Περιπέτεια

" Προχθές το μεσημέρι πήγα στον κουμπάρο μου, τον βούβαλο, στη Μενεμένη.Αφού ήπιαμε τα τσιπουράκια μας, φάγαμε  γαμοπίλαφο και μιλήσαμε για το νέο φόρο στο άρμεγμα και στην άροση που θέλει να μας βάλει η Τρόικα, κατά το απογευματάκι είπα να επιστρέψω στο σπίτι μου στου Βότση.
*
Φτάνοντας στο κέντρο , έπεσα πάνω σε συγκέντρωση αντεξουσιαστών και άλλαξα δρόμο, για να μη  με σπάσουν στο ξύλο εξαιτίας των μαύρων πουάν του τομαριού μου. Στρίβοντας όμως στη  Μητροπόλεως   φράκαρα πάνω σε κάτι μπρατσαράδες του ΠΑΜΕ , που  πήγαιναν για κατάληψη στο ΙΚΑ της Ανάληψης  και χώθηκα σε έναν παραδρόμι, αλλά , εκεί , για κακή μου τύχη, ήταν συγκεντρωμένοι κάτι τύποι που κρατούσαν ρόπαλα και φώναζαν 
Αίμα , τιμή, φέρτε στην Ελλάδα πάλι  του Γιώργου το Πουλί!
*
Τρομαγμένη τράβηξα για την Αγια Σοφιά , αλλά στη συμβολή με την Ικτίνου μου  έφραξε το δρόμο μια πορεία έξαλλων διαδηλωτών που φώναζαν και κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν

 Το ΄πε , το ΄πε κι ο Χριστός,
ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός .
Αναγκάστηκα λοιπόν να οπισθοχωρήσω προς το λιμάνι. Από εκεί , κάνοντας μια γιγαντιαία παράκαμψη, προσπάθησα να πλησιάσω στην Καμάρα, αλλά δυστυχώς  με πήραν παραμάζωμα άλλοι αναρχικοί που ξεμπούκαραν από την κατάληψη του Πανεπιστημίου διψώντας για αίμα μπάτσου  και πετούσαν μολότοφ στους 
αστυνομικούς , αλλά αυτοί τους κοιτούσαν απαθώς και αντί για ασπίδες και ρόπαλα κρατούσαν φραπεδιές του Εverest κερασμένες από τον υπουργό Πανούση, όπως έλεγαν.
*

Τότε τα έπαιξα όλα για όλα και κατέφυγα προς τη μεριά την Αγίου Δημητρίου .Αυτό ήταν το μεγάλο μου λάθος. Δεν είχα υπολογίσει τη διαδήλωση των συνταξιούχων του ΙΚΑ , που κύμα αφρισμένο  ορμούσαν προς το υπουργείο Βορείου Ελλάδος.
Ήταν τόση η μανία μιας μεγάλης ομάδας  γεροντίων , που δεν κατάλαβαν  ότι προσπέρασαν το υπουργείο αλλά συνέχισαν να φωνάζουν και να βαδίζουν,να βαδίζουν και να φωνάζουν,  παρασύροντας και μένα ,  όντας ανίκανη να τους ξεφύγω.
*
  Για πότε βρεθήκαμε  στη Χαλάστρα ούτε το πήραμε χαμπάρι, αυτοί κι εγώ.Εκείνοι  όμως επέστρεψαν στη βάση τους παίρνοντας το λεωφορείο, για μένα όμως δεν υπήρχε πλοίο , δεν υπήρχε φορτηγό.Ο καιρός ήταν ωραίος , η ησυχία απόλυτη, το χορτάρι υψηλό, είπα δεν την αράζεις εδώ για μερικές μερούλες μακριά από το
αγριεμένο πλήθος. Όπερ και έπραξα , περνώντας ζωή και χόρτα.
*
 Σήμερα, ξεκούραστη και δυνατή,  σκέφτομαι να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη, όχι όμως οδικώς αλλά κολυμπώντας ως το Μεγαράκι. Το ερώτημα είναι μηπως πέσω σε καμιά  διαμαρτυρία μέσα στον κόλπο του Θερμαϊκού και  πάνε τσάμπα οι απλωτές μου..."