Αυτοκριτική σε καιρούς κρίσης
Κύριε διευθυντά
Στην εποχή αυτή της οικονομικής κρίσης, που δεν αποτελεί παρά μόνο ένα πρόσωπο της γενικευμένης και σύνθετης κρίσης της κοινωνίας μας, εύλογο είναι να ωθούμαστε από τις συνθήκες αλλά και από τις «ελεύθερες» φωνές και πένες, σε μια ενδοσκόπηση. Και αν δεν είναι και τόσο εύλογο, είναι όμως αναγκαίο.
Οφείλουμε να στοχαστούμε επάνω στα πράγματα, αλλά και σε σχέση με τους εαυτούς μας, έτσι ώστε να ανακαλύψουμε και να διορθώσουμε τα σφάλματά μας, τους συντελεστές δηλαδή της δυστυχίας μας. Μπορεί αυτή η δυστυχία να είναι αστεία συγκρινόμενη με παλαιότερες περιόδους της πανανθρώπινης ή της ελληνικής Ιστορίας, δεν παύει όμως να συνιστά ένα αγκάθι που στερεί από την καθημερινότητά μας την ικανοποίηση και τη χαρά και από τα όνειρά μας το δικαίωμα να υφίστανται και να πραγματοποιούνται.Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Στην προσωπική μου προσπάθεια να απαντήσω στο ερώτημα «γιατί να ζούμε σε συνθήκες κρίσης;», βρίσκω μια θεμελιώδη και πρωταρχική απάντηση: είμαστε όλοι, η κοινωνία όσο και τα άτομα, εμείς, που την αποτελούμε, διεφθαρμένοι. Και κάτω από τη μάσκα της διαφθοράς, ένα πρόσωπο υπάρχει, αυτό της επιπολαιότητας. Η επιπολαιότητα του τζίτζικα του Αισώπου, η επιπολαιότητά μας ως αφιλοσόφητων και ανυπόμονων ανθρώπων, η επιπολαιότητα απέναντι στα υλικά και πνευματικά δώρα της ζωής αυτής και των ευνοϊκών συγκυριών της.
Οντας όλοι ένοχοι και συνένοχοι σε έναν φρενήρη τρόπο ζωής που απεκδύεται της ίδιας της ευθύνης της ύπαρξης -ή έστω μιας ισορροπημένης και κατά το δυνατόν ευτυχισμένης ύπαρξης- μοιάζουμε με αρρώστους που κείτονται στα κρεβάτια ενός απέραντου νοσοκομείου και που δεν μπορούν να φροντίσουν τους εαυτούς τους ή να απομονώσουν το κακό, επειδή όλοι πάσχουν. Και το κακό είναι αυτή και μόνον αυτή η προχειρότητα στις επιλογές του βίου μας και η ανευθυνότητα απέναντι στη στιγμή, στο μέλλον μας και στο μέλλον των επόμενων γενεών.
Γιώργος Αγγελής, Αθήνα
Από τη στήλη ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ της Καθημερινής (26/11/2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου