Ο Βασιλιάς είναι ελληνική δραματική ταινία του 2002 σε σκηνθεσία του Νίκου Γραμματικού και σενάριο του ίδιου και του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Ο Βαγγέλης είναι ένας 35χρονος άντρας, αποφασισμένος να ξεκόψει από το σκοτεινό παρελθόν και να αλλάξει τη ζωή του. Έτσι δοκιμάζει να κάνει μια καινούρια αρχή στο κτήμα του πατέρα του στην Πελοπόννησο.
Οι κάτοικοι της περιοχής τον υποδέχονται αρχικά με καχυποψία, που μετατρέπεται γρήγορα σε απροκάλυπτη εχθρότητα. Μόνος υποστηρικτής του είναι ο Αστυνόμος της γειτονικής κωμόπολης.
Η απόφαση του Βαγγέλη να ξαναχτίσει
τη ζωή του, και η προσπάθεια του να αντιμετωπίσει το εχθρικό περιβάλλον,
εξομαλύνουν την κατάσταση και ο Βαγγέλης μοιάζει να εντάσσεται στην
τοπική κοινωνία. Μέχρι τη στιγμή που φτάνει η Μαρία, γυναίκα της ζωής
του και σύνδεσμος με το παρελθόν, το οποίο κάνει μοιραία την εμφάνιση
του και η ρήξη του ήρωα με το περιβάλλον είναι πλέον αναπόφευκτη. 
Η ταινία κέρδισε τέσσερα Κινηματογραφικά Βραβεία Ποιότητας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: τρίτης καλύτερης ταινίας, καλύτερου ηθοποιού (Βαγγέλης Μουρίκης), σκηνογραφίας και ήχου.
Επίσης, κέρδισε τη Χρυσή Πυραμίδα στο φεστιβάλ του Καΐρου.
Διανομή:
Βαγγέλης Μουρίκης - Βαγγέλης
Μαριλίτα Λαμπροπούλου - Μαρία
Μηνάς Χατζησάββας - Πέτρος
Μπάμπης Γιωτόπουλος - Δήμαρχος
Βιβή Κόκκα - Βιβίκα
Τάσος Νούσιας - Αναστάσης
Ευαγγελία Ανδρεαδάκη - Γεωργία
Περικλής Λιανός - Θανάσης
Γιάννης Ζουγανέλης - Γιάννης
Άννα Βαγενά - Αθηνά
Δήμητρα Χατούπη - Εισαγγελέας
Σημείωμα του σκηνοθέτη...
«Ο "Βασιλιάς" βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία. Ένας 35χρονος άνδρας αποφυλακίζεται, έχοντας εκτίσει την ποινή του για κατοχή και χρήση ναρκωτικών. Είναι αποφασισμένος να ξεφύγει, να αλλάξει ζωή. Από την πρώτη στιγμή, από την επιφυλακτική έως ψυχρή υποδοχή των δικών του ανθρώπων, από τυχαίες συναντήσεις με πολλούς γνωστούς, από το κενό βλέμμα των ναρκομανών που βολοδέρνουν στους δρόμους της πόλης, συνειδητοποιεί ότι η επάνοδος δεν θα είναι εύκολη. Έτσι, παίρνει την απόφαση να φύγει, να ξεκόψει από το παρελθόν. Δοκιμάζει να κάνει μια καινούρια αρχή στο κτήμα του πατέρα του, σε ένα χωριουδάκι της Πελοποννήσου.
Οι κάτοικοι του χωριού τον υποδέχονται αρχικά με καχυποψία. Στο συλλογικό υποσυνείδητο ο "ξένος" συνιστά απειλή. Υπονομεύει τον κοινωνικό ιστό. Και μολονότι δεν είναι πιο "ξένος" από τους λαθρομετανάστες -τους Αλβανούς εργάτες που δουλεύουν στα χωράφια για ένα κομμάτι ψωμί και τις Βουλγάρες που πλημμυρίζουν τα μπαρ και τα σκυλάδικα και έχουν σιωπηρά ενταχθεί στην ανθούσα παραοικονομία της περιοχής-, είναι διαφορετικός. Και ο διαφορετικός είναι δυνητικά επικίνδυνος, γιατί αυτό επιτρέπει στους άλλους να θεωρούν τον εαυτό τους κανονικό και οικείο. Ο φόβος απέναντί του εκφράζεται όχι ως αποτέλεσμα φυλετικού ρατσισμού, αλλά ως συνέπεια ενός κοινωνικού ρατσισμού, που εναντιώνεται σε κάθε απόκλιση. Και η ελληνική επαρχία, σε αντίθεση με το στερεότυπο, είναι ένα συμπίλημα άκρατου καταναλωτισμού, παραδοσιακού συντηρητισμού, φυσικού περιβάλλοντος και γκροτέσκας αρχιτεκτονικής.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό αντιθέσεων, η αρχική καχυποψία των κατοίκων του χωριού γρήγορα μετατρέπεται σε απροκάλυπτη εχθρότητα. Τη στιγμή που ο ήρωάς μας προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της ζωής του, το χωριό, χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα, απαιτεί την εκδίωξή του. Συγκεντρώνονται υπογραφές, επιστρατεύονται πολιτικά μέσα... Και όταν όλα αυτά αποδεικνύονται αναποτελεσματικά, καταφεύγουν στη βία. Συνειδητοποιώντας ότι ο κλοιός στενεύει γύρω του, ο ήρωας της ταινίας αντιδρά σπασμωδικά. Απαντά βίαια στη βία, μαχαιρώνοντας κάποιον από τους διώκτες του.
Θα παραδοθεί μόνος του και θα οδηγηθεί και πάλι στη φυλακή, εκεί από όπου ξεκίνησε. Αυτήν τη φορά η κατηγορία που αντιμετωπίζει είναι βαρύτερη. Οι μαρτυρίες είναι όλες εναντίον του. Ο μόνος άνθρωπος που γνωρίζει την αλήθεια είναι η Βιβή, θαμώνας του καφενείου. Με την παρότρυνση του αστυνόμου καταθέτει υπέρ του ήρωά μας, παρά το γεγονός ότι όλο το χωριό είναι εναντίον της.
Την ίδια στιγμή, εκείνος προσπαθεί να αυτοκτονήσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου