ΦΤΙΑΞΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΕΝΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ! ΜΠΟΡΕΙΤΕ...

" Είναι απαράδεκτο να ασκείται κριτική κατά του

Υπουργείου Περιβάλλοντος, διότι νομιμοποιεί

τις κατοικίες μας. Η απόφαση  αυτή είναι η

ελάχιστη  αναγνώριση των πολύχρονων 

προσπαθειών μας να δώσουμε ζωή σε 

δασικές και άλλες έρημες εκτάσεις,

αποτελεί δε το λαμπρό παράδειγμα 

για το πώς πρέπει να συμπεριφερθούν

και οι επερχόμενες γενεές ανθρώπων."

*******************************************************************

Αυθαιρεσίες 
επί των αυθαιρέτων

Tου Nίκου Γ. Ξυδάκη

 Η Καθημερινή,02/09/2011

Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων οικοδομών που επίκειται προς ψήφιση υπολογίζεται να αποφέρει έσοδα 800 εκατ. ευρώ περίπου στα άδεια κρατικά ταμεία. Σε κατάσταση χρεοκοπίας, οποιοδήποτε έκτακτο έσοδο, που ελαφρώνει το χρέος, θεωρείται ευπρόσδεκτο. Μερικά έσοδα όμως συνοδεύονται και από ένα ορισμένο κόστος, εν προκειμένω πολυσθενές: το παράπλευρο κόστος της νομιμοποίησης αυθαιρέτων μπορεί να αποβεί πολλαπλασίως βαρύτερο από το έσοδο των 800 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για κόστος ηθικό, κόστος νομιμότητας, κόστος περιβαλλοντικό – κι όλα θα μεγεθύνονται δυσανάλογα σε ιστορική προοπτική. Οπως και στην περίπτωση της περαίωσης φορολογικών εκκρεμοτήτων, επ’ ονόματι της επείγουσας είσπραξης ρευστού, το κράτος αθωώνει τους παρανόμους έναντι αντιτίμου και κατατροπώνει τους νομοταγείς. Ουσιαστικά, το κράτος, ο εγγυητής της συνταγματικής τάξης και του νόμου, καταστρατηγεί την ισονομία και την ισοπολιτεία και επιβραβεύει τους παρανομούντες. Επιπλέον στέλνει σαφές, ωμό, αποκαρδιωτικό μήνυμα προς τους νομοταγείς: ήσαστε και είστε κορόιδα... Η επίδραση αυτής της κρατικής πολιτικής επί του ηθικού των νομοταγών και επί του κοινού αισθήματος περί ηθικής τάξης, είναι ολέθρια. Ξεχαρβαλώνει ό,τι συνέχει την κοινωνία, ό,τι έχει απομείνει τέλος πάντων. Ασφαλώς, το κράτος δεν μπορεί να είναι πάντα ανελέητος τιμωρός ούτε να πράττει ερήμην της μεταβαλλόμενης παραγματικότητας. Αναγνωρίζει υπαρκτές ανάγκες και προσαρμόζει τις δράσεις και τους νόμους, αναλόγως. Στην περίπτωση όμως της μαζικής και ανεξέλεγκτης νομιμοποίησης αυθαιρέτων, που προωθεί εσπευσμένως ο υπουργός κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, βρισκόμαστε ενώπιον μιας αυθαιρεσίας με άγνωστες συνέπειες στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον, με δέσμευση ή και εξουδετέρωση των χωροταξικών και πολεοδομικών σχεδιαστών του μέλλοντος. Η παρούσα τακτοποίηση του αυθαίρετου κτίσματος, με οικειοθελή προσφυγή και απλή δήλωση (!) του αυθαιρεσία ιδιοκτήτη, χωρίς υποχρεωτική αυτοψία, μέτρηση και γνωμοδότηση κρατικών υπηρεσιών, ή οι υπό επεξεργασία προβλέψεις για κατ’ εξαίρεσιν αδειοδοτήσεις ειδικών επιχειρηματικών ζωνών χωρίς αδειοδότηση από δασαρχείο και αρχαιολογική υπηρεσία, εδραιώνουν το κράτος–καταπατητή και το κράτος–φοροεισπράκτορα, το κράτος–λεηλάτη, το κράτος που καταπατά το Σύνταγμα (το άρθρο 24 λ.χ.) και ενθαρρύνει την καταστροφή του περιβάλλοντος, το κράτος που τσαλαπατάει τον νομιμόφρονα, το κράτος που εγκαταλείπει τον ίδιο τον λόγο ύπαρξής του. Η βιασύνη και η επιπολαιότητα που σφραγίζουν πολλές κυβερνητικές πράξεις τούτη την κρίσιμη ώρα, συνιστούν αλλεπάλληλα, ανεξέλεγκτα ηλεκτροσόκ πάνω στο πάσχον κοινωνικό σώμα, σαν να χορηγεί το ηλεκτρικό φορτίο ζηλωτής χομπίστας, που δεν έχει ιδέα από φυσιολογία και ανατομία, ούτε τον ενδιαφέρει. Απλώς κοιτάει το ταμείο. Αλλά το σώμα, δηλαδή η χώρα, οι άνθρωποι, η δημοκρατική πολιτεία, προορίζονται να ζήσουν και μετά την τρέχουσα, δυσμενή περίοδο, ακέραιοι. Αραγε, τα έσοδα των αυθαιρέτων ισοφαρίζουν το ρίσκο μιας μόνιμης αναπηρίας;