ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ

Κοινωνία των λύκων

Το μοντέλο παραλογισμού που τύλιγε την ελληνική κοινωνία τώρα την πνίγει

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Τα Νέα: Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Σήμερα, μετά τα επεισόδια που συνέβησαν μεταξύ των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ με τους δήθεν αναρχικούς και τον έναν νεκρό, τα πράγματα δείχνουν να ξεφεύγουν από κάθε όριο. Το μοντέλο παραλογισμού που τύλιγε την ελληνική κοινωνία τώρα την πνίγει. Χρειάζεται πλέον άμεση κινητοποίηση όλων εκείνων των δυνάμεων που πιστεύουν πως ο ορθός λόγος και η χρήση της κοινής λογικής είναι ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία της χώρας. Μόνο που αυτές οι δυνάμεις είναι βουτηγμένες μέχρι τον λαιμό στα νερά του δικού τους φανατισμού, ο οποίος προκύπτει από το ότι μέχρι πρότινος κέλευαν άλλα και δεν έχουν προλάβει να αφομοιώσουν τη νέα τους ταυτότητα. Χρειάζεται επομένως να καταβάλουν πολλή προσπάθεια για να κατανοήσουν πως οτιδήποτε προέρχεται από τον λαό δεν είναι λαϊκίστικο.
Είμαι ένας που είχε αγανακτήσει με το αντικοινοβουλευτικό πνεύμα και τις αντιδημοκρατικές αντιλήψεις που κυριαρχούσαν στο «κίνημα» των «Αγανακτισμένων». Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι κάτι άλλο. Σήμερα δεν έχουμε μπροστά μας τη φάρσα των εκδρομέων της... παραλίας Συντάγματος, αλλά την τραγωδία ανθρώπων που χρειάζεται να τους εξηγήσει κανείς πως η αντίθεσή τους στα μέτρα της κυβέρνησης, η οποία καθυστέρησε να τα εφαρμόσει και γι' αυτό αυτά σήμερα πίπτουν επί δικαίων και αδίκων, είναι μια αντίδραση κατά του ίδιου τους του εαυτού.
Το να ισχυρισθεί κανείς πως οι 100.000 που συγκεντρώθηκαν στη διαδήλωση της Τετάρτης, οι οποίοι ζητούν τη χρεοκοπία της χώρας - γιατί αυτό είναι ουσιαστικά το κύριο αίτημά τους - βρίσκονται πέρα από τα όρια της κοινής λογικής, είναι κατά τη γνώμη μου κάτι το προφανές. Το ζητούμενο όμως είναι το πώς και το γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί, και δεν μιλώ για όσους συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις, οι οποίοι είναι τόσο απελπισμένοι που αγωνίζονται για να μην πάρει η χώρα την επόμενη δόση, για να βγει από την ευρωζώνη και για να μειωθεί το εισόδημά τους όχι κατά 30% αλλά κατά 70%. Τι κάνει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας να στριμώχνεται για να ανέβει στο τρένο του ανορθολογισμού; Αυτό πρέπει εμφανώς να μας προβληματίσει.


Πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιους απολιτίκ που φασκελώνουν τη Βουλή και κατασκηνώνουν στο Σύνταγμα, αλλά με την επικράτηση ενός ευρέος ρεύματος ανορθολογισμού, για το οποίο δεν είναι υπεύθυνο μόνο το πολιτικό σύστημα. Είναι αυτό, όμως, το οποίο έχει την κύρια ευθύνη, επειδή έφτιαξε ένα παραγωγικό μοντέλο Φράνκενσταϊν και εδώ και δύο χρόνια, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν τολμάει να πει την αλήθεια στους πολίτες για αυτό του το «δημιούργημα», αλλά και δεν τολμά να του πει πως χρειάζεται να χάσει έστω και πολλά από τα κεκτημένα του για να μην τα χάσει όλα. Είναι όμως υπεύθυνοι και όσοι μέχρι σήμερα επιβράβευαν αυτό το πολιτικό σύστημα με την ψήφο τους και το έσπρωχναν προς τα εκεί με τα αιτήματά τους, ενώ επέλεγαν πολιτικούς που στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος υπεράσπιζαν τα πιο βαθιά συντεχνιακά και ιδιωτικά συμφέροντα.
Πάντως είναι σίγουρο πως οι 100.000 πολίτες, ή εγώ δεν ξέρω πόσοι ακόμη, δείχνουν πως είναι άλλο πράγμα οι «Αγανακτισμένοι» και άλλο πράγμα μια κοινωνία αγανακτισμένη, έστω και για εντελώς λάθος λόγους. Αυτό είναι όντως ένα μεγάλο πρόβλημα και δεν μπορεί να το λύσει το παλαιό πολιτικό προσωπικό, όσο και όψιμα να ανακαλύπτει κάποια από τα κουσούρια του συστήματος που έφτιαξε.


Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι αν θα πάει ο Πρωθυπουργός μαζί με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις Βρυξέλλες, αλλά το αν το πολιτικό μας σύστημα, στο αστικό του τουλάχιστον επίπεδο, θα στρατευτεί με το αναγκαίο κίνημα κοινής λογικής για να διασώσει την κοινωνία. Το ζητούμενο δεν είναι ούτε η συγκυβέρνηση ούτε η συναίνεση, ούτε η αλλαγή ή η παραμονή της κυβέρνησης. Είναι η συνειδητοποίηση από όλους της κρισιμότητας, όχι πλέον της οικονομικής, αλλά της κοινωνικής κατάστασης της χώρας.
Μέχρι εχθές επεκαλούμην μεταφορικά τον κίνδυνο η κοινωνία μας να μετατραπεί σε κοινωνία λύκων, πλέον, όταν είδα πως κάποιοι υπάνθρωποι κτυπούσαν, πιθανόν θανάσιμα, έναν συνάνθρωπό τους, ποδοπατώντας τον ανελέητα, αναρωτιέμαι μήπως ήδη είμαστε χειρότεροι από μια κοινωνία λύκων.
Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας