gerontakos: ΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ;

Παρασκευή, Μαΐου 03, 2013

ΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ;

Γιατί οι πολίτες δεν διαδηλώνουν στο πλευρό

των συνδικάτων;

Iουλία Κιλέρη

Πηγή: tvxs/1/5/2013

Η μικρή συμμετοχή του κόσμου και το κατά γενική ομολογία υποτονικό κλίμα σημάδεψαν τις σημερινές κινητοποιήσεις των συνδικάτων για την εργατική Πρωτομαγιά. Θλιβερή ήταν και η εικόνα της πλατείας Συντάγματος το βράδυ της Κυριακής, όταν στη Βουλή ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών. Στην απογοήτευση του κόσμου από τους πάντες και τα πάντα αποδίδει το φαινόμενο ο εργατολόγος Γιώργος Ρωμανιάς. Όπως τονίζει στο tvxs.gr, «τα συνδικάτα δυστυχώς στη συντριπτική τους πλειονότητα έχουν απαξιωθεί τελείως στη συνείδηση του κόσμου».

Σε σημερινό κεντρικό του θέμα, το βρετανικό BBC σχολιάζει πως τη φετινή χρονιά στην Ελλάδα οι πορείες διαμαρτυρίας και τα συλλαλητήρια είχαν περιοριστεί σημαντικά. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της περασμένης Κυριακής: η Βουλή ψήφιζε καθαρές αμοιβές «κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας» ύψους 19,6 ευρώ ημερησίως και όχι μεγαλύτερες των 490 ευρώ μηνιαίως. Η πλατεία Συντάγματος ήταν όμως άδεια.

Σύμφωνα με τον κ. Ρωμανιά, τα συνδικάτα «όχι μόνο δεν έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν κάποια ανάσα αλλά σε πολλές περιπτώσεις έχουν παίξει το ρόλο ενός δεκανικιού των κυβερνητικών πολιτικών. Ο κόσμος το έχει αντιληφθεί και δεν συμμετέχει στις κινητοποιήσεις. Υπάρχει μια συνολική κοινωνική απογοήτευση και γι’ αυτό το λόγο από τη μία πλευρά έχουμε διόγκωση της ανεργίας και από την άλλη πλήρη αδιαφορία στις κινητοποιήσεις των συνδικάτων. Ο κόσμος δεν πιστεύει ότι τα συνδικάτα μπορούν να του δώσουν λύση και σε πολλές περιπτώσεις πιστεύει ότι τα συνδικάτα είναι υπεύθυνα για την πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα. Και δεν έχει καθόλου άδικο».

Με αυτόν τον τρόπο, παρατηρεί ο κ. Ρωμανιάς, διευκολύνεται η κυβέρνηση να ακολουθεί τις πολιτικές που θέλει. «Ας θυμηθούμε τι γινόταν όταν περνούσαν τα προηγούμενα μνημόνια και τι έγινε την Κυριακή. 490 ευρώ ο μισθός, 19 ευρώ το ημερομίσθιο και απ’ έξω η πλατεία άδεια. Γιατί δεν έγινε τίποτα; Απογοήτευση από τους πάντες και τα πάντα...».

Τα ίδια τα συνδικάτα, σύμφωνα με σημερινές δηλώσεις του προέδρου της ΑΔΕΔΥ, Κώστα Τσικρικά, κατηγορούν τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα για την απαξίωσή τους. Ο κ. Τσικρικάς σχολίασε επίσης πως «ο κάθε ένας έχει την ατομική του ευθύνη. Εμείς έχουμε κάνει σαν συνδικάτο πάρα πολλές γενικές απεργίες. 30 συγκεκριμένα μέσα σε τρία χρόνια. Δύο συλλαλητήρια μέσα στην εβδομάδα, ενόψει πολυνομοσχεδίου. Υπάρχει θέμα μη συνειδητοποίησης του κόσμου της εργασίας». Σημειώνεται πως σύμφωνα με την ΕΛΑΣ, ο αριθμός όλων των διαδηλωτών σήμερα ανήλθε στα 10.000 άτομα.

«Τα συνδικάτα προφανώς και έχουν αντιληφθεί τη δυσανασχέτηση του κόσμου, αλλά όταν είσαι σε ένα μεγάλο συνδικάτο και έχεις στη διάθεσή του οδηγό, έχεις αυτοκίνητο πολυτελείας να σε πηγαινοφέρνει, έχεις και φρουρό ακόμα, έχεις μια καλή κοινωνική προβολή το τελευταίο που σε απασχολεί – όταν μάλιστα καταφέρνεις και ξαναεκλέγεσαι – είναι αν ο κόσμος σε εκτιμά ή όχι. Δυστυχώς είναι το τελευταίο που σε απασχολεί», σημειώνει ο κ. Ρωμανιάς.

«Λείπει μια οργανωμένη δύναμη να κινητοποιήσει την κοινωνία»

Όπως επισημαίνει ο εργατολόγος, οι κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο γίνονται με την πρωτοβουλία κάποιας οργάνωσης. Φέρνει μάλιστα ως αντιπαράδειγμα τις κινητοποιήσεις των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος πριν από τις δίδυμες εκλογές του 2012. «Η ιστορία λέει ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Αν δεν υπάρχει μια οργάνωση, μια δύναμη που να ελέγχει την κατάσταση, αυτές φθίνουν, όπως έγινε και στην Αθήνα. Αυτό συμβαίνει γιατί διάφορα στοιχεία με δικούς τους σκοτεινούς σκοπούς παρεισφρύουν στις κινητοποιήσεις αυτές και δημιουργούν μια σύγχυση. Όταν ξεκίνησε η κινητοποίηση των Αγανακτισμένων, πολύς κόσμος πήγαινε καλοπροαίρετα να διαμαρτυρηθεί. Σιγά σιγά όμως έφευγε γιατί διαπίστωνε ότι πήγαινε ο α, β, γ με δικούς του σκοπούς και νόθευε τη διαμαρτυρία. Δυστυχώς όσοι έχουν διαβάσει ιστορία ξέρουν καλά ότι σε όλες τις ιστορικές περιόδους είχαμε παρόμοια φαινόμενα. Ο κόσμος το καταλαβαίνει και χάνει την εμπιστοσύνη του. Και έτσι φτάσαμε σε ένα σημείο από τη μια να έχουμε αλματώδη διόγκωση της ανεργίας, από την άλλη να μην ακούει κανείς τα συνδικάτα, αλλά και να μην μπορεί να εκφραστεί. Δεν υπάρχει μια οργανωμένη δύναμη να κινητοποιήσει την κοινωνία», καταλήγει ο κ. Ρωμανιάς.