Η αποκαθήλωση των «Πρωτοκόλλων», μέρος του αντιφασιστικού αγώνα
Τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών»: Το μπεστ σέλερ του μίσους-1
Συνέντευξη του Δημήτρη Ψαρρά
Eνθέματα της Αυγής, 16/3/14
Ο Δημήτρης Ψαρράς δικαιώνει, για άλλη μια φορά, τον χαρακτηρισμό του «χαλκέντερου ερευνητή» Μετά το Κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη (εκδ. Αλεξάνδρεια) και τη Μαύρη Βίβλο της Χρυσής Αυγής (εκδ. Πόλις), μας χαρίζει ένα ακόμα ανεκτίμητο εργαλείο για τη μελέτη της ελληνικής ακροδεξιάς: Το μπεστ σέλερ του μίσους. Τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» στην Ελλάδα, 1920-2013,
που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις. Μέσα από μια ιστορική προσέγγιση
των ελληνικών διαδρομών του αγαπημένου βιβλίου του Χίτλερ (και
δημοφιλέστερου βιβλίου στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες!) ο Ψαρράς,
με επιστημονική αυστηρότητα, πολιτική τόλμη και ιστορική αίσθηση μας
χαρίζει ένα σπουδαίο εργαλείο για τη μελέτη της ακροδεξιάς, του
αντισημιτισμού, της συνωμοσιολογίας, καθώς και της διάχυσής τους στην
κοινωνία, ακόμα και σε κύκλους που δεν φαντάζεται κανείς εξαρχής. Του
οφείλουμε χάριτες, όλοι και όλες.
Στρ. Μπ.
Ποιες είναι οι ερευνητικές και πολιτικές διαδρομές, τα νήματα που σε οδήγησαν να γράψεις το βιβλίο;
Έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια από τότε που πρωτοασχολήθηκα με την ελληνική διαδρομή των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών. Το 1995 δημοσιεύσαμε στις σελίδες του «Ιού», στο Έψιλον της παλιάς Ελευθεροτυπίας,
ένα σχετικό ρεπορτάζ, στο οποίο διαπιστώναμε με έκπληξη ότι αυτό το
αντισημιτικό πλαστογράφημα των αρχών του περασμένου αιώνα εξακολουθούσε
να επανεκδίδεται στη χώρα μας με ρυθμούς πολύ ταχύτερους από οποιαδήποτε
άλλη ευρωπαϊκή χώρα («Το όνομα της τσουκνίδας», 17.9.1995). Αυτό που
μας έκανε εντύπωση στην αρχή ήταν ότι οι ποικίλες αυτές ανατυπώσεις των Πρωτοκόλλων
δεν περιορίζονταν στο χώρο της Ακροδεξιάς ή του παραεκκλησιαστικού
φονταμενταλισμού, αλλά ξεφύτρωναν και ανάμεσα σε εκδόσεις των κλασικών
του μαρξισμού ή των μεγάλων φιλοσόφων. Ασφαλώς, η Ακροδεξιά παραμένει η
μήτρα των Πρωτοκόλλων. Αλλά η γοητεία μιας εύκολης ερμηνείας των
ιστορικών και πολιτικών εξελίξεων, μέσω της θεωρίας ότι υπάρχει μια
πανίσχυρη ομάδα που κινεί τα νήματα από τα παρασκήνια, ξεπερνά τα
παραδοσιακά πολιτικά φράγματα. Η απόδοση της «παγκοσμιοποίησης» στη
συνωμοτική δράση μιας φούχτας «τραπεζιτών» (πολιτικά ορθή μετωνυμία των
«Εβραίων τοκογλύφων» της ναζιστικής προπαγάνδας) είναι εξαιρετικά
ευπρόσδεκτη για το ευρύ κοινό που αναζητά μέσα στην κρίση μια προσιτή
απάντηση σε ένα πολύπλοκο ερώτημα.
Μέσα,
λοιπόν, από τη μελέτη της σύγχρονης ελληνικής Ακροδεξιάς, την οποία
επιχείρησα να εκθέσω στα δύο προηγούμενα βιβλία μου για το ΛΑΟΣ και τη
Χρυσή Αυγή, έπεφτα συνεχώς πάνω στα Πρωτόκολλα. Όχι μόνο επειδή
οι ηγέτες της ελληνικής Ακροδεξιάς εξακολουθούν να τα επικαλούνται, να
τα εκδίδουν και να πολιτεύονται μ’ αυτά ως οδηγό, αλλά και επειδή
κανέναν δεν φαινόταν να τον ξενίζει το γεγονός. Κανείς δεν αντέδρασε
όταν ο Γιώργος Καρατζαφέρης διακήρυξε από το βήμα της Βουλής το 2008 ότι
η συνθήκη της Λισαβώνας ισοδυναμεί με επιβεβαίωση των Πρωτοκόλλων… Έπρεπε
να τον μιμηθεί ο Ηλίας Κασιδιάρης το 2012 για να καταλάβουμε ότι κάτι
στραβό συμβαίνει μ’ αυτές τις «καταγγελίες». Και, δίπλα σ’ αυτούς, ο
Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος όχι μόνο διαφήμιζε και πουλούσε τα Πρωτόκολλα ως μέρος του βιβλίου του Πλεύρη Οι Εβραίο , όλη η αλήθεια, αλλά, μετά την απαλλαγή του Πλεύρη από το δικαστήριο, επικαλέστηκε τα Πρωτόκολλα για να σχολιάσει τις διεθνείς αντιδράσεις που είχε προκαλέσει το φιλοχιτλερικό και αντισημιτικό αυτό συμπίλημα.
Υπάρχει, σήμερα, επιστημονικό ενδιαφέρον για τη μελέτη των Πρωτοκόλλων;
Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί τρία διεθνή επιστημονικά συνέδρια για τα Πρωτόκολλα,
τη δημιουργία τους, τη διάδοσή τους και τις επιδράσεις τους. Αφορμή
ήταν βέβαια η συμπλήρωση ενός αιώνα από την πρώτη έκδοση των Πρωτοκόλλων
στην τσαρική Ρωσία, αλλά η ευρύτητα των επιστημονικών ανακοινώσεων σ’
αυτά τα συνέδρια υπέδειξε και κάτι άλλο: ότι, παρά το γεγονός ότι από το
1921 έχει αποδειχτεί ότι πρόκειται για ένα πλαστογράφημα, προϊόν
λογοκλοπής και μυθοπλασία βασισμένη σε ποικίλα αντισημιτικά στερεότυπα,
υπάρχουν ακόμα και σήμερα ανοιχτά ερωτηματικά που συνοδεύουν τη γένεση
και την αναπαραγωγή του μύθου αυτού. Κατά κάποιοn τρόπο, τα Πρωτόκολλα
είναι ένα κατεξοχήν «μεταμοντέρνο» δημιούργημα. Μέχρι σήμερα δεν
γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα ούτε ποιος τα έγραψε, ούτε πότε, πού
και γιατί ακριβώς γράφτηκαν. Υπάρχουν βέβαια αρκετές βάσιμες υποθέσεις,
οι οποίες οδηγούν σε ονόματα και τόπους, αλλά οι πιο πρόσφατες μελέτες
(όπως του Τσέζαρε ντε Μικέλις και του Μίκαελ Χαγκεμάιστερ) έχουν
αμφισβητήσει με πειστικό τρόπο ορισμένες από τις βεβαιότητες
προγενέστερων μελετητών. Συνέχεια ανάγνωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου