ΤΟ ΑΝΑΔΕΛΦΟ ΚΟΜΜΑ

ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Νούμερο 92

ΤΟ ΑΝΑΔΕΛΦΟ ΚΟΜΜΑ
ή
Το κόμμα που έχει ως σκοπό ύπαρξης
να το καταβροχθίσει ο χείριστος παλαιός εαυτός του.

Απολίθωμα μιας προϊστορικής εποχής,
το οποίο όμως ,κόντρα στους νόμους της φύσης, διατηρεί ακόμα
ορισμένα ζωτικά όργανα, πλην φυσικά του εγκεφάλου, όστις
προ πολλού έχει φυράνει.

Ουδείς σοβαρός επιστήμων έχει δώσει πειστικές απαντήσεις
για τη νεκροζώντανη υφή του απολιθώματος,
κάποιοι όμως κοινωνικοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν
ότι αυτή η υφή σχετίζεται με την ψυχοκαταναγκαστική
προσωπικότητα του ανάδελφου και αγέλαστου κομουνάρου
σοβιετικού τύπου που φαντασιωνόταν ότι ήταν ο μοναδικός
Άνθρωπος επί της γης και όλοι οι άλλοι ήταν καπιταλιστικά
καθίκια για να αφοδεύει επ' αυτών ή ρεβιζιονιστικοί σάκκοι του
μποξ, για να ξεθυμαίνει όσες φορές είχε τα νεύρα του .

Οι Έλληνες , ως γνωστόν, έχουν στις τάξεις τους δύο κατηγορίες αφελών.

Υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι είναι αυθεντικοί
( με στάμπα βούλα και υπογραφή) απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων
και επομένως δικαιούνται να αισθάνονται ανώτεροι των αλλόγλωσσων γύφτων.
Οι άνθρωποι αυτοί γίνονται , βουλευτές , νομάρχες , δάσκαλοι του γένους
ή πουλάνε από την τηλεόραση κάποια κωλόχαρτα που μοιάζουν με βιβλία.

Υπάρχουν επίσης και κάποιοι που παραμυθιάζονται ότι είναι
αυθεντικοί απόγονοι των προλεταρίων της περιόδου
της "περικύκλωσης της Σοβιετικής Ένωσης"
από τους ιμπεριαλιστικούς της εχθρούς και της αντίδρασης των κουλάκων
στα μεγαλοφυή πλάνα του Πατερούλη τους
για βίαιη κολεκτιβοποίηση της Σοβιετίας.
Γι' αυτό είναι άκρως μονήρεις , καχύποπτοι και επιθετικοί , αποφεύγουν
τις κακές παρέες , συνομιλούν πάντοτε κεκλεισμένων των θυρών
και αν κάποιος τους τείνει χέρι φιλίας , του γυρίζουν τα νώτα
λέγοντας "δε συνομιλούμε με τον ταξικό μας εχθρό!".

Οι δύο παραπάνω κατηγορίες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό:
λατρεύουν τα μνημόσυνα , γι' αυτό κάθε τρεις και πέντε μαζεύονται
για να μνημονεύσουν τους μακαρίτες προγόνους τους , να εξυμνήσουν
τις αρετές τους, να αναφερθούν στα ηρωικά κατορθώματά τους,
να τραγουδήσουν μελαγχολικά εμβατήρια, να διαβάσουν
στίχους των στρατευμένων ποιητών τους και να
θυμηθούν τα σοφά λόγια των ιερών τους τεράτων ,
μερικά από τα οποία μάλιστα τα έχουν μάθει εκ στήθους
και τα πιπιλίζουν σε ειδικές τσιτατοειδείς καραμέλες που δε λιώνουν ποτέ.

Το Ανάδελφο Κόμμα έχει ως Μότο του τους στίχους:
" Είμαστε το κόμμα του Λαού
κι όποιος μάς τη σπάει
τον κάνουμε του αλατιού!",
γι' αυτό τα μέλη του είναι σφιχτοδεμένα σαν γροθιά οικοδόμου
και βαδίζουν στις διαδηλώσεις με θαυμαστή συγκόλληση
ώμου προς ώμο και ποδιού χήνας προς πόδι χήνας .
Διαθέτουν επιπλέον μίαν καταπληκτική ικανότητα απομόνωσης ,
που φτάνει στα όρια της αυτοαποστείρωσης
για να πετύχουν την απόλυτη ανοσία από τους ιούς των άλλων.
Αν π.χ. οι άλλοι διαδηλώνουν στο Σύνταγμα , αυτοί
καταφεύγουν στα Κουρφοβούνια , κάνοντας πρώτα
μια κυκλοτερή κίνηση που περνάει μέσα από το Αζερμπαϊτζάν
και τα απάτητα όρη της Αμπχαζίας.

Η πλήρης αποστασιοποίηση από τους άλλους, γνώρισμα
που διακρίνει τα μέλη του Ανάδελφου Κόμματος,
θεωρείται από τους Φροϊδικούς κοινωνικούς
ψυχαναλυτές ως " σύνδρομο πατρικής στέρησης ",
γιατί σχετίζεται με την απωθημένη επιθυμία τους
να ενωθούν , αναζητώντας προφανώς μια βολική στέγη,
με το σώμα και το πνεύμα του αποθαμένου
Πατερούλη τους , που έφερε το παράξενο όνομα
Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν.

Ο Στάλιν ήταν ένας ατσάλινος τύπος με μουστάκι,
που κατάφερε να επιβιώσει εξοντώνοντας τους αδελφούς του.
Ήταν λοιπόν ο πρώτος Ανάδελφος πατερούλης
στην ιστορία του Ανάδελφου Κόμματος.
Ο Στάλιν είχε πει το ανεπανάληπτο τσιτάτο,
που τον δόξασε στους αιώνες των αιώνων, αμήν:

α) Σύντροφοι, το Κόμμα ξέρει πάντα την αλήθεια,
β) Σύντροφοι, αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το κόμμα.
γ) Σύντροφοι, το Κόμμα είναι η αλήθεια.
δ) Σύντροφοι, Εγώ είμαι το Κόμμα και η αλήθεια !