Κυριάκος Μητσοτάκης: ο πεμπτοφαλαγγίτης άνθρωπος των δανειστών

Mitsotakis warnt Athens Geldgeber davor, allein die Liste mit Reformankündigungen der Athener Koalition als Vorbedingung für weitere Geldzahlungen zu akzeptieren
 ” Ο Κυριάκος  Μητσοτάκης προειδοποιεί τους δανειστές της Αθήνας να μην δεχθούν τη λίστα με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης συνασπισμού ως μοναδική προϋπόθεση για την εκταμίευση περαιτέρω χρημάτων."

 

 

Κυριάκος Μητσοτάκης προς δανειστές: “Μην δεχτείτε την λίστα μεταρρυθμίσεων ως μόνη εγγύηση για την εκταμίευση”

Το σενάριο της αριστερής παρένθεσης επαναφέρει με σημερινές του δηλώσεις στην γερμανική εφημερίδα Franfourter Allgemeine, η οποία σχολιάζει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης προειδοποιώντας μάλιστα τους εταίρους να μην προχωρήσουν στην εκταμίευση μέρους της δόσης προς την Ελλάδα, με μοναδική εγγύηση τη λίστα μεταρρυθμίσεων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλεί  στη FAZ τους εταίρους να περιμένουν την ψήφιση ενός τουλάχιστον νομοσχεδίου, προκειμένου να αποδειχτεί εάν το στηρίξουν οι κυβερνητικοί βουλευτές.

Η μετάφραση του επίμαχου σημείου στο δημοσίευμα της γερμανικής FAZ είναι η παρακάτω:

” Ο Κυριάκος  Μητσοτάκης προειδοποιεί τους δανειστές της Αθήνας να μην δεχθούν τη λίστα με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης συνασπισμού ως μοναδική προϋπόθεση για την εκταμίευση περαιτέρω χρημάτων.

Χαρακτηρίζει ως “εξαιρετικά απίθανο” το ενδεχόμενο η κατάθεση της λίστας των μεταρρυθμίσεων την Δευτέρα   να κριθεί επαρκής για την εκταμίευση έστω και ενός ευρώ ,μιας λίστας η οποία έχει ήδη δεχθεί έντονη κριτική. “Αναμένω (εκτιμώ) ότι η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να περάσει τουλάχιστον ένα νομοσχέδιο από τη Βουλή – ως απόδειξη για το γεγονός ότι όντως διαθέτει την πλειοψηφία για να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο”, δηλώνει ο Κυριάκος  Μητσοτάκης.(…)

 “Είναι εξαιρετικά πιθανό ένα σημαντικό τμήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να μη στηρίξει αυτού του είδους τις μεταρρυθμίσεις. Σε μια τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση δεν θα διέθετε πλέον πλειοψηφία. Στην πράξη, λοιπόν, δεν θα υπήρχε πλέον κυβέρνηση”, λέει ο Κυριάκος  Μητσοτάκης”.

Επίσης, από το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώθηκε πως:

“Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής FAZ ο Κ. Μητσοτάκης προειδοποιεί τους δανειστές να μην αρκεστούν στη λίστα των μεταρρυθμίσεων της ελληνικής κυβέρνησης για την εκταμίευση των δόσεων. Ο πρώην υπουργός της ΝΔ καλείται να δώσει εξηγήσεις για το συγκεκριμένο δημοσίευμα, ειδάλλως καταδεικνύεται ευκρινώς με ποιών τα συμφέροντα συντάσσεται η ΝΔ και ποιους εξυπηρετεί η επίθεσή της στην κυβέρνηση και στη διαπραγματευτική της προσπάθεια”.

stokokkino.gr

 

Οι μουσικές του κόσμου

H IMI Talempong Generation είναι ένα χαριτωμένο νεανικό συγκρότημα από την Ινδονησία, που πηγαίνοντας κόντρα στους φανατικούς μουσουλμάνους, δείχνει να χαίρεται τη ζωή και να απολαμβάνει τη μυσταγωγία της Μουσικής πράξης .
Προσέξτε την μαντηλοφορούσα (λόγω θρησκείας) τραγουδίστρια, πόσο άνετα αποδίδει το γνωστό άσμα της  Rihanna "We Found Love" .
INFO
 *Nerissa Eka Ayu Wardhani - Vocal
*Gilang Samsoe - Keyboard
*Glory Sariang - Bass
*Daniel Victor - Saxophone
*Androniko Petra Jaya - Synthesizer
*Samuel Rusli - Drum
*Wahyu Warih - Timbales
*Wizra Uchra - Talempong I
*Novinda Parantika - Talempong II
*Kharismael Beatrix - Talempong III
*Rayfield Allen Jones - Talempong IV
*Chyndhy Fernanda - Tabuik Tansa I
*Atiyoso Trinugroho - Tabuik Tansa II

Recorded by Chyndhy Fernanda
Mixed by Topan Trinanda and Evan Haryono
Video Produced by Androniko Petra Jaya

Special thanks to Institut Musik Indonesia


Contact Person :

Wizra Uchra : 085710122291

Email : Wizra.behel@yahoo.com

Γαλάζια ρουσφέτια Α.Ε. (Έτσι μας έσωζε το δίδυμο Αντώνη-Μπένι)

Tvxs Αποκλειστικό: Γαλάζια ρουσφέτια Α.Ε. - Το success story της ΝΔ

Αποκάλυψη

ΠΗΓΗ: tvxs | 30 Μαρ. 2015

Λαμπρά έργα και ημέρες του... success story Σαμαρά φέρνουν στο φως δεκάδες επίσημα έγγραφα που έχει στην κατοχή του το tvxs.gr και αποκαλύπτουν την βαριά βιομηχανία ρουσφετιών που επιχειρούσε να στήσει η γαλαζο - πράσινη διακυβέρνηση στην Γενική Γραμματεία Εσόδων.
Την ώρα που υποτίθεται πως η κυβέρνηση έδινε τη μεγάλη μάχη κατά της φοροδιαφυγής και η τρόικα απαιτούσε την πλήρη ανεξαρτησία του πιο βασικού πυλώνα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, οι ίδιοι οι υπουργοί της κυβέρνησης Σαμαρά, το κόμμα και οι βουλευτές της ΝΔ υπονόμευαν κάθε προσπάθεια αξιοκρατικής λειτουργίας της Γενικής Γραμματείας Εσόδων: Βομβάρδιζαν καθημερινά, με επίσημα και ενυπόγραφα αιτήματα, τη Γραμματεία για αναβαθμίσεις, τοποθετήσεις και προαγωγές «ημετέρων».
Υπουργοί πρώτης γραμμής δεν δίσταζαν να ζητήσουν επωνύμως και εγγράφως - ακόμη και με μορφή εντολής και απαίτησης - τοποθετήσεις «δικών τους παιδιών» σε καίριες διευθυντικές θέσεις, σε συγκεκριμένες ΔΟΥ και τελωνεία, ευνοϊκές αποσπάσεις και μετατάξεις.
Η πληθώρα των «παραγγελιών - εντολών» ήταν τέτοια που γίνεται προφανές ότι ελάχιστα ήταν τα περιθώρια για αξιοκρατικές επιλογές και τοποθετήσεις. Κοινώς, αλίμονο σε όποιον δεν είχε μέσον…
Ανάμεσα στους υπουργούς που έδιναν τις εντολές υπέρ των «ημετέρων» ήταν, όπως προκύπτει από τα έγγραφα που δημοσιεύουμε, ο τότε υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργό Σίμος Κεδίκογλου, ο υφυπουργός Εξωτερικών Κυριάκος Γεροντόπουλος, ο υπουργός Μακεδονίας - Θράκης Θεόδωρος Καράογλου, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Νότης Μηταράκης, το ίδιο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας - με επίσημη σφραγίδα και υπογραφές - καθώς επίσης και ουκ ολίγοι γαλάζιοι βουλευτές.
Χαρακτηριστικά, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό Σίμος Κεδίκογλου, με επίσημη επιστολή του προς τον τότε Γενικό Γραμματέα Εσόδων Χάρη Θεοχάρη ζητά:
*Ο Σ.Π. που υπηρετεί ως υποδιευθυντής στη ΔΟΥ Γλυφάδας να λάβει τη θέση του διευθυντή στην ίδια ΔΟΥ.
*Ο Γ.Χρ. που υπηρετεί στη ΔΟΥ ΙΖ Αθηνών ως επόπτης να λάβει τη θέση προϊσταμένου τμήματος ελέγχου στη ΦΑΕ Αθηνών.

^{ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πατήστε πάνω στα έγγραφα για να τα δείτε σε μεγέθυνση}

Η Νέα Δημοκρατία είχε δημιουργήσει και ειδικό "Τομέα Σχέσεων Κοινωνίας - Κόμματος", που απ' ότι φαίνεται είχε ως αποστολή του να προωθεί ρουσφέτια.
Έγγραφο που υπογράφει ο υπεύθυνος του Τομέα Δημήτρης Σιάχος και απευθύνεται προς τον... «υφυπουργό Οικονομικών κ. Θεοχάρη» - ούτε τις ιδιότητες δεν γνώριζαν - αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Σε συνέχεια της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας σας παρακαλούμε πολύ να ενδιαφερθείτε για την αίτηση του κ. Μπ.Ι. ο οποίος ενδιαφέρεται για το τελωνείο Ρόδου».
Στο συγκεκριμένο αίτημα έχει αξία και η υποσημείωση που τονίζει: «Σημειώνουμε ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την περίπτωση αυτή».


Σε άλλο έγγραφο, επίσης ο «Τομέας Σχέσεων Κοινωνίας - Κόμματος» ζητά: «Να κριθεί ο Βε.Γ. ο οποίος είναι διευθυντής δικαστικού στη Δ ΔΟΥ Αθηνών ως έφορος» στην ίδια ΔΟΥ.

Σε τρίτο έγγραφο, ο κ. Σιάχος του «Τομέα Σχέσεων Κοινωνίας - Κόμματος» της ΝΔ καλεί τον Γενικό Γραμματέα Εσόδων «να δει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον» τις περιπτώσεις των:
* Τ.Π. που ζητά να μετακινηθεί από τη ΔΟΥ Αμαρουσίου σε Δ ή ΙΓ ΔΟΥ.
* Ρ. Σ. που ζητά απόσπαση ή μετάταξη για το τελωνείο Μυκόνου.


Τα τελωνεία έχουν την τιμητική τους στα ρουσφέτια καθώς κι ένας άλλος υπουργός της κυβέρνησης, ο υπουργός Μακεδονίας - Θράκης Θεόδωρος Καράογλου με έγγραφο που υπογράφει ο διευθυντής του Γραφείου του ζητά από τον κ. Θεοχάρη:
«Να μετακινηθεί ο Ι.Στ. από το Β Τελωνείο Θεσσαλονίκης στο Ε Τελωνείο του αεροδρομίου».

Κι εάν οι υπουργοί ή το επίσημο κόμμα ζητούσαν κάθε φορά και από ένα-δυο ρουσφέτια, ο βουλευτής Κιλκίς της ΝΔ Γεώργιος Γεωργαντάς έστελνε ολόκληρο κατάλογο με αιτήματα:
*Ο Γ.Σ. να μετακινηθεί στο τελωνείο Δοϊράνης ή στα τελωνεία Κιλκίς ή Ευζώνων.
*Ο Γκ. Λ. να παραμείνει στη ΔΟΥ Κιλκίς.
*Ο Αγ. Δ. να αποσπαστεί κατά προτεραιότητα (!) στο τελωνείο Ευζώνων ή στο τελωνείο Κιλκίς.
*Ο Π. Χρ. να παραμείνει στη ΔΟΥ Κιλκίς.
*Ο Α. Βα. να παραμείνει επίσης στη ΔΟΥ Κιλκίς.

Αυτό είναι μόνον το πρώτο δείγμα της ατέλειωτης λίστας απαιτήσεων για ρουσφέτια στη Γενική Γραμματεία Εσόδων. Το tvxs.gr έχει στην κατοχή και τα υπόλοιπα, εξίσου αποκαλυπτικά, έγγραφα τα οποία και θα δημοσιοποιήσει στη συνέχεια.

Ρομαντικό σούρουπο στον Θερμαϊκό

Η ακροδεξιά είναι μέσα μας

Η Καθημερινή, 29.03.2015 

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

ΓΙΟΥΛΗ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ

• 

«Πέρα από την ίδια τη Χρυσή Αυγή ως οργανωμένο χώρο, υπάρχει κάτι ευρύτερο και κατά τη γνώμη μου πολύ “πέραν” του συμβατικού χώρου της Ακροδεξιάς», σημειώνει ο καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας Νικόλας Σεβαστάκης.

«Πιστεύετε ότι οι ιδέες της Χρυσής Αυγής έχουν διαχυθεί και σε άλλους χώρους, πέραν των ορίων του κόμματος;». Αυτό ήταν το ερώτημα που απευθύναμε στον Νικόλα Σεβαστάκη, συγγραφέα και καθηγητή Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στη Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, και στον Δημήτρη Πλάντζο, καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Πυροδοτήθηκε από τη σκέψη ότι ο διάχυτος ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, η όξυνση του κλίματος, που πολλοί επισημαίνουν ως εξαιρετικά επικίνδυνη, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για εφησυχασμό. Τι υπάρχει λοιπόν πέρα από τη Χρυσή Αυγή;
«Η Χρυσή Αυγή είναι η γνωστή οργάνωση με τις εγκληματικές απολήξεις και τα χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στον εξτρεμιστικό φιλοναζιστικό χώρο. Η τομή της δολοφονίας Φύσσα, η απαγγελία σοβαρότατων κατηγοριών, οι προφυλακίσεις και τώρα η δίκη αφορούν όμως τη μία πλευρά του προβλήματος. Πέρα από την ίδια τη Χρυσή Αυγή ως σχηματισμό ή οργανωμένο χώρο, υπάρχει κάτι ευρύτερο και κατά τη γνώμη μου πολύ “πέραν” του συμβατικού χώρου της Ακροδεξιάς. Υπάρχει μια δυναμική δημόσιων συναισθημάτων και κοινωνικών ρητορικών που τοποθετούνται ανοιχτά ή εκ του πλαγίου σε έναν ριζοσπαστικό εθνικισμό», απαντάει ο Νικόλας Σεβαστάκης.
Και εξηγεί: «Αυτός ο ριζοσπαστικός εθνικισμός συνδυάζεται με την απόρριψη της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας αλλά και διάφορες ηρωικές μυθολογίες ευψυχίας και αντίστασης. Συνδέεται, επίσης, με τη συστηματική παροχέτευση του αντισημιτισμού αλλά και την ενίσχυση του ρωσικού μύθου, της αντίληψης δηλαδή ότι οι φυσικοί σύμμαχοι της χώρας βρίσκονται είτε εκτός είτε στους “μεγάλους” ανταγωνιστές-εχθρούς της Δύσης. Ο ριζοσπαστικός εθνικισμός με προσφύσεις από τις μνήμες της παλαιάς άκρας Δεξιάς και από τα όψιμα κινηματικά ήθη της άκρας Αριστεράς είναι χώρος υπαρκτός και ισχυρός.
Υπερεκπροσωπείται ως γνωστόν στα κοινωνικά μέσα αλλά τον συναντούμε και στην καθημερινότητα ως κομμάτι της ελληνικής ιδεολογίας και των κοινότοπων λόγων της. Η Χρυσή Αυγή ήταν και είναι μια εξτρεμιστική εκδοχή ιδεών, λόγων και πρακτικών που ενυπάρχουν νομιμοποιημένα στην ελληνική ζωή».
Η Χριστίνα Κουλούρη δίνει την ιστορική διάσταση: «Τα στοιχεία που αναγνωρίζουμε στην ιδεολογία της Χρυσής Αυγής δεν προέρχονται από παρθενογένεση. Εχουν υπάρξει, με διαφορετικές μορφές και άλλη ίσως ένταση, από πολλές δεκαετίες. Στην ουσία προέρχονται από τον Μεσοπόλεμο και μετά. Να μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα είχαμε δύο δικτατορίες: τη δικτατορία του Μεταξά πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, φασίζουσας ιδεολογίας ξεκάθαρα, και την πολύ πιο πρόσφατη δικτατορία των συνταγματαρχών, η οποία επίσης είχε πολλά στοιχεία φασισμού. Υπάρχει ένας συγκριτισμός διαφόρων στοιχείων τα οποία προέρχονται μεν και από άλλες πηγές εκτός Ελλάδος, αλλά προσαρμόζονται και στα ελληνικά ιστορικά δεδομένα. Η Χρυσή Αυγή, λοιπόν, θεωρώ ότι είναι επίγονος της απριλιανής δικτατορίας και δεν είναι τυχαίο ότι και οι ίδιοι οι εκπρόσωποί της αναφέρονται στους δικτάτορες με θαυμασμό. Τους αναγνωρίζουν ως ιδεολογικούς τους συγγενείς.

Βία και μιλιταρισμός

»Από ένα σημείο και έπειτα όμως, πολλά από αυτά που βλέπουμε στη Χρυσή Αυγή άρχισαν να διαχέονται οριζόντια στο πολιτικό φάσμα. Ακούει κανείς να διατυπώνονται απόψεις αρκετά συγγενείς σε άλλους πολιτικούς χώρους και μέσα στην κοινωνία. Μπορούμε να απομονώσουμε κάποια στοιχεία όπως ο αντισημιτισμός ή ο ρατσισμός. Εχει επίσης προηγηθεί μια νομιμοποίηση θα έλεγα του ακροδεξιού πολιτικού λόγου, ήδη από τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ στη συγκυβέρνηση. Τα στοιχεία, βέβαια, που διαφοροποιούν αυτό που εκπροσωπείται από τη Χρυσή Αυγή είναι η βία και ο μιλιταρισμός. Και κάτω από τον όρο “μιλιταρισμός” εντάσσουμε αξίες και συμπεριφορές. Και τη λατρεία του στρατού και την υιοθέτηση στρατιωτικών πρακτικών».

Η κρίση και ο εθνικός ναρκισσισμός
 
Ο Δημήτρης Πλάντζος έχει ασχοληθεί στο πεδίο της έρευνάς του με το πώς οι ναζί στην Ελλάδα, όπως και στη Γερμανία του Μεσοπολέμου, χρησιμοποίησαν την κλασική αρχαιότητα ως άλλοθι επιβολής των δικών τους ιδεών. Αυτό που σήμερα τον ανησυχεί περισσότερο είναι «η εμπέδωση του ήθους των διακρίσεων, των αποκλεισμών, η εμπέδωση της λογικής περί κοινωνικής ιεράρχησης, των φύλων, των φυλών και πέρα από τη Χρυσή Αυγή, πέρα από τη λεγόμενη ακροδεξιά σε άλλους χώρους και σε πολλές ηλικίες. Υπάρχει διάχυση», τονίζει.
Είναι η κρίση η αιτία; Τον ρωτάω. «Εχει βοηθήσει πολύ. Λειτούργησε σε πολλούς χώρους ακόμα και σε κόμματα ως άλλοθι για την αναβολή πολιτικών συζητήσεων. Δηλαδή, να δούμε πρώτα την οικονομία και μετά τα υπόλοιπα. Ακόμα και η σημερινή κυβέρνηση λέει ότι η αριστερή ατζέντα μπορεί να περιμένει λίγο. Αρα θα έλεγα ότι η κρίση λειτούργησε και λειτουργεί ως άλλοθι για την αναβολή καίριων συζητήσεων για την ουσία της πολιτικής στην Ελλάδα. Για τον τρόπο με τον οποίο ζει και προχωρά η χώρα.

Μυθολογήματα
»Αλλά φυσικά η διάχυση των ιδεών της Χρυσής Αυγής και η γοητεία που ασκεί κυρίως στους νέους δεν είναι αποτέλεσμα της κρίσης. Η αποκρουστική ατζέντα της ελληνικής ακροδεξιάς εμπεδώνεται και με την κλασική αρχαιότητα ως όχημά της, κολακεύοντας δηλαδή το ακροατήριό της με μυθολογήματα περί διαχρονικής εθνικής μοναδικότητας. Πρόκειται για συστηματική τόνωση του εθνικού μας ναρκισσισμού. Και οι εθνικιστικές ιδέες με τη λαϊκιστική τους εκδοχή κυρίως, ανθούν σε εποχές κρίσης. Η Ελλάδα σήμερα κατηγορείται όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο διάγει τον νεωτερικό της βίο, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την κλασική της κληρονομιά. Είναι εύλογο ότι όποιος κολακέψει τους Ελληνες με το να τους τονίσει τη διαχρονική τους αξία, θα έχει απήχηση».
Η αναμέτρηση με τα φαινόμενα αυτά είναι μια δύσκολη διαδικασία και σίγουρα πάει πολύ μακρύτερα από τη δίκη της Χρυσής Αυγής που ξεκινάει στις 20 Απριλίου.
«Η διάγνωση και ο αγώνας εναντίον αυτών των τερατογενέσεων απαιτεί κάτι παραπάνω από έναν φωνακλάδικο αντιφασισμό: χρειάζεται προσπάθεια για την ανασύσταση μιας πολιτικής κοινότητας πέρα και έξω από τις εμφύλιες λογικές και τους ψευδολυτρωτικούς εθνικισμούς της κρίσης», επισημαίνει ο Νικόλας Σεβαστάκης.
«Χρειάζεται, δηλαδή, έναν χώρο έλλογης αντιπαλότητας και συνεργασίας, έναν χώρο πολιτικών συμβιβασμών που θα απαντούν σε ένα βαθμό και στο κοινωνικό ζήτημα το οποίο οξύνθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Ο εθνορατσισμός δεν συνιστά φυσικά αυτόματο προϊόν ή μηχανική συνέπεια ενός οικονομικού ή ταξικού προβλήματος. Δεν είναι κατά συνέπεια υπόθεση μιας ιαματικής κοινωνιολογίας ή μιας “ηθικής” παιδαγωγικής.
Αλλά τόσο η πολιτική κρίση όσο και η κοινωνικοοικονομική καταβύθιση βοηθούν στη διάχυση του χρυσαυγιτισμού και διευρύνουν την περίμετρό του στα λαϊκά και μεσαία στρώματα. Σε βάθος χρόνου θα κριθούν οι απαντήσεις όλων, πολιτικών δυνάμεων και αναλυτών αλλά και των ίδιων των πολιτών της χώρας».

Μιάμιση ώρα καλό ελληνικό τραγούδι

Να απαλλαγούμε από τον προσκυνηματικό φορμαλισμό της αρχαιογνωσίας

10 ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ


Μύθος 3ος: Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ
Η αρχαία και η νεότερη ελληνική γλώσσα: η αυτονομία της δημοτικής 

Α. Φ. ΧΡΙΣΤΙΔΗΣ*

Η αντίληψη που καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια για την εξάρτηση της επάρκειας στη νεοελληνική γλώσσα στη δημοτική από τη γνώση της αρχαίας δεν μπορεί να κατανοηθεί και να αξιολογηθεί αν δεν ενταχθεί σε ένα γενικότερο πλέγμα προϊδεασμών ακριβέστερα προκαταλήψεων που συνδέονται με τις περιπέτειες των γλωσσικών συζητήσεων στον ευρύτερο χώρο της ευρωπαϊκής νεοτερικότητας. Οι προϊδεασμοί αυτοί μπορούν να διακριθούν σε ευρύτερους και στενότερους. Στους πρώτους ανήκει η αντίληψη, που κυριαρχεί σχεδόν απολύτως ώς τον 19ο αιώνα (αιώνα των επιστημών και αιώνα γέννησης της γλωσσολογίας), για τη γλωσσική αλλαγή ως «φθορά» και «αλλοίωση». Η αντίληψη αυτή καθορίστηκε από δύο συστατικές αξιολογήσεις της γλωσσικής πραγματικότητας. Η πρώτη αναδεικνύει ως μέτρο γλωσσικής επάρκειας και ποιότητας πρότυπες γραμματειακές γλώσσες (αρχαία ελληνική, λ.χ., και λατινική), αποκλίσεις από τις οποίες ή αλλιώς, εξελικτικές αλλαγές θεωρούνται συμπτώματα γλωσσικής παρακμής. Το κίνημα του αττικισμού, όπως διαμορφώνεται στα ύστερα ελληνιστικά χρόνια, για να συνεχίσει, με διάφορες παραλλαγές, την πορεία του ώς τον 20ό αιώνα, αποτελεί γέννημα μιας τέτοιας αξιολόγησης. Και η εξωγλωσσική γείωση αυτής της αξιολόγησης προκειμένου για τον πρώιμο αττικισμό βρίσκεται στη νοσταλγία για την «καθαρότητα» και την «ευγένεια» της αττικής διαλέκτου, της διαλέκτου της μεγάλης κλασικής γραμματείας, όπως αντιδιαστέλλεται με την «αλλοίωση» της κοινής, μέσα στις συνθήκες της διευρυμένης ελληνοφωνίας της ελληνιστικής εποχής και στη σύνδεσή της με τη ρωμαιοκρατία, ως εποχή παρακμής. Ανάλογες στάσεις παρατηρούνται βέβαια και σε άλλα ιστορικά συμφραζόμενα. Κατά τον 18ο αιώνα μαίνεται στη Γαλλία «η διαμάχη των αρχαίων και των μοντέρνων». Υποστηρίζεται με πάθος η εκφραστική ανεπάρκεια της νεότερης γαλλικής σε σύγκριση με τις κλασικές γλώσσες. Και στην περίπτωση αυτή, η διαμάχη αφορούσε, τελικά, το παρόν: αυξανόμενη κυριαρχία της καθομιλουμένης, υποχώρηση της λατινικής και συνακόλουθη εκκοσμίκευση, άνοδος της αστικής τάξης, ο «ορίζοντας» της Γαλλικής Επανάστασης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτήν ακριβώς την εποχή μαίνεται και η διαμάχη για τους νεολογισμούς, για την ανάγκη εμπλουτισμού της γαλλικής γλώσσας με νέους όρους. Ο κύριος αντίπαλος αυτού του εμπλουτισμού είναι ο συντηρητικός γλωσσικός κλασικισμός, που θα ηττηθεί από τη Γαλλική Επανάσταση, εποχή θριάμβου για τη νεολογική επέκταση της γαλλικής γλώσσας. Και η αντεπανάσταση τόσο ως κίνημα, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, όσο και ως νικητής, αργότερα θα επιτεθεί στη γλωσσική πολιτική του 1789, χαρακτηρίζοντάς την «κατάχρηση των λέξεων». Στα 1797, λ.χ., κυκλοφορεί ένα φυλλάδιο με τον χαρακτηριστικό τίτλο Για τον φανατισμό στην επαναστατική γλώσσα.

Η αξιολόγηση των ομιλούμενων μορφών γλώσσας με μέτρο πρότυπες γραμματειακές γλώσσες ή χρήσεις συναρτάται (και κάποτε ταυτίζεται) και με τη ρητή κοινωνική αξιολόγηση των γλωσσικών χρήσεων: τη διάκριση μεταξύ της «καλής χρήσης» της γλώσσας, που ανήκει στους «εκλεκτούς» της κοινωνικής στρωματογραφίας, και στην «κακή χρήση», που ανήκει στην ακαλλιέργητη πλειοψηφία. Η ιστορικά οριζόντια αυτή αξιολόγηση ουσιαστικά ενοχοποιεί τη «μάζα» των χρηστών για την «αλλοίωση» και την «παρακμή» της γλώσσας. Όλα τα κινήματα γλωσσικού συντηρητισμού προσυπογράφουν, ρητά ή υπόρρητα, αυτή την αξιολόγηση. Και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς: η έννοια της πρότυπης γλώσσας και μάλιστα με τη μορφή της γραμματειακής, μη ομιλούμενης, γλώσσας ή της πρότυπης χρήσης υπονοεί τον «εκλεκτό», πρότυπο χρήστη. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Βωζελά (Γαλλία, 18ος αιώνας): «Για μας ο λαός είναι κάτοχος μόνον της κακής χρήσης». Επέμεινα κάπως στο ευρύτερο πλαίσιο των στάσεων απέναντι στο ζήτημα της ιστορίας των γλωσσών και της γλωσσικής αλλαγής, γιατί έτσι μπορεί να φωτιστεί η ιστορικότητα αυτών των στάσεων η διασύνδεσή τους, με άλλα λόγια, με το ιστορικό παρόν που τις γεννά και τις καθιστά δραστικές. Στην περίπτωση της ελληνικής γλώσσας και της ιστορίας της υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες ιδιαιτερότητες, που αντανακλούν κάποιους στενότερους προϊδεασμούς. Πρόκειται για τον ρόλο της αρχαίας (ή της αρχαιότροπης) ελληνικής γλώσσας στη διαμόρφωση της νεοελληνικής εθνικής ταυτότητας. Η υποτίμηση της ομιλούμενης γλώσσας, στο πλαίσιο του μακραίωνου αττικισμού (ελληνιστικού και βυζαντινού), θα αποκτήσει στον 19ο αιώνα τον αιώνα της ελληνικής εθνογένεσης μια νέα διάσταση: η γλώσσα (ως καθαρεύουσα) θα κληθεί να επιβεβαιώσει τη συνέχεια με την αρχαιότητα και το σημαντικότερο την ευρωπαϊκή ταυτότητα των Νεοελλήνων. Η «λόγια» γλώσσα «ομόφωνος», «ομογενής», «ομότροπος» με την αρχαία ελληνική καλείται να αποδείξει στους καχύποπτους δυτικούς διαχειριστές της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς τη δικαιωματική, καταγωγική συμμετοχή του νεότευκτου νεοελληνικού εθνικού κράτους στο τεράστιο αυτό πολιτισμικό κεφάλαιο. Και η συμμετοχή αυτή θα είναι ταυτόχρονα συμμετοχή στην ευρωπαϊκή «οικογένεια». Κατά τη διατύπωση του Λιβαδά (όπως την παραθέτει ο Ροΐδης), «όσον απέχουσιν οι σήμερον Έλληνες [της αρχαίας] τοσούτον κληθήσονται βάρβαροι υπό των αλλοφύλων, όσον δε αναλαμβάνουσι το απολωλός κατ' ολίγον, τοσούτον επαινεθήσονται και δοξασθήσονται παρ' αυτοίς». Η «πρότυπη» γλώσσα και η συνακόλουθη άρνηση της γλωσσικής αλλαγής θα αποκτήσει έτσι μια νέα σημασιοδότηση μέσα στις νέες συγκυρίες. Υπάρχει, βέβαια, ο δημοτικιστικός αντίλογος, συνεχιστής της παράδοσης του νεοελληνικού διαφωτισμού. Ο αντίλογος αυτός, ωστόσο, δεν θα καταφέρει να «εκθρονίσει» από το βάθρο της επίσημης εθνικής ιδεολογίας την «πρότυπη» γλώσσα παρά μόνο το 1976 και αφού έχει μεσολαβήσει ανασταλτικά, υπέρ της καθαρεύουσας ο «στιγματισμός» της δημοτικής μέσω της σύνδεσής της με το αριστερό κίνημα και ανατρεπτικά, κατά της καθαρεύουσας, αυτήν τη φορά ο καταληκτικός στιγματισμός της καθαρεύουσας μέσω της σύνδεσής της με τη δικτατορία.

Μετά το 1976 η συζήτηση για τη σχέση αρχαίας και νεότερης ελληνικής συνεχίζεται, ανασημασιοδοτημένη στο πλαίσιο των νέων συγκυριών. Η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας στην πρώτη μεταπολιτευτική δεκαετία παράγει το επιχείρημα της «κακοποίησης» της ελληνικής γλώσσας επιχείρημα που συγκαλύπτει τη διαφωνία «επί της ουσίας» μεταθέτοντάς την σ' ένα χώρο, τη γλώσσα, που μπορεί να προβληθεί ως ένα απειλούμενο «κτήμα ες αεί». Οι παρεμβάσεις στη διδασκαλία των ανθρωπιστικών μαθημάτων και η πρόσκαιρη κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων στο γυμνάσιο παράγουν το επιχείρημα της γλωσσικής «αναπηρίας» του χρήστη της νέας ελληνικής, εάν δεν ξέρει αρχαία ελληνικά. Επιχείρημα παντελώς άκυρο, στον βαθμό που η γνώση της μητρικής γλώσσας δεν προϋποθέτει τη γνώση προγενέστερων σταδίων της. Η γνώση αυτών των προγενέστερων σταδίων προσθέτει γνώσεις για τη μητρική γλώσσα αλλά δεν αποτελεί όρο γνώσης/απόκτησης της μητρικής γλώσσας. Εάν δεν ίσχυε αυτό, τότε θα περίμενε κανείς ότι και στις περιπτώσεις άλλων γλωσσών θα ανέκυπτε το ίδιο ζήτημα: οι Ισπανοί, οι Γάλλοι, οι Πορτογάλοι και οι Ιταλοί θα έπρεπε να θεωρούνται επαρκείς χρήστες των μητρικών τους γλωσσών μόνο εάν ξέρουν λατινικά, την απώτερη πρόγονο των νεολατινικών γλωσσών. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν ισχύει, ούτε και τίθεται ως ζήτημα στις χώρες όπου μιλιούνται οι γλώσσες αυτές. Και αυτό αρκεί για να αποδείξει το ιδεολογικό απλώς έρεισμα της εμμονής, από κάποιες πλευρές, στην εξάρτηση της νεότερης ελληνικής από την αρχαία. Ένα πρόσθετο στοιχείο που επιβεβαιώνει την προκατάληψη στην οποία βασίζονται απόψεις αυτού του είδους στο νεοελληνικό πλαίσιο είναι ότι το επιχείρημα της γλωσσικής αναπηρίας του νεότερου χρήστη της ελληνικής συσχετίζεται με την κλασική ελληνική και όχι με την ελληνιστική κοινή ή τη μεσαιωνική ελληνική. Εδώ ακριβώς φαίνεται η ιδεολογική επιλογή που γίνεται, μέσω της οποίας πριμοδοτείται η «πρότυπη» γλώσσα της κλασικής γραμματείας.
Οι ιδεολογικές αυτές στάσεις παράγουν επιπλέον, στο πλαίσιο της γενικότερης εθνικιστικής αναδίπλωσης της εποχής, απόψεις που βασίζονται στις έννοιες της «καθαρότητας» (κινδυνολογία λ.χ. για τον γλωσσικό δανεισμό), της γλωσσικής και πολιτισμικής ανωτερότητας, του «περιούσιου» λαού και της «περιούσιας» γλώσσας. Είναι προφανείς οι κίνδυνοι για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, που εγκυμονούνται σε απόψεις αυτού του είδους.
Η σημερινή νεοελληνική πραγματικότητα, όπως συνθλίβεται (και όχι μόνο αυτή) ανάμεσα στη Σκύλλα ενός αγοραίου κοσμοπολιτισμού και στη Χάρυβδη ενός εθνικιστικού, διχαστικού απομονωτισμού, έχει ανάγκη μιας προσέγγισης στη γλώσσα τόσο στον χώρο της εκπαίδευσης όσο και στον χώρο της έρευνας που να σέβεται τη συστατική ιστορικότητα του φαινομένου. Αυτό το ιστορικό φως έχει το χάρισμα να διατηρεί τα φαινόμενα στο μέτρο του ανθρώπου, του οικουμενικού ανθρώπου, που δεν θυσιάζεται στους διχαστικούς μύθους της στεγανής, εξωιστορικής, περιούσιας ιδιαιτερότητας. Η καλλιέργεια στην εκπαίδευση της αρχαιογνωσίας (γλωσσικής και άλλης) θα αποκτήσει νόημα για το παρόν μόνον εάν απαλλαγεί από τον προσκυνηματικό φορμαλισμό με τον οποίο έχει ιστορικά συνδεθεί.

 

*Αναστάσιος-Φοίβος Χριστίδης - Βικιπαίδεια

 

 

 

 ________________________________

ΤΑ ΝΕΑ , 16-09-2000 , Σελ.: R18 Κωδικός άρθρου: A16845R181 

Όχι , κυρία Μέρκελ, δε θα ξεμπερδέψετε με ένα "συμβαίνουν αυτά στον πόλεμο"!

"Ένα τραγούδι για τον Αργύρη" είναι ο τίτλος ενός ντοκιμαντέρ, που παρουσιάζει την ζωή και το έργο του Αργύρη Σφουντούρη, ενός παιδιού από το Δίστομο, το οποίο, σε ηλικία τεσσάρων χρονών, επέζησε της γενοκτονίας στο χωριό του.
Ο Αργύρης Σφουντούρης είναι ο κύριος που στη χθεσινή σατιρική εκπομπή του ZDF έκανε τους Γερμανούς να δακρύσουν, όταν αποκάλυψε την ταυτότητά του ως αυτόπτη μάρτυρα στις θηριωδίες των ναζιστών προγόνων τους στο μαρτυρικό Δίστομο.

Βραβεία της ταινίας :
* Προτάθηκε για το Schweizer Filmpreis 2007
* Thessaloniki Documentary Film Festival March 2007 Winner Audience Award (Publikumspreis) * Los Angeles Greek Film Festival Juni 2007 Winner Audience Award (Publikumspreis)
* Locarno Int. Film Festival 9. und 10. Aug. 2007
* Sarajevo Film Festival 17.-25. August 2007
ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ=> Ένα τραγούδι για τον ΑργύρηTVXS - TV Χωρίς Σύνορα‎ - 
 

Λυκομαχίες για το πώς πρέπει να φαγωθεί το ελληνικό τρελό κατσίκι

Monday, March 30, 2015

ECB Nerves Fray on Greece as Supervisors Rile Central Bankers

Bloomberg
March 30, 2015

Inside the five-month-old union between monetary policy and financial oversight at the European Central Bank, nerves are beginning to fray.

As officials under ECB President Mario Draghi seek to replace deposits fleeing Greek banks without blatantly financing the state, the efforts of the institution’s new Single Supervisory Mechanism to do its part are irking the old guard. Central bankers say they are concerned that overly-strict orders to lenders could worsen the Greek turmoil.

After building an institutional pillar that has supervised the euro area’s largest banks since November, the ECB is now facing one of the worst flare-ups in six years of sovereign-debt crisis. Officials must work out how to align their two policy arms in a way that can find a path through the Greek turmoil and set a template for handling banking turbulence to come.

“Clearly there is tension, and it was obvious from the beginning that there would be,” said Nicolas Veron, a fellow at the Brussels-based Bruegel research group. “But there’s a productive kind of tension, like there was between Treasury Secretary Tim Geithner and Federal Deposit Insurance Corporation Chair Sheila Bair in 2008. It could end up creating the right mix of policy.”

Διαμάχες και τεντωμένα νεύρα στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) προκαλεί το ελληνικό ζήτημα, αναφέρει δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg.
Ο διχασμός έχει προκληθεί από την πρόταση του Ενιαίου Μηχανισμού Εποπτείας που λειτουργεί στο πλαίσιο της ΕΚΤ, (SSM), να απαγορευθεί στις ελληνικές τράπεζες η αύξηση του χαρτοφυλακίου τους εντόκων γραμματίων του δημοσίου, 
Το δημοσίευμα, με τίτλο: «Τα νεύρα τεντώνονται στην ΕΚΤ για την Ελλάδα, καθώς οι υπεύθυνοι για την εποπτεία ενοχλούν τους κεντρικούς τραπεζίτες», σημειώνει ότι η πρόταση του SSM θεωρήθηκε από πολλούς κεντρικούς τραπεζίτες ως μία άγαρμπη παρέμβαση στην πολιτική της ΕΚΤ, που απειλεί να αναστατώσει τη μετρημένη στρατηγική του Διοικητικού Συμβουλίου της για την αντιμετώπιση της αναταραχής στην Ελλάδα.

Επικαλούμενο αξιωματούχους με γνώση των συζητήσεων, το δημοσίευμα επισημαίνει ότι κεντρικοί τραπεζίτες ανησυχούν πως οι υπερβολικά αυστηρές εντολές στις τράπεζες θα μπορούσαν να επιδεινώσουν την ελληνική αναταραχή. Αν και η πρόταση αυτή του SSM πέρασε τελικά με τη δεύτερη προσπάθεια και με μικρότερο βεληνεκές, «η διαμάχη υπογραμμίζει μία ένταση που υποβόσκει εντός της ΕΚΤ», σημειώνει το Bloomberg.
Πέντε μήνες μετά την καθιέρωση του ενιαίου εποπτικού μηχανισμού, οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ πρέπει να βρουν τρόπο να ευθυγραμμίσουν τους δύο βραχίονες της πολιτικής της -τη νομισματική πολιτική με την πολιτική εποπτείας- για να αντιμετωπίσουν την ελληνική αναταραχή και να διαμορφώσουν ένα υπόδειγμα για την αντιμετώπιση μελλοντικών τραπεζικών αναταραχών, αναφέρει το Bloomberg.
Η αυστηρότητα και η περιπλοκότητα της προσέγγισης της ΕΚΤ όσον αφορά την προσέγγιση έναντι της Ελλάδας έχουν προκαλέσει επικρίσεις από τους πολιτικούς της χώρας, σημειώνει το δημοσίευμα, καταγράφοντας τη δήλωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel ότι «η ΕΚΤ κρατά ακόμη τη θηλιά στο λαιμό μας».

Άγιος Γερούνδιος , ο προστάτης των χρυσοδάκτυλων

ΕUObserver: H Oλλανδία «στερεί» φορολογικά έσοδα 1,7 δισ. από την Ελλάδα

του Βαγγέλη Βιτζηλαίου

Πηγή: http://newpost.gr

Το φορολογικό καθεστώς της Ολλανδίας διευκολύνει την καναδική εταιρεία εξόρυξης χρυσού, Eldorado Gold να πληρώνει λιγότερους φόρους στην Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα ολλανδικού ιδρύματος, που δημοσιεύει η ιστοσελίδα ευρωπαϊκής ενημέρωσης euobserver.com.
Το Κέντρο Έρευνας Πολυεθνικών Εταιρειών (Centre for Research on Multinational Corporations) αναφέρει στην έκθεση, που δημοσιεύει σήμερα, ότι η χώρα μας έχασε έσοδα τουλάχιστον 1,7 δισ. ευρώ.
Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι ο ολλανδός υπουργός Οικονομικών και πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ επανειλημμένα έχει αναφέρει ότι η Ελλάδα πρέπει να βελτιώσει τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς, κάνοντας λόγο για ειρωνεία.

Η Eldorado Gold διατηρεί 12 θυγατρικές εταιρείες στην Ολλανδία, με περιουσιακά στοιχεία 2 δισ. ευρώ. Παρ' όλα αυτά μόνο μία εξ αυτών έχει υπαλλήλους (τρεις!) αναφέρεται.
Σημειώνεται ακόμα, ότι ενώ η φοροδιαφυγή είναι παράνομη, η φοροαποφυγή δεν είναι. Ωστόσο, η πρακτική αυτή είναι υπό αυστηρό έλεγχο πλέον, μετά το σκάνδαλο Luxleaks.
Ολλανδός βουλευτής, από το κόμμα των Σοσιαλιστών, είπε στην ολλανδική εφημερίδα NRC ότι αυτή η πρακτική πρέπει να σταματήσει. «Η Ελλάδα χρειάζεται την Ε.Ε. ώστε να βάλει τάξη στο σύστημα συγκέντρωσης φορολογικών εσόδων. Ένα κράτος-μέλος όπως η Ολλανδία δεν θα πρέπει να βοηθά τις πολυεθνικές να κάνουν το αντίθετο» τόνισε ο Άρνολντ Μέρκις.

NOESIS: Νέα τμήματα Ρομποτικής!

Νέα τμήματα ρομποτικής:
Για Α΄ - Γ΄ Δημοτικού
και για Δ΄ Δημοτικού - Α΄ Γυμνασίου

 

 

Tiny Astronaut: Ρομποτική για Α΄ - Γ΄ Δημοτικού
Οι μικροί μας φίλοι προετοιμάζονται να κατακτήσουν το διάστημα, μαθαίνοντας γι' αυτό και κάνοντας τα πρώτα τους βήματα στον μαγικό κόσμο της ρομποτικής. Η ανάπτυξη της ομαδικότητας, η εξοικείωση με τα δομικά υλικά της κατασκευής ενός Lego ρομπότ, οι έξυπνοι τρόποι κατασκευής, οι πρώτες κατασκευές και οι βασικές έννοιες προγραμματισμού αποτελούν τους στόχους του εργαστηρίου.

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε μαθητές Α΄ - Γ΄ Δημοτικού.
Κάθε εργαστήριο ολοκληρώνεται σε 3 συναντήσεις, διάρκειας 90΄.
Ημερομηνίες διεξαγωγής: Σάββατα 25/4, 9/5, 16/5 και ώρες 13.30-15.00.

Tο κόστος συμμετοχής είναι 60€.
Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται μόνο ηλεκτρονικά, πατώντας εδώ.
Θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας, καθώς οι θέσεις είναι περιορισμένες.
Η οργάνωση του περιεχομένου και η εκτέλεση του προγράμματος είναι από την EDUACT.
The Pluto Project: Ρομποτική για Δ΄ Δημοτικού - Α΄ Γυμνασίου
Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν όλα τα στάδια μιας πραγματικής διαδικασίας – αποστολής στο διάστημα. Θα έρθουν αντιμέτωποι με την επίλυση προβλημάτων υπό πίεση χρόνου, με ανεπαρκείς πόρους και άγνωστους ανταγωνιστές. Το πρόγραμμα είναι ένας μικρόκοσμος της πραγματικής ζωής των επιχειρήσεων ρομποτικής και αστρονομίας. Στόχος είναι να κάνουν τα παιδιά μια εισαγωγή στο κόσμο της ρομποτικής σε ένα ρεαλιστικό περιβάλλον όπως αυτό της εξερεύνησης του διαστήματος.
 

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε μαθητές Δ΄ Δημοτικού - Α΄ Γυμνασίου.
Κάθε εργαστήριο ολοκληρώνεται σε 3 συναντήσεις, διάρκειας 90΄.
Ημερομηνίες διεξαγωγής: Κυριακές 26/4, 10/5, 17/5 και ώρες 12.00 - 13.30.

Tο κόστος συμμετοχής είναι 60€.
Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται μόνο ηλεκτρονικά, πατώντας εδώ.
Θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας, καθώς οι θέσεις είναι περιορισμένες.

Η οργάνωση του περιεχομένου και η εκτέλεση του προγράμματος είναι από την EDUACT.


Τρόπος μετάβασης με αστικό λεωφορείο
Γραμμή 66 (Χαριλάου – Θέρμη) αφετηρία Νέα Ελβετία, στάση ΝΟΗΣΙΣ.

Πληροφορίες
ΝΟΗΣΙΣ, 6ο χμ Θεσσαλονίκης – Θέρμης
Μιχάλης Παπουτσίδης
Τηλέφωνο: 2310 483 000, εσωτ. 140 (Τρίτη – Παρασκευή, 10.00 – 14.00)
Φαξ: 2310 483 020
e-mail:papoutsidis@noesis.edu.gr
www.noesis.edu.gr
www.facebook.com/NoesisScienceCenter

Με το πιστόλι στον κρόταφο

 

 *****************************

| Deutsche Welle

Το πιστόλι της ΕΚΤ στον κρόταφο της Αθήνας

---

---

Η ΕΚΤ διατηρεί στη ζωή το ελληνικό τραπεζικό σύστημα μέσω της χορήγησης έκτακτης ρευστότητας. Παράλληλα όμως στερεί από την ελληνική κυβέρνηση τις τελευταίες δυνατότητες χρηματοδότησης.

Η ΕΚΤ έδωσε εντολή στις ελληνικές τράπεζες να μην επιβαρυνθούν επιπλέον με αγορά εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου, γνωστών και ως T-Bills. Σύμφωνα με τον Μάρτιν Φάουστ, καθηγητή στο Frankfurt School of Finance, η ΕΚΤ έλαβε την απόφαση αυτή για δύο λόγους.

Όπως διευκρίνισε μιλώντας στη DW, «από τη μία η κατάσταση στην Ελλάδα επιδεινώθηκε αισθητά τις τελευταίες εβδομάδες. Η ελληνική κυβέρνηση δεν βρίσκει λύσεις ώστε να θέσει τα προβλήματα υπό έλεγχο. Τα φορολογικά έσοδα μειώνονται. Από την άλλη η ΕΚΤ θέλει να αυξήσει την πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή λείπει ένας σημαντικός αγοραστής εντόκων γραμματίων. Πολλοί άλλοι επενδυτές δεν είναι πρόθυμοι να τα αγοράσουν εξαιτίας του υψηλού κινδύνου».

H EKT έκλεισε τη στρόφιγγα των εντόκων γραμματίων

Επομένως η ΕΚΤ στερεί από την Ελλάδα μία σημαντική πηγή χρηματοδότησης, δεδομένου ότι η Αθήνα διασφάλιζε τη ρευστότητά της τους τελευταίους μήνες μέσω έκδοσης εντόκων γραμματίων.

Όπως επισημαίνει ο Μάρτιν Φάουστ, «οι επενδυτές είναι ενδεχομένως πρόθυμοι να δανείσουν στην Ελλάδα χρήματα για έναν ή δύο μήνες. Αλλά για ομόλογα με μεγαλύτερη διάρκεια ωρίμανσης ανεβαίνει αισθητά και το επιτόκιο. Ή, σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα δεν θα είναι πλέον σε θέση να βρει επενδυτές».

Κάτοχοι των εντόκων γραμματίων είναι κατά κύριο λόγο οι ελληνικές τράπεζες. Ο Κρίστοφ Βάιλ, οικονομικός αναλυτής της Commerzbank, περιγράφει το μοντέλο αλληλοβοήθειας κράτους και τραπεζών ως εξής: «Το ελληνικό κράτος εκδίδει T-Bills, τα οποία αγοράζονται από τις εγχώριες τράπεζες και στη συνέχεια τα τοποθετούν ως εγγυήσεις στην κεντρική τράπεζα, ώστε να έχουν πρόσβαση σε φρέσκο χρήμα».

Αυτό το μοντέλο έχει όμως όρια. Συγκεκριμένα, και όπως προβλέπει σχετική συμφωνία της Ελλάδας με τους θεσμούς, ο δανεισμός μέσω εντόκων γραμματίων δεν επιτρέπεται να υπερβεί τα 15 δις ευρώ. Επιπλέον, συμφωνία μεταξύ της Τράπεζας της Ελλάδος και της ΕΚΤ προβλέπει όριο 3,5 δισ. ευρώ για την ποσότητα των εντόκων γραμματίων που οι τράπεζες μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως εγγύηση για τη λήψη ρευστότητας από την κεντρική τράπεζα.

Άμεση συμφωνία για να αποφευχθεί η χρεοκοπία

Ο Κρίστοφ Βάιλ εκτιμά ότι και τα δύο όρια έχουν εξαντληθεί. Οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να τα αυξήσει έχουν έως τώρα αποτύχει, όπως αποδεικνύει και η τελευταία εντολή της ΕΚΤ προς τις ελληνικές τράπεζες. Με τις δυνατότητες δανεισμού από τις ελληνικές τράπεζες να έχουν περιοριστεί δραματικά και τους επενδυτές να μην φαίνονται στον ορίζοντα, η μόνη λύση που απομένει στην ελληνική κυβέρνηση είναι η ταχύτατη δυνατή επίτευξη συμφωνίας. Ειδάλλως η χρεοκοπία είναι ζήτημα ημερών, επισημαίνει ο Κρίστοφ Βάιλ, παραπέμποντας στο σχεδόν μισό δις ευρώ που καλείται να εξοφλήσει η Ελλάδα στο ΔΝΤ στις 9 Απριλίου.

Προκειμένου να αποτραπεί η -με βάση τα σημερινά δεδομένα- διαφαινόμενη χρεοκοπία, θα πρέπει να επιτευχθεί μία συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τους εταίρους της στην ευρωζώνη εντός των προσεχών ημερών. Μέχρι τότε η ΕΚΤ εξακολουθεί να διατηρεί «όρθιες» τις ελληνικές τράπεζες μέσω του μηχανισμού έκτακτης ρευστότητας ELA, ο οποίος διασφαλίζει κεφάλαια μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος.

Αφότου η ΕΚΤ έκλεισε τη στρόφιγγα της χρηματοδότητησης, παύοντας στις αρχές Φεβρουαρίου να δέχεται ελληνικά ομόλογα ως εγγυήσεις για νέα δάνεια, το όριο παροχής ρευστότητας μέσω του ELA αυξάνεται σε βασανιστικά μικρές δόσεις σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση. Η τελευταία αύξηση, την προηγούμενη εβδομάδα, διαμόρφωσε το νέο πλαφόν στα 71 δις ευρώ.

Danhong Zhang / Άρης Καλτιριμτζής

In.gr, 20.3.15

«Οι κανόνες είναι κανόνες» για όλους κι όχι μόνο για τους Έλληνες!

ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ  ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Το ZDF, κρατικό κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης, μέσω ενός εκπληκτικού σκετς σατιρικής εκπομπής που θα προβληθεί αύριο αλλά ήδη βρίσκεται στο ίντερνετ, τάσσεται υπέρ της ελληνικής διεκδίκησης και μάλιστα με ιδιαίτερα πειστικό τρόπο. 

Το σόου Die Anstalt («To Ινστιτούτο») που προβάλλεται από το δεύτερο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης της Γερμανίας έχει επανειλημμένα υποστηρίξει το ελληνικό αίτημα. Αυτή τη φορά, ωστόσο, το κάνει με τρόπο που δεν σηκώνει πολλές αντιρρήσεις, ακόμη και από τους ίδιους τους Γερμανούς.

Στην εκπομπή που θα προβληθεί αύριο, Τρίτη, και είναι ήδη διαθέσιμη στο YouTube και μάλιστα με ελληνικούς υπότιτλους, ξεχωρίζουν δύο σκετς: Το πρώτο, με όπλο την σάτιρα και το χιούμορ, παρουσιάζεται η τρέχουσα οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, με τη χρεωμένη χώρα υπό μορφή ταβέρνας και τους πιστωτές ως κοστουμαρισμένους πελάτες που πηγαίνουν για φαγητό στο μαγαζί.

Το δεύτερο σκετς θίγει με τον πλέον καυστικό αλλά και συγκινητικό τρόπο το ζήτημα των αποζημιώσεων, παραθέτοντας πληροφορίες για τις ναζιστικές θηριωδίες. Ιδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακά στιγμή είναι εκείνη όπου φιλοξενείται ο επιζών από το Δίστομο, Αργύρης Σφουντούρης, του οποίου οι Γερμανοί εκτέλεσαν και τους δύο γονείς και αρκετούς συγγενείς.

Ο σκηνοθέτης δείχνει το κοινό που παρίσταται στο στούντιο να ακούει έκπληκτο τις αφηγήσεις του κ. Σφουντούρη αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η επίσημη Γερμανία έχει χειριστεί μέχρι τώρα το θέμα. Οι παραγωγοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι μόνο οι Έλληνες οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν τα χρέη τους αλλά και οι Γερμανοί, χωρίς τρικ όπως επισημαίνεται, καθώς «οι κανόνες είναι κανόνες».
 Ε.Σ.
Πηγή: ethnos.gr, 30.3.15