστια η ευθύνη όσων από την αντιπολίτευση τα βλέπουν αυτά και περιμένουν το μοιραίο της βραδιάς των εκλογών. Η σημερινή ανωμαλία που λέγαμε στη αρχή (να πέφτει η ΝΔ και το εκλογικό σώμα να μη βρίσκει αντίπαλό της) πρέπει να τελειώσει. Η επιμονή στα μικρομάγαζα οδηγεί στο «Μητσοτάκης ξανά». Και όσοι δεν το ομολογούν δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν.
Η λύση βρίσκεται στις πέντε λέξεις της πανάρχαιας ρήσης «η ισχύς εν τη ενώσει». Και όσοι μικρομαγαζάτορες και καρεκλοκένταυροι δεν το καταλαβαίνουν το βράδυ των εκλογών θα χάσουν και μαγαζιά και καρέκλες.
Όπως το λέει ο στίχος του ποιητή για τους μοιραίους και άβουλους…
ΑΠΟ ΤΟ NEWS 24 7
Κυριακή, Απριλίου 27, 2025
Θουκυδίδης Ολόρου : ένα πορτρέτο
Θουκυδίδης: Αυτό το πορτρέτο που βρίσκεται στο Holkham Hall in Norfolk, UK. είναι η καλύτερη από τις έξι σωζόμενες εκδόσεις του
ίδιου χαμένου χάλκινου πρωτοτύπου και μεταφέρθηκε στη Βρετανία κατά τη
διάρκεια της περιόδου Grand Tour, το 1754.Η αρχική προτομή είναι ρωμαϊκό αντίγραφο (περίπου 100 μ.Χ.).Δωρήθηκε στο Μουσείο Fitzwilliam από τον κόμη του Λέστερ στις 25 Μαΐου 1878. Μεταφέρθηκε στο Μουσείο το 1884.Πηγή: Thucydides | Museum of Classical Archaeology Databases
Θουκυδίδης
Εικαστική παρέμβαση:Gerontakos
Έκανε κρύο εκεί ψηλά στη Θράκη,
χουχούλιαζε τα χέρια στην πυροστιά,
πεισμωμένος απ’ τους δολερούς
που κατακάψαν τη ζωή του.
Είχε μάθει τα χούγια τους.
Δεν το 'βαλε κάτω.Άντεξε.
Η Σκαπτή Ύλη, απάγκιο και δύναμη·
χρέος να ιστορήσει την Αλήθεια,
να φτιάξει ένα σκοπό ζωής.
Φρουρός στις στοές με τις χρυσές φλέβες,
και τους επιδρομείς να κοντοζυγώνουν.
Σαν κύματα κάθε άνοιξη
Πίερες, Οδόμαντοι, Σάρτες,
με τη δίψα για χρυσάφι στο μάτι
σκάλιζαν το βουνό, ρήμαζαν τις στάνες
απειλούσαν να τους σφάξουν σαν τα τραγιά.
Πώς γλίτωσε το λεπίδι ούτε κι αυτός ήξερε,
χρόνια ολόκληρα να παραχώνει το χειρόγραφο στη γη
πάντα με την ελπίδα να το ξαναπιάσει το χειμώνα
απ’ τη σφαγή που τ’ άφησε
στη νέα σφαγή που θα ακολουθούσε.
Τριζοβολούσαν τα ξύλα,
κάτω απ’ το τρεμάμενο φως του λυχναριού,
με μάτια που έτσουζαν απ’ την καπνιά,
με δάχτυλα που έκαιγαν από χιονίστρες
Δεν ήταν πόλεμος αυτός έγραφε,
σκέτη αδερφοσφαγή
στράβωνε η κάμα
δεν έμπαινε στο θηκάρι
πλημμύριζε το γραφτό απ΄το αίμα
Έλληνες ξέσκιζαν Έλληνες χειρότερα από λύκους.
Έπρεπε να ζυγίσει πολλά
Να ιστορήσει περισσότερα
Να φτάσει τα αμέτρητα
Να εξηγήσει την «παγίδα» του
για την οποία δεν είχε ιδέα*,
την υπεροψία των Αθηναίων,
τη δίψα για χρυσάφι και εξουσία,
τη μέθη του ισχυρού
το τρέμουλο στα γόνατα των αδυνάμων,
το φόβο των φίλων μην τους πάρουν για εχθρούς,
τη διβουλία των συμμάχων πότε με τον ένα πότε με τον άλλο,
το μίσος των κομπλεξικών Σπαρτιατών
που έταζαν ελευθερία
κι ύστερα σκλάβωναν όποιον έβαζαν στο χέρι,
τα μεταλλεία της Σικελίας
όπου εχάθη ο ανθός της πόλης,
τα καμώματα του Νάρκισσου Αλκιβιάδη
που πουλήθηκε στους εχθρούς για ένα πείσμα,
τη σφαγή των αξιοπρεπέστατων Μηλίων
απλώς και μόνο επειδή πίστευαν
ότι μιλούσαν σε ανθρώπους οι αφελείς ...
« Θουκυδίδης Ἀθηναῖος ξυνεγράψατο τὸν πόλεμον τοῦτον,
ἀρξάμενος εὐθὺς καθισταμένου καὶ ἐλπίσας μέγαν τε ἔσσεσθαι
καὶ ἀξιολογώτατον τῶν πρότερον·
τεκμαιρόμενος τὴν ἀκμὴν τῶν παρασκευῶν.
ξυγγραφεὺς ἐγενόμην διὰ τὴν ἐμαυτοῦ ἐξορίαν,
ὀρῶν ἀμφοτέρων τὰς πράξεις»** ,
αυτές οι λίγες γραμμές για το ξεκίνημα.
Ύστερα πλάκωσε η θύελλα
τους πήρε και τους σήκωσε όλους
χωρίς επιστροφή.
Φυσομανούσε αδιάκοπα ο Βοριάς.
Τα πόδια πρησμένα απ’ τις κακουχίες,
από τα αμέτρητα ταξίδια
ανάμεσα
σε κόκαλα λευκασμένα στα πεδία των μαχών ,
και στάχτες που άχνιζαν ακομα
στις διαγουμισμένες πόλεις
Δεν ήταν Σωκράτης αυτός
να τον μισούν απ’ το θαυμασμό
να τριγυρνά ξυπόλυτος στο χιόνι
σα να μη συμβαίνει τίποτε
Άνθρωπος ήτανε με πονεμένους αρμούς,
ένας γραφιάς .
Φυσικά , πλήρωσε ακριβά την Αμφίπολη.
Το ΄ξερε πως σε κάποιον έπρεπε να τα φορτώσουν
όμως δεν έφταιγε για το χαμό της·
δεν είχε φτερά να πετάξει από τη Θάσο,
να τη σώσει απ’ τους προδότες
που την παράδωσαν σφαχτάρι στον πονηρό Βρασίδα.
Είπαν πως κιότεψε.
Πως το ΄σκασε , αντί να δώσει λόγο.
Τι ήθελαν; Να γυρίσει ικέτης στην Αγορά,
να κλαφτεί γονατιστός για τον κακό του τον καιρό
για το δαίμονα που τον εγκατέλειψε;
Μπροστά σε ανθρωπάκια που δίψαγαν για την ξεφτίλα του
πιο πολύ από το αίμα του;
Αστείες δικαιολογίες...
Αποτραβήχτηκε στη σιωπή,
αμέτρητες μέρες και νύχτες
με τον πυρετό να τον στέλνει
στην πόρτα της τρέλας
στο στόμα πάντα η πίκρα της αγνωμοσύνης
Λίγο έλειψε να πουν γι΄αυτόν σαν τον Αίαντα:
«θολερῷ κεῖται χειμῶνι νοσήσας»***
πώς άντεξε μακριά απ’ τον αγαπημένο τόπο,
στα παγωμένα χώματα του Παγγαίου, ασύλληπτο!
Όμως αυτός αγύριστο κεφάλι, καλύτερα με τις αρκούδες,
παρά σε πόλη ξερή , άνυδρη από αγάπη.
Κλειναί Αθήναι, η πόλη της Παλλάδας ,ας γελάσω,
σκύλα λυσσασμένη ήτανε, όχι μάνα,
με τα χέρια της έβγαλε τα μάτια της,
μ΄αυτά ξεπάστρεψε τα καλύτερα παιδιά της
τα άφησε να χαθούν χωρίς σπονδές
λίγο μελόκρασο και γάλα για τους αποθαμένους .
Σιγά που θα τον πείραζε αυτόν
ο θάνατος σε ξένη γη
το είχε ξεκαθαρίσει άλλωστε:
" ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ
στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν
τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ’ ἑκάστῳ τῆς γνώμης
μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται"****.
Βαρύ το έργο του και ας μην είχε γαίαν ελαφράν
άδοξο είπαν κάποιοι το τέλος του στην Αθήνα
ίσως να παραχώθηκε όπως όπως σ΄ένα λάκκο *****
με το λεπίδι του κομπλεξικού «πατριώτη»
καρφωμένο στα πλάχνα
και στη λαβή η επιγραφή «για τον προδότη».******
« Μ΄αρέσει αυτό το τέλος«, είπε ο Ποιητής, «έχει μυστήριο , έχει σασπένς
Έτσι δεν τρώει ανέκαθεν η Ελλάδα τ΄άξια παιδιά της;».
-----------
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
**Η παγίδα του Θουκυδίδη
***«νῦν γὰρ ὁ δεινὸς μέγας ὠμοκρατὴς
Αἴας θολερῷ κεῖται χειμῶνι νοσήσας./Γιατί τώρα, ο δεινός, ο μεγάλος, ο ακατάβλητος
ο Αίας, χτυπημένος σωριάστηκε από μια καταιγίδα που θολώνει τον νου του( Σοφοκλής , Αίας στ. 205-206. Μετάφραση Δημήτρης Μαρωνίτης).
****Θουκυδίδου Ιστορία [2.43.3] «Διότι των επιφανών ανδρών τάφος είναι όλη η γη, και δεν διαμνημονεύονται αυτοί μόνον εις την ιδικήν των πατρίδα δι' επιτυμβίων στηλών και επιγραφών, αλλά και εις την ξένην διατηρείται άγραφος η μνήμη των, χαραγμένη εις το πνεύμα εκάστου μάλλον παρά εις υλικά μνημεία».[Μετάφραση Έλλη Λαμπρίδη]
*****«Ο Θουκυδίδης επέστρεψε στην Αθήνα μετά το τέλος του
πολέμου, στις αρχές του 403 π.Χ. Η ημερομηνία θανάτου του παραμένει
άγνωστη· το μόνο βέβαιο είναι ότι πέθανε μετά το 404 π.Χ.»
Πηγή:Α. Ρεγκάκου (με τη συνεργασία του Ν. Μήλτσιου) , Θουκυδίδης, www.greek-language.gr.
******Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο Θουκυδίδης δολοφονήθηκε κατά την επιστροφή του στην Αθήνα, όταν του δόθηκε χάρη μετά το τέλος του πολέμου.
Άλλοι συγγραφείς λένε ότι πέθανε ειρηνικά εκτός Αθηνών και τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Αθήνα, για να ταφούν στον οικογενειακό τάφο του Κίμωνα στην Κοίλη Οδό.Δείτε:
Κοίλη Ιπποθοωντίδας
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
Εικαστική παρέμβαση: Χριστίνα Σκανδάλη
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ/ Όλα τα βιβλία της Ιστορίας του σε μετάφραση Άγγελου Βλάχου
GerontaΚos.blogspot.com
Θεσσαλονίκη, 27/04/2025
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Catherine Sénéchal
Portrait of Catherine Sénéchal Catherine Sénéchal is a self-taught French painter who began her artistic training by reproducing works by Ca...
-
Κι ήτανε τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα Γιώργος Σαραντάκος "Γαργάλατα", 50 χρόνια μετά Λέγοντας Αποστασία ή Ιουλιανά εν...
-
Χαραμοφάης (Με τον μαλάκα) ;Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας Μουσική: Franco Corliano Χαραμοφάης Με τον μαλάκα Γιάννης Μηλιώκας Έχω θυμό με...
-
῎ ΜΙΑ ΧΡΥΣΗ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΧΩΤΙΚΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ηδη δέ τινας ἐγὼ εἶδο...
