Ο παιγνιώδης κατάλογος της βιβλιοθήκης του Αχιλλέα Κυειακίδη

 

Σελίδες της Τετάρτης

Βιβλία στο προσκέφαλο

Επιμέλεια: Μισέλ Φάις 

Πολυαγαπημένα, πολυδιαβασμένα, βιβλία που μας διαμόρφωσαν ή μας στήριξαν σε δύσκολες στιγμές. Πρόσωπα της γραφής ξεφυλλίζουν την «αυτοβιογραφική» βιβλιογραφία τους.
Μικρομηκάς, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, πεζογράφος, ο Αχιλλέας Κυριακίδης, άνθρωπος της γραφής και της εικόνας, δεξιώνεται μοναδικά στην ελληνική, χρόνια τώρα, ξένους συγγραφείς, ενώ παράλληλα μας ευφραίνει με τις μινιμαλιστικές, περίτεχνες, αλλόκοτες ιστορίες του. Εδώ σ’ έναν παιγνιώδη κατάλογο της βιβλιοθήκης του, βιβλία δηλαδή που τον διαμόρφωσαν ως αναγνώστη και γραφιά στο πέρασμα του χρόνου.

Τα 1.874 βιβλία της ζωής μου…

Μικρομηκάς, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, πεζογράφος, άνθρωπος της γραφής και της εικόνας ο Αχιλλέας Κυριακίδης | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Η Εφημερίδα των Συντακτών , 08.06.2016

Συντάκτης: 

Aχιλλέας Κυριακίδης

Kατά (σχεδόν) χρονολογική σειρά ανάγνωσης:

1. ■ «Κλασικά Εικονογραφημένα». Επειδή είναι Κλασικά. Και ήταν εικονογραφημένα.
2. ■ Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, «Οι Αδελφοί Καραμάζοφ». Επειδή «θέλουμε να ζήσουμε, έστω και ενάντια στη λογική».
3. ■ Λόρενς Ντάρελ, «Τζαστίν». Επειδή «τα πάντα εξαρτώνται από την ερμηνεία της σιωπής που απλώνεται γύρω μας».
4. ■ Βασίλης Βασιλικός, «Το αγγέλιασμα». Επειδή «οι φωνές γίνονται σήραγγες στη μνήμη μας, γίνονται όγκοι από άδειο που μας συνθλίβουν πάνω στα πρόστυχα καταστρώματα των δρόμων».
5. ■ Αντώνης Σαμαράκης, «Το λάθος». Επειδή «ένα λάθος κυκλοφορεί παράνομα σε ό,τι θεωρούσαμε σίγουρο και απαρασάλευτο, ένα λάθος είναι κάπου εδώ γύρω μας».
6. ■ Tσαρλς Ντίκενς, «Ιστορία δύο πόλεων». Επειδή «it was the best of times, it was the worst of times […] it was the spring of hope, it was the winter of despair».
7. ■ Γεώργιος Βιζυηνός, «Το αμάρτημα της μητρός μου». Επειδή «ενθυμήθην τότε, και μοι εφάνη ότι εννόησα, διατί ο πατήρ μου εσυνείθιζε να με ονομάζη το αδικημένον του. Και με επήρε το παράπονον και ήρχησα να κλαίω».
8. ■ Ανδρέας Κάλβος, «Ωδαί». Επειδή «αφρίζουν τα ποτήρια της αδικίας, / δυνάσται πολλοί και διψασμένοι / ιδού το αδράχνουν· γέμουσι / μέθης και φόνου» («Ωδή εις Μούσας»).
9. ■ Φραντς Κάφκα, «Η δίκη». Επειδή «κάποιος θα πρέπει να συκοφάντησε τον Γιόζεφ Κ., γιατί, χωρίς να έχει κάνει τίποτα κακό, ένα ωραίο πρωί συνελήφθη».
10. ■ Γιάννης Ρίτσος, «12 ποιήματα για τον Καβάφη». Επειδή «αν άφεση δεν είναι η ποίηση, / τότε από πουθενά μην περιμένουμε έλεος».
11. ■ Oυίλιαμ Φόκνερ, «Η βουή και το πάθος». Επειδή είναι «Η βουή και το πάθος» του Ουίλιαμ Φόκνερ.
12. ■ Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, «Εννέα ιστορίες». Επειδή «το μόνο που έχεις να κάνεις όταν πεθάνεις, είναι να βγεις από το σώμα σου. Τι στο καλό, όλοι το ’χουν κάνει εκατομμύρια φορές. Το ότι δεν το θυμούνται, δε σημαίνει ότι δεν το ’χουν κάνει κιόλας» («Τέντι»).
13. ■ Χέρμαν Μέλβιλ, «Μπάρτλεμπι, ο γραφιάς». Επειδή «θα προτιμούσα όχι».
14. ■ Θανάσης Βαλτινός, «Η κάθοδος των εννιά». Επειδή «μπροστά μας ήταν μια βαθιά γραμμή, κι αμέσως έπειτα ένα στενόμακρο χαμοβούνι, ίσιο κι επίπεδο, ξεροκάμπι. Ετσι μας έμεινε. Δυο ράχες ακόμα πίσω, και στον τελευταίο ορίζοντα η θάλασσα. Ανατρίχιαζε γυμνή μπροστά μας».
15. ■ Αρης Αλεξάνδρου, «Το κιβώτιο». Επειδή «τρυπάνι η σκέψη προχωράει περιστρεφόμενη».
16. ■ Γιώργος Σεφέρης, «Τρία κρυφά ποιήματα». Επειδή «όπως τα πεύκα / κρατούνε τη μορφή του αγέρα / ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί / το ίδιο τα λόγια / φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου / κι’ ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί».
17. ■ T. Σ. Ελιοτ, «Τέσσερα κουαρτέτα». Επειδή «what might have been and what has been / point to one end, which is always present».
18. ■ Γκιστάβ Φλομπέρ, «Η αισθηματική αγωγή». Επειδή «στα παλιά μου τα παπούτσια η ομοιότητα! Κάτω ο ρεαλισμός! Ζωγραφίζει κανείς το πνεύμα!».
19. ■ Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Μυθοπλασίες». Επειδή «η πραγματικότητα αρέσκεται στις συμμετρίες και στους ανεπαίσθητους αναχρονισμούς» («Ο Νότος»).
20. ■ Οδυσσέας Ελύτης, «Το μονόγραμμα». Επειδή «πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος».
21. ■ Γιάννης Πάνου, «Από το στόμα της παλιάς Remington». Επειδή «το περίτεχνο κέντημα της δαντέλας γύρω στα τεντωμένα αυτά νήματα ίσως κάποιες φορές να μας έβγαλε από τον δρόμο, να ξεστράτισε την ιστορία. Αλλά τι είναι δρόμος, τι είναι ιστορία;».
22. ■ Κοσμάς Πολίτης, «Τρεις γυναίκες». Επειδή κάποτε, δεν μπορεί, «θα ξαναγυρίσομε στην Τζούλια».
23. ■ Mάλκολμ Λόουρι, «Κάτω από το ηφαίστειο». Επειδή «no se puede vivir sin amar».
24. ■ Κρίστιαν Γκρέινβιλ, «Το μεγάλο κυνήγι της φάλαινας στο Μπρονξ». Επειδή είπε ο Ναυαγοσώστης με απροσδόκητη σαφήνεια: «Σώζω μονάχα αυτούς που θέλουν να σωθούν, δεν σώζω αυτούς που θέλουν να ξεφορτωθούν το σύμπαν, να σβήσουν πρόσωπα και ηπείρους, αυτούς που εξαπατούν την άνωση με πέτρες».
25. ■ Τάκης Σινόπουλος, «Το γκρίζο φως». Επειδή «είναι καιρός να κοιμηθούμε / στην αγρυπνία της νύχτας».
26. ■ Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, «Εκατό χρόνια μοναξιά». Επειδή «η Αμαράντα ένιωσε ένα μυστηριώδες τρέμουλο στις δαντέλες των μισοφοριών της και προσπάθησε να πιαστεί απ’ το σεντόνι για να μην πέσει, τη στιγμή που η ωραία Ρεμέδιος άρχισε ν’ ανυψώνεται».
27. ■ Χουάν Ρούλφο, «Πέδρο Πάραμο». Eπειδή «είμαι κι εγώ γιος του Πέδρο Πάραμο».
28. ■ Χούλιο Κορτάσαρ, «Το κουτσό». Επειδή, όπως είπε ο Φουέντες, «δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα, αλλά το Κουτί της Πανδώρας».
29. ■ Ζορζ Περέκ, «Ζωή οδηγίες χρήσεως». Επειδή «σε κάποιο σημείο του δειλινού ουρανού του 439ου παζλ, η μαύρη τρύπα του μόνου κομματιού που έλειπε, διέγραφε σχεδόν τέλεια το περίγραμμα ενός Χ. Ομως, κατά μία σχεδόν προβλέψιμη ειρωνεία, το κομμάτι που κρατούσε ο νεκρός στο χέρι του είχε το σχήμα ενός W».
30. ■ Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα». Επειδή «συνέβησαν κι άλλα πολλά, αλλά πού να τα θυμάται κανείς όλα…».

Και άλλα 1.844.
Το απόσπασμα 2, στη μετάφραση του Αρη Αλεξάνδρου· το 3, της Μαριάννας Παπουτσοπούλου· το 9, του Αλέξανδρου Κοτζιά· το 13, του Μένη Κουμανταρέα· το 18, του Παναγιώτη Μουλλά· το 26, της Κλαίτης Σωτηριάδου· το 30, της Νότας Κυριακοπούλου. Τα αποσπάσματα 6, 17 και 23 παρατίθενται στο πρωτότυπο γιατί είναι κρίμα να μεταφραστούν.
Τελευταίο βιβλιο του Αχ. Κυριακίδη είναι το “Σημειώσεις για μια ιδιωτική θεωρία της λογοτεχνίας” (Κίχλη, 2015).