Το γέλιο δεν μακραίνει απλώς τη ζωή, την κάνει πιο ευχάριστη, διώχνει τον πόνο και μας βοηθά να δημιουργήσουμε κοινωνικούς δεσμούς. Αυτό απέδειξαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που πιστεύουν ότι οι αρχέγονοι πρόγονοί μας ήταν οι μόνοι που είχαν αυτή την ικανότητα και αποτέλεσε θεμέλιο λίθο στον σχηματισμό κοινωνιών αναφέρει η Καθημερινή (15/9/2011). Η έρευνα δημοσιεύεται στο Proceedings of the Royal Society B.
Οι ερευνητές μέτρησαν το όριο πόνου εθελοντών, που είχαν χωρίσει σε δύο ομάδες: η πρώτη παρακολούθησε 15 λεπτά κωμικών βίντεο και η άλλη ολιγόλεπτες ταινίες με ανιαρό θέμα όπως π.χ. το γκολφ. Οπως διαπιστώθηκε, όσοι είχαν γελάσει μπορούσαν να αντέξουν περίπου 10% μεγαλύτερο πόνο από ό,τι άντεχαν προτού παρακολουθήσουν το βίντεο. Αντιθέτως, όσοι είχαν παρακολουθήσει τα ανιαρά προγράμματα άντεχαν πολύ λιγότερο πόνο από ό,τι προηγουμένως.
Δεν αρκεί, ωστόσο, μόνο να γελάμε. Το γέλιο, για να πιάσει τόπο… πρέπει να είναι τρανταχτό και ειλικρινές. Ο καθηγητής Ρόμπιν Ντάνμπαρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος συντόνισε τη μελέτη, πιστεύει ότι αυτό το ανεξέλεγκτο, δυνατό γέλιο προκαλεί έκκριση ενδορφινών, οι οποίες μας γεννούν ελαφρά ευφορία και αμβλύνουν τον πόνο. «Το άδειασμα των πνευμόνων από τον αέρα είναι που προκαλεί τα ευεργετικά αποτελέσματα του τρανταχτού γέλιου», λέει ο Βρετανός επιστήμονας.
Οι ερευνητές δεν μέτρησαν απευθείας τις ενδορφίνες, καθώς αυτό θα απαιτούσε παρακέντηση του νωτιαίου μυελού, προοπτική που θα έσβηνε το χαμόγελο από τα πρόσωπα των εθελοντών. Γι’ αυτό υπολόγισαν το όριο πόνου, τοποθετώντας μια παγοκύστη στο μπράτσο κάθε εθελοντή και μετρώντας για πόσο χρόνο το άντεχε. Η αύξηση του ορίου πόνου προϋπέθετε και αύξηση των ενδορφινών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου