ΤΟ ΤΕΛΜΑ

 ΤΟ ΤΕΛΜΑ

Τι είν΄αυτός ο σάπιος καθρέφτης,

που βρήκα να κοιταχτώ μέσα;

Μυρίζει επώδυνα, νερά βρόμικα

της απέχθειας.

Λεκιάζεται

η γυμνότητα που έχω απ΄τη γλοιώδη

αντανάκλαση, αυτή απάνω μου κολλά.

Τι είν΄αυτά  τα πολλά που βλέπω

σημάδια; Ραγίσματα κολλημένα ανεπιτήδεια,

σπασμένα κομμάτια, διαφορετικά.

Τι είν΄ αυτά τα σκιώδη φτερά

που χρειάζεται να φορέσω,

αν πρέπει να φύγω;

Πότε χάλασε η διαφάνεια;

Να φύγω απ΄το τέλμα, να φύγω...

Όμως τα σκιώδη, μ΄εμποδίζουν,

της ψυχής  μου φτερά.

Ζωή Καρέλλη (1901-1998)