Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΖΟΦΕΡΟ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΝ

ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ VPRC ΓΙΑ TH ΝΕΟΛΑΙΑ

Έρευνα που διενήργησε η VPRC για το περιοδικό Επίκαιρα,
με αντικείμενο τη νεολαία και την ελληνική κοινωνία,
36 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοεμβρίου 1973.
Τα εντυπωσιακά ευρήματα παρουσιάζει ο επιστημονικός
σύμβουλος της VPRC, Χριστόφορος Βερναρδάκης,
η οποία ακολουθεί αυτούσια.

Ίσως να πρόκειται για την περισσότερο δύσκολη ιστορική εποχή για την ελληνική νεολαία. Η έρευνα που παρουσιάζουν σήμερα τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 36 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη ’73 (77% θεωρείται γεγονός μεγάλης ιστορικής σημασίας για τη σύγχρονη Ελλάδα), προβάλλει ένα κλίμα γενικευμένης απαισιοδοξίας, κοινωνικής και πολιτικής δυσαρέσκειας, διευρυμένης αποστασιοποίησης από τους πολιτικούς θεσμούς και την πολιτική.

Η ανεργία δηλώνεται ως το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα της ελληνικής νεολαίας σήμερα (81%) σε τέτοιο καταλυτικό βαθμό που εκ των πραγμάτων υποβαθμίζει όλα τα άλλα ανοικτά ζητήματα (Παιδεία, Φτώχεια, Ναρκωτικά).
Γενικευμένη είναι η παράσταση της ελληνικής κοινωνίας ότι η σημερινή νέα γενιά θα ζήσει σε χειρότερο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές (64%). Οι συνθήκες ζωής και εργασίας εκτιμάται ότι θα είναι χειρότερες σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές στην εύρεση εργασίας (82%), στις εργασιακές συνθήκες (71%), στα ασφαλιστικά δικαιώματα (72%), στον ελεύθερο χρόνο (64%), στη δημιουργία οικογένειας (85%).
Η γενικευμένη απαισιοδοξία παράγει (αυτονόητα) πολιτική αποξένωση. Κυρίαρχη είναι η γνώμη ότι οι Κυβερνήσεις στην Ελλάδα ασχολούνται λιγότερο απ’όσο χρειάζεται με τα προβλήματα της νεολαίας (67%). Η εμπιστοσύνη στα πολιτικά κόμματα είναι μόλις 12.5%, στα Μέσα Ενημέρωσης 15%, στο Κράτος και στη δημόσια διοίκηση 18%, στο Κοινοβούλιο 22%, στα Συνδικάτα και τον Συνδικαλισμό 25%. Διασώζεται από τους θεσμούς το Δημόσιο Πανεπιστήμιο (64%) και σε σημαντικά μικρότερο βαθμό η Εκκλησία (50%), η Αστυνομία (49.5%), η Δικαιοσύνη (46%).
Η όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων διαμορφώνει αναμφίβολα ένα εκρηκτικό κλίμα στην ελληνική κοινωνία. Γεγονότα σαν κι’ αυτά του περασμένου Δεκέμβρη 2008 θεωρείται από το σύνολο της κοινής γνώμης ως πολύ και αρκετά πιθανόν να επαναληφθούν (73%), την ίδια στιγμή ωστόσο που ως «κοινωνική εξέγερση» τα αξιολογεί πλέον μόλις το 29%. Αναμφίβολα, η γενική εικόνα που προκύπτει είναι ζοφερή. Από την άποψη αυτή οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν τα επόμενα χρόνια δεν έχουν σχεδόν κανένα περιθώριο αποτυχίας.

Χρ.Βερναρδάκης
Επίκουρος Καθηγητής
Πολιτικής Επιστήμης ΑΠΘ /
Επιστημονικός Σύμβουλος της VPRC