Ο βιασμός της Ιστορίας

"Δριμεία κριτική δέχεται ο Βλαντίμιρ Πούτιν για την απόφαση να ξαναγραφούν επί το πατριωτικότερο τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. ΄Οπως αναφέρει Το Βήμα (21.08.2007), ρώσοι ιστορικοί και διανοούμενοι καταγγέλλουν ότι το Κρεμλίνο επιστρέφει στη σοβιετική πρακτική του ενός εγκεκριμένου βιβλίου για κάθε μάθημα, με στόχο την κυβερνητική προπαγάνδα.

Στο νέο σχολικό εγχειρίδιο με τίτλο "Η Σύγχρονη Ιστορία της Ρωσίας, 1945-2006", ο Ιωσήφ Στάλιν χαρακτηρίζεται "αμφιλεγόμενη" προσωπικότητα. Το βιβλίο γράφει: ¨Ενώ κάποιοι τον θεωρούν εκπρόσωπο του κακού, άλλοι τον αναγνωρίζουν ως ήρωα για τον ρόλο του στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (δηλ. τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) και για την επέκταση της επιρροής της χώρας'.

Επιπλέον, υπάρχουν ελάχιστες αναφορές στις πιο σκοτεινές πλευρές του παρελθόντος της σοβιετικής Ρωσίας: για τις διαβόητες δίκες της Μόσχας, για τους μαζικούς εκτοπισμούς επί Στάλιν και για τα στρατόπεδα γκουλάγκ.


Αυτό ή παρόμοια βιβλία μπορεί να είναι σύντομα η μοναδική επιλογή την οποία θα έχουν οι ρώσοι δάσκαλοι στο μάθημα της Ιστορίας. Νέος νόμος, ο οποίος ψηφίστηκε φέτος το καλοκαίρι, δίνει στην κυβέρνηση το απόλυτο δικαίωμα να διαλέγει τα βιβλία τα οποία θα διδάσκονται στα σχολεία.

'Στην επίσημη, την κρατική εκδοχή της Ιστορίας, το κύριο γεγονός του 20ού αιώνα είναι η νίκη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Ολοκαύτωμα σχεδόν δεν διδάσκεται στη Ρωσία, ούτε η ιστορία των γκουλάγκ. Η περίοδος του Στάλιν συνδέεται μόνο με την έμφαση στη νίκη μας στον πόλεμο', λέει και ο Μπορίς Ντούμπιν, ειδικός του Κέντρου Λεβάντα, ενός think tank."

Από το e-paideia.net

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ
Γνήσιο τέκνο του πάλαι ποτέ "κομμουνιστικού" καθεστώτος
ο μέγας Βλαντίμιρ ξεπληρώνει
τα ρούβλια που ξόδεψε αυτό για να τον εκπαιδεύσει στην KGB
"στον αγώνα κατά του εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού".
Έτσι έκρινε ο πρώην μυστικός πράκτορας της διαβόητης υπηρεσίας, που έστειλε
στο θάνατο και στα γκουλάγκ δεκάδες εκατομμύρια αθώων ανθρώπων,
νιώθει άβολα μπροστά στην εμείλικτη αλήθεια ,
που πέταξε στα σκουπίδια της ιστορίας τους πόθους και τους αγώνες
των ανθρώπων για μια πραγματική απελευθέρωση του
ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Στο σκοτάδι λοιπόν οι Δίκες της Μόσχας, οι δολοφονίες του
Μπουχάριν, του Κάμενεφ, του Ζηνόφιεφ, του Τουχατσέφσκι και του Τρότσκι,
καμιά επικριτική αναφορά για ένα τερατώδες σύστημα λογοκρισίας
που υποχρέωνε τους Μαγιακόφσκι και Φαντέγεφ να αυτοκτονήσουν
και τον Προκόφιεφ να «ομολογήσει» ότι είναι «ένοχος ατονικότητας,
συχνά στενά συνδυασμένης με φορμαλισμό"...