Niko Ago: Γιατί αφήνουν οι Αλβανοί τη χώρα τους;

---

Δημοσιεύτηκε: http://www.altsantiri.gr/, Σάββατο, 18 Ιούνιος

---

Του Niko Ago

Τυπικά, η Αλβανία είναι ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα, υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ και μέλος του ΝΑΤΟ. Γεωγραφικά βρίσκεται στα δυτικά Βαλκάνια και συνορεύει στα νότια με την Ελλάδα και στα δυτικά με την Ιταλία (έστω κι αν μεσολαβεί η Αδριατική θάλασσα). Έχει κράτος δικαίου που λειτουργεί, δικαστήρια που αποφασίζουν ανεξάρτητα και χωρίς πολιτική παρέμβαση, αστυνομία που προστατεύει τους πολίτες, δημοσιογράφους που γράφουν ελεύθερα, Τύπος που ελέγχει την εξουσία, βουλευτές που εκλέγονται από ελεύθερες εκλογές, γυναίκες που έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες, κρατικές υπηρεσίες που λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους του κράτους. Αυτά και άλλα πολλά, όσα χρειάζεται ένα πραγματικά δημοκρατικό κράτος, τυπικά τα έχει και η Αλβανία.

Ταυτόχρονα, το 2015, η Αλβανία ήταν η χώρα που οι πολίτες της, σε απόλυτο ποσοστό, ήταν οι περισσότεροι Ευρωπαίοι που ζήτησαν άσυλο σε κράτη της ΕΕ.  Κυρίως στη Γερμανία και τη Σουηδία. Γιατί αφήνουν, λοιπόν, οι Αλβανοί τη χώρα τους; Και κυρίως, γιατί αφήνουν τη χώρα τους, Αλβανοί δημοσιογράφοι; Υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι, που τα τελευταία χρόνια, άφησαν τη χώρα κρυφά για να σωθούν. Στο (φαινομενικά) απλό αυτό ερώτημα, υπάρχει και η απάντηση.

Προσωπικά, είμαι από αυτούς που άφησα την Αλβανία, αμέσως μετά την πτώση της στυγερής δικτατορίας  του Enver Hoxha, που «έπνιξε» τη χώρα από το 1944 μέχρι το 1991. Μαζί με μένα, έφυγε σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού της. Ανέχεια, μακροχρόνιος ομαδικός εγκλεισμός, έλλειψη βασικών αγαθών και ελευθεριών, ελπίδα για καλύτερο μέλλον έγιναν ο καταλύτης της μετανάστευσης. Εμείς φύγαμε τότε και μετά ήρθε η δημοκρατία. Ήρθε;

Αν και πέρασαν 25 χρόνια από την πτώση της Δημοκρατίας, και οι Αλβανοί «σκότωσαν» τον φόβο, όσοι κυβέρνησαν από τότε την Αλβανία, σκότωσαν και σκοτώνουν καθημερινά την ελπίδα. Στην Αλβανία, υπάρχει ελευθερία αλλά δεν υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι άνθρωποι. Στην Αλβανία υπάρχουν πολλές εφημερίδες αλλά δεν υπάρχει ελευθερία του Τύπου. Στην Αλβανία υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που δηλώνουν δημοσιογράφοι αλλά ουδείς κάνει ελεύθερη δημοσιογραφία. Οι εκδότες είναι η φωνή των «δυνατών». Οι «δυνατοί» είναι είτε βουλευτές- που πήραν τις ψήφους ακριβώς επειδή είναι «δυνατοί» είτε στην υπηρεσία της εκάστοτε εξουσίας. Στην Αλβανία, οι δημοσιογράφοι αυτολογοκρίνονται. Αν δεν το κάνουν, τους κλείνουν το στόμα. Κυριολεκτικά. Απειλές κατά της ζωής, λεκτική και σωματική βία, εργασία σε συνθήκες τρόμου. Φυσικά υπάρχουν κι αυτοί που λόγω σχέσεων με τους «δυνατούς», επιβιώνουν καλά. Είναι, όμως, λίγοι, και ούτε μπορείς να τους λες δημοσιογράφους.

Η Αλβανία είναι υποψήφια χώρα προς ένταξη στην ΕΕ αλλά ταυτόχρονα, έχει ίσως την πιο διεφθαρμένη αστυνομία της Ευρώπης, τα πιο διεφθαρμένα δικαστήρια, τις  πιο διεφθαρμένες κρατικές υπηρεσίες, τον πιο εξαρτώμενο Τύπο, παράγει και εξάγει τα περισσότερα ναρκωτικά. Είναι η χώρα που μπαίνουν στη φυλακή οι ζητιάνοι και κάνουν παρέα με τους πολιτικούς, οι έμποροι ναρκωτικών και όπλων. Η Αλβανία είναι «ασφαλής χώρα» αλλά δεν υπάρχει ασφάλεια για όσους δεν είναι «δυνατοί» ή με τους «δυνατούς».  Κυβερνούν το χρήμα και ο φόβος. Υπάρχουν, λοιπόν, αρκετοί λόγοι που οι Αλβανοί αφήνουν τη χώρα. Και ειδικά οι Αλβανοί δημοσιογράφοι. Πίσω από τις όψεις  των ωραίων κτηρίων, βρίσκεται ένα απολύτως διεφθαρμένο κράτος που λειτουργεί με όρους «δυνατού». Που αν δεν είσαι μαζί του, αυτόματα είσαι εχθρός του. Και ειδικά αν είσαι δημοσιογράφος.