Κυριακή, Φεβρουαρίου 01, 2009

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΕΛΛΑΣ ΕΑΠΕ

"[...]Την Εταιρεία Απολύτως Περιορισμένης Ευθύνης τη διαχειρίζονται μικρές ομάδες μετόχων οι οποίες είναι έτοιμες να αλληλοσφαχτούν προκειμένου να μη χάσουν ό,τι αποφάσισαν πως τους ανήκει. Πού πήγε η κοινωνική αλληλεγγύη; Ελάτε τώρα, εδώ καιγόμαστε, δεν θα κάτσουμε να ασχοληθούμε με τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου μας.
Φταίνε οι πολιτικοί; Σίγουρα φταίνει οι πολιτικοί, διότι αυτοί μονοπώλησαν σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης τον ρόλο του κοινωνικού προτύπου. Ανεξαρτήτως ιδεολογικής απόχρωσης, πολιτικής απόκλισης ή κοινού βλακόμετρου, διαχειρίστηκαν το κράτος σαν να ήταν μια Α.Ε. που την κληρονόμησαν από τους γονείς τους και όφειλαν να την εκμεταλλευτούν για να την παραδώσουν στους απογόνους τους. Το αποτέλεσμα είναι ένα κράτος σαν μαϊμού υπαρκτού σοσιαλισμού, γιγαντόμορφο, υπερτροφικό και υδροκέφαλο που μας έχει αναγκάσει όλους να αποδεχόμαστε τον κυνισμό του και τη διαφθορά του.Αυτό που ζει σήμερα η Εταιρεία της Απολύτως Περιορισμένης Ευθύνης είναι η κατάρρευση των δομών του κράτους μαϊμού του υπαρκτού σοσιαλισμού. Τώρα συνειδητοποιούμε πως έχουμε καταντήσει μια κοινωνία που μοιάζει με μαλάκιο με ειδικές ανάγκες, το οποίο για να περπατήσει έχει ανάγκη από τους υπουργούς της.

Τη διαφθορά δεν μας την έφεραν οι ξένες σκοτεινές δυνάμεις που υπονομεύουν το μεγαλείο του ελληνισμού από αρχαιοτάτων χρόνων. Εμείς την καλλιεργήσαμε.

Τα παιδιά είναι παιδιά της δικής μας διαφθοράς. Τον εικοσιτετράχρονο που απαιτεί να διορισθεί στο Ελληνικό Δημόσιο προκειμένου να εξασφαλίσει τη σύνταξή του και αν δεν το καταφέρε του ΄ρχεται να τα σπάσει δεν τον βοηθούν οι μισθοσυντήρητοι των ΑΕΙ που τρέχουν να του συμπαρασταθούν μπας και βρεθεί κανείς και τους ζητήσει ευθύνες για τη διδασκαλία τους. Ούτε από τους πρυτάνεις που συμπεριφέρονται σαν επαρχιώτες βουλευτές κι ας είναι οι πρώτοι που θα όφειλαν να ξέρουν πως το μόνο άσυλο που χρειάζεται η γνώση και η σκέψη είναι αυτό που την προστατεύει από τον καιροσκοπισμό της συγκυρίας.

Είναι κάτι παραπάνω από σκάνδαλο. Είναι αίσχος, όταν ένα παιδί σκοτώνεται στις εννιά η ώρα το βράδυ του Σαββάτου σε ένα πολυσύχναστο σημείο της πόλης από σφαίρα αστυνομικού. Όμως σε τι διαφέρει, εκτός από το τραγικό αποτέλεσμα της αυθαιρεσίας, η αυθαιρεσία του αστυνομικού από την αυθαιρεσία του εφοριακού ή του γιατρού που σου ζητάει φακελάκι για να σώσει τη ζωή του πατέρα σου; Και όπως η απάντηση στην αυθαιρεσία του εφοριακού δεν είναι η φοροδιαφυγή, έτσι και η απάντηση στην αυθαιρεσία του αστυνομικού δεν είναι το «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι»."
"Εταιρεία απολύτως περιορισμένης ευθύνης",
στο Βιβλιοδρόμιο των Νέων (31/1/2009).
Έγραψε ο Τάκης Θεοδωρόπουλος
( ttheodoropoulos @oceanida.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Duy Huynh: δημιουργός αιθέριων χαρακτήρων που λικνίζονται μέσα σε ένα σουρεαλιστικό ή ονειρικό σύμπαν

Ο Philippe Entremont είναι ο βιρτουόζος του πιάνου που παίζει Satie και  Debussy. Η τέχνη είναι του Βιετναμέζου Duy Huynh, του οποίου οι ...