MY MY TIME FLIES

ΕΥΧΕΣ

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

• Εκατό χρόνια από το θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

  

  Εκατό χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και η "εκκλησία" της νεώτερης ελληνικής γραμματείας μας εορτάζει τη μνήμη του "Αγίου των Γραμμάτων" μας. Που ήρθε στον κόσμο στις 4 Μαρτίου του 1851 και έφυγε στις 3 Ιανουαρίου του 1911.

• Η ποίηση του Νάσου Βαγενά στα αγγλικά

   

  Κυκλοφόρησε στη Bρετανία το ποιητικό βιβλίο «The Perfect Order: Selected Poems 1974 - 2010» του Νάσου Βαγενά, από τον εκδοτικό οίκο «Anvil Press Poetry». Πρόκειται για μια ευρεία επιλογή ποιημάτων απ’ όλες τις ποιητικές συλλογές του Βαγενά, μεταφρασμένων στα αγγλικά από διάφορους μεταφραστές και δημοσιευμένων σε περιοδικά και ανθολογίες

• "Η Κωνσταντινούπολη στον 19ο αιώνα: Κτήρια, άνθρωποι, κίνηση ιδεών και εικόνες" (11-25/01/2011)

  Με τίτλο "Η Κωνσταντινούπολη στον 19ο αιώνα: Κτήρια, άνθρωποι, κίνηση ιδεών και εικόνες" πραγματοποιείται από τις 11 έως τις 25 Ιανουαρίου ο Γ' Κύκλος Ομιλιών του Ειδικών Μορφωτικών Εκδηλώσεων "Επιστήμης Κοινωνία" του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ).

• Το 14ο τεύχος της Athens Review of Books

  Κυκλοφορεί το 14ο τεύχος (Ιανουαρίου) της Athens Review of Books.

ΟΙ ΣΚΑΤΟΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΕΣ

Επιμένει στην ορθότητα της φράσης του «μαζί φάγαμε τα λεφτά» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ.Πάγκαλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Το Βήμα. Ο κ. Πάγκαλος επισημαίνει πάντως, ότι η φράση ήταν ενταγμένη στην πρόταση «μαζί φάγαμε τα λεφτά, μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο». Συμπληρώνει, δε: «Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί».

In.gr

Ο κοπρίτης που κυνικά κοπρίζει

απ΄ την κόπρο του ευφραίνεται,

κι ο πολιτικός  που τον στηρίζει

σκατένιος  είναι και φαίνεται.

Μεσ΄στο  σκατό ο βίος ως τώρα των Ελλήνων:

κοπρίτης  στήριζε πολιτικό λίαν διεφθαρμένο

κι αυτός τον εδιόριζε τον νόμο παρεκκλίνων,

ρουσφέτι η κοπροτακτική, ήταν κατεστημένο.

Πάγκαλλος ήταν του δημόσιου βίου ο κοπρώνας,

οι σκατομπούρμπουλες ετρώγανε καλά κι αντάμα,

καινούρια δάνεια κι ο τόπος απέραντος σκατοβολώνας,

ιδού πώς εξηγείται παγκοσμίως το ελληνικό μας θάμα.

ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ...

Πάει ο παλιός ο χρόνος

τον διαολοστέλνουμε,παιδιά,

μα του χωρισμού ο πόνος

δεν υπάρχει στην καρδιά.

Πώς θα είναι, πως θα είναι η χρονιά;

Χωρίς κέφι μπαίνει η Πρωτοχρονιά.

Γέρε χρόνε χάσου , φύγε τώρα,

Πάει η δική σου η σειρά

μπαίνει ο νέος όλος φόρα

με αυξήσεις και με δώρα ζοφερά .

Πώς θα είναι, πως θα είναι η χρονιά;
Χωρίς κέφι μπαίνει η  Πρωτοχρονιά.

Mα κι αν φεύγεις μακριά μας

στην καρδιά μας πάντα ζει

κάθε λύπη , κάθε πόνος

που περάσαμε μαζί.

Πώς θα είναι, πως θα είναι η χρονιά;

Χωρίς κέφι μπαίνει η Πρωτοχρονιά.

Στην ψυχή μας χιονισμένα,

στην καρδιά μας  παγωνιά,

θα μας κάνουν Βόρειο Πόλο

με τη νέα τη χρονιά.

Πώς θα είναι, πως θα είναι η χρονιά;

Χωρίς κέφι μπαίνει η Πρωτοχρονιά.

Η (ΠΕΡΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΨΕΜΑΤΩΝ) ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Το μπαλαμούτι απ΄ορισμένους  πέφτει σύννεφο

Νομίζουν ότι τρώμε  κουτόχορτο και ατζεμοπίλαφο!"

 ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ 

pantelak@ enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ/30-12-2010

Ηταν δέκα μήνες πριν, όταν ο Γ. Παπακωνσταντίνου έλεγε από το βήμα της Βουλής: «Οποτε βρίσκομαι στις Βρυξέλλες, οι συνάδελφοί μου υπουργοί μού θέτουν διαρκώς το ερώημα: «Δεν πρέπει κάποιος να πάει φυλακή;»».

Είναι πολύ πιθανό, αν και τώρα βρισκόταν ο Ελληνας υπουργός στις Βρυξέλλες, να δεχόταν το ίδιο ακριβώς ερώτημα από τους Ευρωπαίους συναδέλφους του. Αλλωστε, δεν έχει απαντηθεί, παρότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας για περισσότερο από έναν χρόνο.

Η ατιμωρησία για πολιτικά ή ποινικά εγκλήματα από πολιτικούς, που τείνει να μετατραπεί σε διαχρονικό φαινόμενο, είναι σίγουρο πως προκαλεί τους πολίτες. Οταν, ωστόσο, συμβαίνει σε μια περίοδο που οι πολίτες, σχεδόν στο σύνολό τους, γεύονται πρωτοφανή μέτρα δραστικής μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου, τότε οι πολίτες δεν προκαλούνται απλά, αλλά εξαγριώνονται. Και δικαίως.

Ολα δείχνουν πως η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να καθίσει στο σκαμνί κανέναν από τους υπεύθυνους δεκάδων σκανδάλων που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι εντάσσουν τη στάση αυτή στη γνωστή λογική του συμψηφισμού, που ακολουθείται εδώ και αρκετά χρόνια. Αν δεν ισχύει αυτό, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν προωθεί διαδικασίες απόδοσης ευθυνών, όπως αυτή της εξεταστικής επιτροπής για την Οικονομία.

Γιατί, αν δεν δώσει εξηγήσεις -και μάλιστα επαρκείς- δύσκολα θ' αποφύγει την κοινωνική έκρηξη. Είναι κομμάτι δύσκολο να ζητάς από τον εργαζόμενο στον ΟΣΕ, για παράδειγμα, να υποστεί δραματικές αλλαγές στο βιοτικό του επίπεδο, επειδή ο Οργανισμός έχει μεγάλα ελλείμματα. Και την ίδια στιγμή, να αδιαφορείς για τα σκάνδαλα στον Οργανισμό, τα οποία μεγέθυναν τα ελλείμματα αυτά... 
"Να το θυμάστε: κάποιοι πολιτικοί
θα φάνε πολύ φτύσιμο , στο τέλος!.."

ΚΑΝΙΣΤΡΟ ΕΚΛΕΚΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΤ(Ζ)ΣΩΝΗΣ
(1895-1976)

[Επιφανής ποιητής και δοκιμιογράφος. Η ποίησή του είναι βαθιά διαποτισμένη από την ιδιότυπη θρησκευτική του πίστη , που ακροβατεί ανάμεσα στη Δυτική Εκκλησία και το Βυζάντιο, είναι δε διατυπωμένη σε ελεύθερους στίχους.

Ο Π. δίκαια  κατατάσσεται στους προδρομικούς ποιητές της Γενιάς του '30, 

όχι μόνο μορφικά αλλά και θεματικά.

Στο ποίημα που αναρτούμε κυριαρχούν τα αισθήματα

της καταπόνησης , της μοναξιάς και της στέρησης,

τιμωρίες για παραπτώματα του ποιητικού υποκειμένου,

που  το έχουν αποκλείσει από τους ανθρώπους

και έχουν επισύρει τη μήνη τους. 

Το μοτίβο του απολεσθέντος Παραδείσου είναι

κυρίαρχο στη ποίηση  ενός από τους πιο σεμνούς

διανοούμενους του 20ού αιώνα.]

 

Προ της ελεύσεως*

Αισθάνομαι κηλιδωμένος άνθρωπος να είμαι,
μερόνυχτα να περπατώ έξω από κάγκελα
πλουσίου Περιβολιού με άνθη και στέρνες
και να μη βλέπω να ξανοίγεται η μεγάλη πόρτα για να μπω.
Κι έχω μια κούραση, μόνο με την ανάμνηση
της κακιάς πο ΄χα ζήσει ως τα σήμερα ζωής!
Και μια δυσθυμία, γιατί μ' εμποδίζουν, τώρα που επεθύμησα,
να ξαπλωθώ κάτου απ΄τα φυλλώματα της ισκιερής καλοσύνης.
Και τα κουτά τα ζώα, Λαγοί και Νυχτερίδες,
Κότες και Περιστέρια, ελεύθερα γυρίζουν ατούς θάμνους.
Τραγουδάν τα Μελίσσια. Και τα Σαλιγκάρια,
ύστερ' απ' τη βροχή, πηγαίνουν αμαξάδα πασχαλιάτικη.
Μονάχα εγώ, στα κάγκελα, σα λαθροθήρας, σα ζητιάνος,
διωκόμενος απ' τους περιβολάρηδες και τις κακές τις υπερέτριες,
πλησιάζω να πεθάνω, στην υγρασία την πνιγερή
νυχτών ολόκληρων χειμωνιάτικων και στους παγερούς βοριάδες.
Ούτε να φύγω που ξαναμπορώ στην πολιτεία του θορύβου,
που βλέπω την αγκάλη της κακίας σε θερμήν υποδοχή
να μου ξανοίγεται. Αλλ΄αηδία
σφιχτά με περιζώνει στο μόνο αντίκρυσμά της.
Φωνάζω, φωνάζω στο κατώφλι της οξώπορτας,
φωνάζω, σαν ψευδοπροφήτης, καταφρονεμένος απ' όλους:
Τουλάχιστον στην Εκκλησιάν, ανοίχτε μου να διευθυνθώ,
εκεί που δέχεσθε τους πλανώμενους αλήτες των βουνών.
Και δεν ακούγεται ευσπλαχνία στη δεητική φωνή.
Η Τιμωρία με κολαφίζει σα χειμώνας χιονοδαρμένος,
σαν ανυπόφορη παγωνιά, δίχως φωτιά, δίχως κρεβάτι,
δίχως τραπέζι, δίχως στέγη, δίχως οίκτο και συχώρεση.
Πλησιάζουνε τα χιονισμένα Χριστούγεννα,
ξεκρεμάνε τα φλάουτα οι ποιμένες, ξεσκονίζουνε τα όργανα
στις εκκλησιές, κι οι Μάγοι νυχτοημερα κοιτάζουν το στερέωμα
του νέου μικρού θεού το άστρο ν΄ανακαλύψουν.
Μικρήν αχτίδα ζωής και ζέστας, πίσωθε από φράχτη,
σαν πυγολαμπίδα, σε βαθιά μεσάνυχτα αγρυπνίας,
έφτασε ως εμένα. Μήπως έρθουν και για μένα
οι Αγγέλοι, οι επισκέπτες των χωριών, με τα χαρούμενα τα κάλαντα;


*Το ποίημα δημοσιεύτηκε το 1921 και συμπεριελήφθη στον τόμο
" Εκλογή από τα ωραιότερα ελληνικά λυρικά ποιήματα", με επιμέλεια
των Κλ. Παράσχου και Ξεν. Λευκοπαρίδη, το 1931.

Η (ΣΠΙΝΘΗΡΟΒΟΛΑ) ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 ΣΠΙΘΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Περιοδικό the books' journal, 3 Ιανουάριος 2011

Ένας ανόητος Μαρξισμός, παντρεμένος με ένα παράλογο εθνικισμό, στοιχειώνει, μετά την έναρξη εφαρμογής του περίφημου Μνημονίου, τον ελληνικό δημόσιο διάλογο. Με συνειδητή άγνοια των πραγματικών δεδομένων και με μια εμμονή σε αφελείς απλουστεύσεις και ευκολοχώνευτες ψευτο-αναλύσεις η γενική προσπάθεια είναι απλοϊκά διάφανη. Να εξωραισθεί δηλ. ο ρόλος της ελληνικής κοινωνίας στο τραγικό αδιέξοδο που έχουμε περιέλθει. Για το σκοπό αυτό χρειάζεται ένα θύμα. Αυτό είναι τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Και είναι απαραίτητος ένας αδυσώπητος εχθρός. Που βρέθηκε στο σκοτεινό πρόσωπο των ξένων δανειστών που κάνουν τα πάντα για να υπονομεύσουν την πορεία και την πρόοδο του ελληνισμού. Απαραίτητο όμως είναι και το εργαλείο υλοποίησης των σατανικών αυτών σχεδίων. Στα πρόσωπα των διεφθαρμένων υποτίθεται Ελλήνων πολιτικών βρέθηκε ο σχετικός υπεύθυνος.

Με το σενάριο ολοκληρωμένο και τους πρωταγωνιστές διαλεγμένους και προσεκτικά τοποθετημένους η παράσταση δεν άργησε να αρχίσει. H τρόικα, άρχισε ο ορυμαγδός των διαλαλητών να προπαγανδίζει, επεξεργάσθηκε ένα σχέδιο υπονόμευσης της Ελλάδας με στόχο την διάλυση αρχικά της κοινωνικής συνοχής και την σε δεύτερο στάδιο κατάλυση της εθνικής της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας. Ο λαός οδηγείται στην φτώχεια και τον αφανισμό επαναφέροντας συνθήκες ενός κοινωνικού και οικονομικού Μεσαίωνα. Η τρόικα και το μνημόνιο οδηγούν στην ανεργία εκατομμύρια Έλληνες και χιλιάδες επιχειρήσεις στο λουκέτο, κραυγάζουν έντονοι τίτλοι περιοδικών και εφημερίδων. Κοντά σ’ αυτά ήρθε σαν κερασάκι στην τούρτα και ο πάντα απαραίτητος Μίκης Θεοδωράκης να ιδρύσει την «Σπίθα». Μια κίνηση πολιτών που στόχο έχει να διασώσει τον ελληνισμό από τον αφανισμό. Αυτόν ακριβώς δηλ που επεξεργάζονται οι ξένοι επιβολείς της εθνικής μας καλοπέρασης.

Λέξη βέβαια από κανένα για το γεγονός πως η χώρα ζούσε για δεκαετίες με δανεικά που εξοικονομούσαν οι κυβερνήσεις της από τους κακούς σήμερα διεθνείς τραπεζίτες. Κανένας δεν ομολογεί πως ο ελληνικός λαός σέρφαρε πάνω σε μια επίπλαστη εικόνα ψεύτικης ευημερίας. Χτισμένης πάνω σε λεφτά που ουδέποτε είχε κερδίσει η ελληνική οικονομία. Και πως η μεγάλη πολιτική συμμετοχή εξαργυρωνόταν με γιγαντιαίες πράξεις ρουσφετολογίας που κύρια εκφράζονταν μέσω διορισμών στο δημόσιο τομέα. Ακόμα και σήμερα η χώρα ξοδεύει πολύ περισσότερα από όσα παράγει. Το εισόδημά μας δεν φτάνει για να καλύψει τους μισθούς του δημόσιου τομέα και τις συντάξεις, καθώς και κάποιες ζωτικές εισαγωγές (λ.χ πετρέλαιο, φυσικό αέριο αλλά και τρόφιμα).

Αυτονόητα, αν δεν είχε συμφωνηθεί το μνημόνιο, η χώρα θα αναζητούσε πόρους, και βέβαια δεν θα τους έβρισκε, για να καλύψει όλες τις παραπάνω άμεσες ανάγκες. Η συνέπεια θα ήταν κατάρρευση του κοινωνικού ιστού, διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, ελλείψεις τροφίμων, διάλυση της αγοράς με την διακοπή των εισαγωγών, αδυναμία είσπραξης δημοσίων εσόδων και αναγκαστική έξοδος από το ευρώ. Ώστε το κράτος να είναι σε θέση να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Με αξία όμως υποτιμημένη και ελάχιστη πλέον αγοραστική δύναμη. Η κοινωνική διάλυση θα ήταν τότε αναπόφευκτη, με εκδηλώσεις τυφλής βίας, λεηλασίας μαγαζιών και σπιτιών και εκμηδένιση της βιωσιμότητας της όποιας ιδιωτικής περιουσίας.

Εφευρέθηκε έτσι το δανειακό σχήμα ΕΕ, ΕΤ και ΔΝΤ για την διάσωσή μας. Με πολύ κόπο και μεγάλη αγωνία αποφασίσθηκε να προχωρήσει το σχετικό πρόγραμμα. Κανείς δεν ήρθε να μας εκμεταλλευθεί. Θα ήσαν όλοι ευτυχέστατοι αν μπορούσαν να απαλλαγούν από την παρουσία μας. Δύο υπήρξαν οι λόγοι που τους οδήγησαν στην σχετική απόφαση. Ο ένας είναι το άγχος για τις συνέπειες μιας κατάρρευσης χώρας μέλους της ευρωζώνης. Που βέβαια εντελώς αφύσικα (και με πλαστά στοιχεία) είχαμε κατορθώσει να γίνουμε. Και ο άλλος βέβαια υπήρξε το άνοιγμα (η διατήρηση δηλ στο ενεργητικό τους) σημαντικών ευρωπαϊκών τραπεζών σε ελληνικά κρατικά ομόλογα. Που μια κατάρρευσή μας θα υποχρέωνε αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (σύμφωνα και με το παράδειγμα της Ιρλανδίας) να το καλύψουν με επιβάρυνση των προϋπολογισμών τους.

Ισχυρίζονται κάποιοι πως οι ξένοι κερδοσκοπούν σε βάρος μας. Γιατί μας δανείζουν με 5% περίπου, ενώ αυτοί δανείζονται τα χρήματα αυτά με 3%. Αυτό είναι ακριβές. Αλλά είναι η κάλυψη του ρίσκου που αναλαμβάνουν. Διότι δανείζονται και μας δίνουν χρήματα που είναι λογικά αμφίβολο (αν δεν κάνουμε μέχρι τέλους ριζικές μεταρρυθμίσεις) αν θα πάρουν πίσω. Οι διεθνείς αγορές εκτιμούν το αντίστοιχο ρίσκο με επιτόκια σήμερα πάνω από 10%. Σαν συνέπεια ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΤ κινούνται σε ένα τεντωμένο σκοινί. Δεν κερδίζουν από εμάς. Διακινδυνεύουν δικούς τους πολύτιμους πόρους.

Εναντίον λοιπόν ποιανού ακριβώς στοχεύουν οι αντίπαλοι της τρόικας και του μνημονίου; Πιθανότατα, εάν οι προσπάθειές τους ευοδωθούν, τελικός παραλήπτης της καταστροφής θα είναι ο ελληνικός λαός. Που θα αναγκασθεί να κατρακυλήσει στα αδιέξοδα από τα οποία πασχίζει να τον βγάλει το μνημόνιο (εάν εφαρμοσθεί βέβαια). Η «Σπίθα» που άναψε ο αγαπητός μας Μίκης θα κάψει ακριβώς αυτούς που υποτίθεται πως πασχίζει να βοηθήσει. Αλλά δυστυχώς «ο κοινός νους δεν τόσον κοινός όσον κοινώς νομίζεται».

Ο ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΜΥΤΑΡΑΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

 Cyrano de Bergerac

Ο "Σιρανό ντε Μπερζεράκ" 
είναι το έργο που έκανε διάσημο

το δημιουργό του Ενδμόνδο Ροστάν 
(Edmond Rostand/ 1868-1918).

 
Ο Γάλλος συγγραφέας βασίστηκε στη ζωή  του πραγματικού Savinien Cyrano de Bergerac (1619-1655), για να φτιάξει μια πεντάπρακτη  ερωτική κωμωδία , που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 27  Δεκεμβρίου 1897 στο παρισινό θέατρο της πόρτας του Αγίου Μαρτίνου.

 Παρά το ότι το κείμενο είναι πάρα πολύ απλό, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανεβαστεί στο θέατρο , λόγω της μεγάλης έκτασής του , των  πολλών  χαρακτήρων που πρεπει να ερμηνευτούν και το γεγονός ότι είναι έμμετρο.

Παρ΄όλα αυτά, η επιτυχία του εξ αρχής υπήρξε μεγάλη και έκτοτε διήνυσε  λαμπρή πορεία είτε στη σκηνή είτε ακολουθώντας το δρόμο του κινηματογράφου , της μικρής οθόνης , ακόμη και του λυρικού θεάτρου.

Ο λυρισμός και  οι δραματικοί του διάλογοι καθιστούν το έργο κατ΄εξοχήν αντιπροσωπευτικό του σπινθηροβόλου

γαλλικού πνεύματος και συνεχίζουν τη ρομαντική

παράδοση των Ουγκό, Δουμά πατρός και Ρισπέν.

Ο Σιρανό είναι ο ήρωας με τη μεγάλη μύτη και την καρδιά ενός ερωτευμένου εφήβου, τρομερός πολεμιστής, αφοσιωμένος εραστής ,επιδέξιος στιχοπλόκος,  πνευματώδης  χιουμορίστας, μέχρι θανάτου υπηρέτης ενός πεθαμένου πλέον

ιπποτισμού μέσα σε μια κοινωνία παρακμασμένη και κυνικη.

Ο μεγάλος ηθοποιός Constant Coquelin  ( 1841- 1909) ανέλαβε να σηκώσει το βάρος  του τεράστιου ρόλου  του Σιρανό και τον έφερε σε πέρας με τόση επιτυχία, ώστε 

όρθιο το κοινό τον χειροκροτούσε επί πολλήν ώρα, μην επιτρέποντας να αποσυρθεί  στο καμαρίνι του .

ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ...ΑΝΑΠΟΔΑ!

Woody Allen

IN MY NEXT LIFE

"In my next life I want to live my life backwards. You start out dead and get that out of the way. Then you wake up in an old people's home feeling better every day. You get kicked out for being too healthy, go collect your pension, and then when you start work, you get a gold watch and a party on your first day. You work for 40 years until you're young enough to enjoy your retirement. You party, drink alcohol, and are generally promiscuous, then you are ready for high school. You then go to primary school, you become a kid, you play. You have no responsibilities, you become a baby until you are born. And then you spend your last 9 months floating in luxurious spa-like conditions with central heating and room service on tap, larger quarters every day and then Voila! You finish off as an orgasm!"
 

 *************************************************

Γούντι Άλλεν
 

ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

"Στην επόμενη ζωή μου θέλω να ζήσω ανάποδα.
Ξεκινάς από νεκρός και έτσι γλιτώνεις το θάνατο.
Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα όλο και καλύτερα.
Σε πετάνε κλωτσηδόν από το γηροκομείο γιατί είσαι μια χαρά. Πηγαίνεις και εισπράττεις την σύνταξή σου και μετά, όταν αρχίζεις να δουλεύεις, σου χαρίζουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι προς τιμήν σου , για την πρώτη σου μέρα στην εργασία .
Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις αρκετά νέος και να χαρείς την απόσυρσή σου.
Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘μπερμπάντης’. Ύστερα είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.
Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος, μέχρι τη στιγμή που έρχεσαι στο φως. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπα με όλες τις ανέσεις, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και –τέλος- Ιδού: τελειώνεις ως  οργασμός!!.."

THE DIGITAL STORY OF THE NATIVITY

THE DIGITAL STORY OF THE NATIVITY. Christmas 2010 

ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

ΑΝΤΙ ΕΥΧΩΝ ΓΙΑ ΤΟ "ΔΙΣΕΚΤΟ" 2011

 Να σκέφτεσαι τους άλλους

Καθώς ετοιμάζεις το πρωινό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια.

Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.

Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν.

Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.

Όταν τα αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, 

να σκέφτεσαι τους άλλους.

Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν.

Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.

Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.

Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους τους άλλους, 

στον εαυτό σου γύρισε και πες:

«Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι!».

Μαχμούντ Νταρουΐς(1), «Να σκέφτεσαι τους άλλους –

12 ποιήματα του Παλαιστίνιου ποιητή»*

*Το ποίημα αυτό μού το αφιέρωσαν-διάβασαν 

δύο μαθητές του Διαπολιτισμικού Γυμνασίου

(Ελαιώνες Πυλαίας) από το μαρτυρικό Αφγανιστάν,

κατά την επίσκεψή μου με τον πρόεδρο της Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ στο σχολείο τους.

Για την αντιγραφή,

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, 14-12-2010

(1)Mahmoud Darwish

  (13 Μαρτίου 1941 – 9 Αυγούστου  2008)

Ο εθνικός  ποιητής των Παλαιστινίων. Οι  πολυάριθμες διακρίσεις του σε παγκόσμιο επίπεδο αποδόθηκαν  αναμφίβολα για το σπουδαίο λογοτεχνικό και συγγραφικό του  έργο και λιγότερο για τον εκπρόσωπο ενός σκληρά δοκιμαζόμενου λαού.

Κυρίαρχη ιδέα στο έργο του είναι η απώλεια της Παλαιστίνης ως μεταφοράς της απώλειας του Παραδείσου για τους πρωτόπλαστους . Δείτε το πολύ καλό άρθρο που του αφιερώνει η Wikipedia( Mahmoud Darwish - Wikipedia)

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η φτωχή, πλην πονόψυχη Εκκλησία

και ο δήμαρχος Μπουτάρης

 

του Κλέαρχου Τσαουσίδη

pressinaction/ 23 Δεκεμβρίου 2010

Στις 12 Νοεμβρίου 2010, δυο μέρες πριν από το δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών, έγραφα στο pressinaction, κάτω από τον τίτλο «Και Μπουτάρη και τσίπουρα», μεταξύ των άλλων:
«Όμως εγώ -κι άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες- θα πάω να ψηφίσω. Και θα ψηφίσω Γιάννη Μπουτάρη. Για αυτούς τους λόγους:
1. Γιατί θέλω να το βουλώσουν ο Άνθιμος και οι χουντοπροσκυνημένοι που σήκωσαν πάλι κεφάλι. Εμείς εκλέγουμε, όχι οι παπάδες.
2. Γιατί θέλω να βρεθεί σε ποιες τσέπες μπήκαν τα 50 εκατομμύρια που λείπουν από τα ταμεία του Δήμου.
3. (…)».
Και σχολίαζε η αναγνώστρια Jane:
«Και εγώ θα πάω να ψηφίσω. Και όχι με μισή καρδιά αλλά με το 1/100 της καρδιάς μου. Μόνο και μόνο για τον 1ο και 2ο λόγο που αναφέρατε».
Χτες, μόλις 40 μέρες από εκείνη τη φάση, ο μητροπολίτης Άνθιμος δεχόταν στο παλάτι του επί της οδού Βογατσικού το νέο δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη και στελέχη της παράταξής του που θα στελεχώσουν αντιδημαρχίες και άλλα πόστα.
Είδα χειροφιλήματα (όχι από τον Μπουτάρη), είδα χαμόγελα, φιλοφρονήσεις, «περασμένα ξεχασμένα» που αυτές τις άγιες μέρες δίνουν και παίρνουν μεταξύ αυτών που συνεχίζουν να διάγουν βίο ανέμελο (και προφανώς τρυφηλό).
Άκουσα και το νέο μας δήμαρχο να λέει ότι από του χρόνου τα επιδόματα στους αναξιοπαθούντες που δίνει ο δήμος θα τα παραχωρεί στην Εκκλησία για να τα μοιράζει αυτή. «Η φιλανθρωπία -είπε πάνω κάτω ο Μπουτάρης- είναι δουλειά της Εκκλησίας».

Είναι τελικά μουτζαχεντίν;

Μάλιστα. Ομολογώ ότι το εγκεφαλικό το γλίτωσα διότι τουλάχιστον ο Μπουτάρης έκανε μόνο χειραψία με το μητροπολίτη και διότι περίμενα χειρότερα.
Γιατί; Διότι το τι είχε ειπωθεί μέσα στην παράταξη του Μπουτάρη τις μέρες εκείνες που ο αθυρόστομος ακόμη κυρ Γιάννης είχε αποκαλέσει μουτζαχεντίν τον Άνθιμο, δε λέγεται. Το τι είχε ειπωθεί από το επίσημο ΠαΣοΚ που τον υποστήριζε (;) ακόμη πιο πολύ δε λέγεται. Και πόσο γαργάρα έκαναν συγκεκριμένοι υποψήφιοι τότε, όταν τους ρωτούσες αν συμφωνούν με την επίθεση του Μπουτάρη στο «τρίγωνο του διαβόλου» (Ψωμιάδης – Παπαγεωργόπουλος – Άνθιμος), είναι κάτι που το γνωρίζουμε όσοι μας προσεγγίζανε.
Τι τρέχει λοιπόν; Φιλοδοξία του Μπουτάρη είναι να αντικαταστήσει στο «τρίγωνο» το φτερωτό γιατρό; Οι άλλοι δυο πολύ θα το ήθελαν. Και αρκετοί πασόκοι του ψηφοδελτίου του με κάποιους «ρεαλιστές» εξ αριστερών, ομοίως.
Είμαι βέβαιος, όμως, πως ο Μπουτάρης δεν κινήθηκε έτσι για να ενταχθεί στο σύστημα, να πάει, όπως έλεγε ο μακαρίτης Μποδοσάκης, με το ντοβλέτι.
Απλώς η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Είπαν πολλοί ότι έτσι γλίτωσε από το να καταντήσει η ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου ένα ακόμη πανηγύρι με παπάδες και χρυσοστολισμένους δεσποτάδες. Μπα, γιατί;
Κανένας νόμος δεν επιτάσσει κάτι τέτοιο και θυμίζω ότι πολιτικά είχε ορκιστεί και ο πρώην νομάρχης Παπαδόπουλος κάποτε (και δεν τον έφαγε γι’ αυτό το μαύρο το σκοτάδι).

Πού το πάει λοιπόν;

Άλλοι είναι οι λόγοι, τους ξέρει ο δήμαρχος και καλό είναι να ξεκαθαρίσει τι εννοεί, όταν δηλώνει πως οι δυο θεσμοί (Δήμος και Εκκλησία) πρέπει να συνεργαστούν.
Διότι η Εκκλησία δεν είναι θεσμός του πολιτικού συστήματος. Ανήκει σε άλλο (ομόκεντρο, δυστυχώς, εν Ελλάδι) κύκλο, αλλά σε ουδεμιά περίπτωση δεν είναι πολιτικός θεσμός. Άρα, η όποια συνεργασία με ένα μη πολιτικό θεσμό ή οργάνωση (όχι βέβαια μη κερδοσκοπική) πρέπει να διέπεται από συγκεκριμένους όρους διασφάλισης του δημόσιου χρήματος. Πολλώ δε μάλλον που η ηγεσία της Εκκλησίας στη Θεσσαλονίκη είναι μισαλλόδοξη, εθνικιστική και άκρως συντηρητική.
Και μιας που η παράταξη του Μπουτάρη πίεσε κι αυτή για την αποκάλυψη της υπεξαίρεσης 52 εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμεία του Δήμου, το να δίνεις στους παπάδες -που ούτε βιβλία κρατάνε ούτε αποδείξεις κόβουν- χρήματα, είναι μάλλον παρακινδυνευμένο.
Εντάξει, κάποιοι θέλουν να πάρουν από τώρα το διαβατήριο για τα πεντάστερα συννεφάκια του υψίστου. Το χρήμα όμως το καταβάλλουν στο Δήμο και πιστεύοντες και μη πιστεύοντες. Άρα, καλό θα είναι προτού πάει έστω και ένα ευρώ σε ιερά ταμεία όπως αυτό της «Αλληλεγγύης» (αλήθεια, θα δώσει η Ιεραρχία πίσω τα λεφτά που έγιναν καπνός σ΄ αυτούς που τα κατέθεταν για αγαθοεργίες;), να βρει έναν τρόπο ο νέος δήμαρχος να το κάνει δημοκρατικά και έντιμα. Αλλιώς θα είναι συνυπεύθυνος.
Θα μου πείτε, τώρα ξανάβαλε τον Άνθιμο στο παιχνίδι, αυτό σε νοιάζει; Ναι, διότι μέσα στη παράταξή του υπάρχουν έντιμοι και δημοκρατικοί (ανεξαρτήτως χρώματος) πολίτες που επίσης θίγονται από τα αλισβερίσια με τους υπηρέτες της χούντας.

Το «φιλέτο» στην παραλία

Άφησα μιαν αιχμή. Την αναλύω όσο δύναμαι. Η Εκκλησία θέλει να χτίσει πολυκατοικία εκεί που σήμερα είναι το μοναδικό ίσως ακάλυπτο οικόπεδο στη νέα παραλία. Το οικόπεδο όπου επί χρόνια βρίσκονταν τα Μάρμαρα Μόσχου. Αυτό ήταν χαρακτηρισμένο από το `88 ως χώρος σχολικής στέγης και το 2006 με απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ (προτού εκπνεύσει η εικοσαετία) εγκρίθηκε η μετατροπή του σε χώρο οικοδομήσιμο, εξαιτίας παρόδου μεγάλου χρονικού διαστήματος από την κηρυχθείσα απαλλοτρίωση (Γιατί άραγε δεν το αξιοποίησαν οι Α/φοί Ψωμιάδη; Πού πίεσε ο Παπαγεωργόπουλος;).
Η Εκκλησία είχε ήδη κινήσει τις διαδικασίες και ζήτησε νέα τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου για την ανέγερση πολυώροφης οικοδομής και το κατάφερε, αλλά ξεσηκώθηκαν οι γύρω κάτοικοι το 2009 απαιτώντας τον εκ νέου χαρακτηρισμό του για σχολική στέγη. Το (δεξιό) δημοτικό συμβούλιο πήρε τότε απόφαση για τον εκ νέου χαρακτηρισμό του χώρου και μόλις πριν δύο μήνες και μετά από τιτάνιο αγώνα των κατοίκων η επιτροπή πολεοδομίας έδωσε την απαραίτητη έγκριση.
Ο αντιδήμαρχος επί σειρά ετών του Παπαγεωργόπουλου κ. Μαρκαντωνάκης, θύμισε σε μας και αποκάλυψε στους επήλυδες ότι σ’ αυτό το οικόπεδο αρχικά η Εκκλησία είχε κάνει ένα γήπεδο μπάσκετ και μετά το νοίκιασε έναντι κάποιου αστείου τιμήματος. Τώρα θέλει να αξιοποιήσει το φιλέτο (ποιος είναι ο υποψήφιος εργολάβος άραγε;) και ας πάνε τα παιδάκια σε νυκτερινό νηπιαγωγείο.
Ε, ο κ. Μπουτάρης και οι συν αυτώ, πρέπει να μας πουν τι θα κάνουν με το χώρο, όπως επίσης και τι θα γίνει με άλλα οικόπεδα, του δήμου και οργανισμών του δημοσίου, που σήμερα νέμεται η Εκκλησία. Και να μας πουν πόσο πλήρωσε η Εκκλησία το οικόπεδο για τους ναούς Κύριλλου και Μεθόδιου, πόσο για αυτόν του Αγίου Φωτίου.
Μετά ας συζητήσουν για τις φιλανθρωπίες.
Αλλιώς, ας δώσουν πίσω στην Jane το 1/100 της καρδιάς της. Τουλάχιστον!

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ

ΙΣΧΥΕΙ Η ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΒΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ*
"Η στιγμή της πραγματικής ησυχίας σου δεν είναι εκείνη, καθ’ ην κοιμάσαι συ,
αλλ’ εκείνη, καθ’ ην κοιμάται η συνείδησίς σου.";

 

 

*Πολύβιος Δημητρακόπουλος (1864-1922), Αι δύο διαθήκαι, Αθήναι 1901, σελ. 8.

 

Για τον Καραμανλή, σίγουρα!

Για τον Πάγκαλο, οπωσδήποτε!

Για τον Αλογοσκούφη, βεβαίως!

Για τον Άκη, τον Τάκη, το Μάκη,

το Σάκη, το Λάκη, τον Πάκη,

τον, τον, τον... γαμώτο...

είναι ατέλειωτοι οι χοντρόπετσοι!..

 

ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ

Welcome to paradise (2x)
Today it's raining (4x) (Welcome to paradise)
Today It's raining (Welcome to paradise) (4x)

In Zaire, Was no good place to be
Free world go crazy, it?s an atrocity

In Congo, Still no good place to be
They killed Mibali, it?s a calamity

Go Maasai go Maasai be mellow, Go Maasai
go Maasai be sharp (2x)

In Monrovia, this no good place to be
Weapon go crazy, it?s an atrocity

In Palestina, too much hypocricy
This world go crazy, it's no fatality

Go Maasai go Maasai be mellow, Go Maasai
go Maasai be sharp (2x)

Today it?s raining (4x), in paradise
Today it?s raining (4x)

In Baghdad, it's no democracy
That?s just because, it?s a US Country

In Fallujah, too much calamity
This world go crazy, it's no fatality

Go Maasai go Maasai be mellow, Go Maasai
go Maasai be sharp (2x)

Today it?s raining (4x)

In Jerusalem, in Monrovia, Guinea-Bissau,
today it's raining (3x)

Welcome to paradise, Come to the fairy lies
Welcome to paradise
Today it's raining (4x) fade out

ΑΚΑΤΑΔΕΚΤΗ ΡΟΔΟΠΗ...

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΡΕΦΕΝΔΑΡΙΟΣ
(6ος αιώνας)

ω σοβαρή Ροδόπη, Παφίης είξασα βελέμνοις και τον υπερφίαλον κόμπον απωσαμένη,
αγκάς ελούσα μ' έχεις παρά σον λέχος΄εν δ' άρα δεσμοίς
κείμαι ελευθερίης ουκ επιδευόμενος.
ούτω γαρ ψυχή τε και έκχυτα σώματα φωτών
συμφέρεται φιλίης ρεύμασι μιγνύμενα.Παλατινή Ανθολογία (248)

***

 

Ακατάδεκτη Ροδόπη, έπεσες τελικά από τα βέλη της Αφροδίτης
και, πετώντας μακριά την αγέρωχη αλαζονεία σου,
με πήρες στην αγκαλιά και μ' έχεις στο κρεβάτι σου.
Είμαι κατάδικος χωρίς να στερούμαι την ελευθερία μου.
Έτσι η ψυχή και τα παραδομένα κορμιά των ανθρώπων
πλέουν ένα κουβάρι σπρωγμένα από τα ρεύματα της αγάπης .

ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ

"'Ελληνες γρηγορείτε! Προσέξτε !
Ο εχθρός γνωρίζει
τις αδυναμίες μας και θα χρησιμοποιήσει
τους πιο ύπουλους τρόπους, για να κάμψει
το φρόνημά μας και να μας εξοντώσει..."

ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ

Γιάννης Αντωνόπουλος (1948)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΝΙΗΛ
(1938-1991)

Ό,τι πέρασε

Ό,τι πέρασε δεν χάθηκε
κρέμεται εκεί
στον αέρα
αθέατο

έτοιμο
να υλοποιηθεί
γαλακτερά
σαν ούζο
απ' το νερό
της μνήμης.

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ

Της Κας Καλλιόπης Κ.

Αι αρχαίαι Μούσαι ήσαν και αρχαίαι και εννέα..

Προτιμώ την Καλλιόπην. Είναι μία κι είναι νέα.

Αλέξανδρος Ραγκαβής (1809-1892)

ΚΥΡΙΑ MOY...

ΚΟΥΤΡΟΥΛΗΣ

Κυρία μου,

αν ίσως δυσπιστήτε εις τους λόγους μου,

τότε λοιπόν ναι μη πιστεύετε

ούτε ο ήλιος πως γυρνά στον ουρανόν

ούτε η γη πως στέκεται ασάλευτη

ούτε το φως πως φέγγει!.. Όρκους θέλετε;

Μα την βελόνην, μα την τέχνην που ασκώ,

είν΄η ψυχή μου να εκπνεύσει έτοιμος,

εις ένα μόνον μέγαν όρκον: σ΄αγαπώ!

Αυτά τα χείλη αν φρονείτε δόλια,

πως είναι, θα ειπείτε, τότε πονηρόν

και το αρνί που βόσκει και φωνάζει βε,

και το νεράκι οπού τρέχει καθαρόν,

και το πουλάκι που εις τ΄άνθη κελαηδεί.

ΑΝΘΟΥΣΑ

Όσον δι όρκους, κύριε, όρκους πολλούς,

και ασυγκρίτως πλέον καφτούς,

όρκους καμίνια, άσβεστε πυρκαϊές,

περιγραφές ερώτων μυθιστορικών,

όπου βελάζουν ποίμνια ολόκληρα,

όπου μυρίζουν τα νεκρολούλουδα,

και οι κουρούνες σαν αηδόνια κελαηδούν,

ανέγνωσα εις όλα τα ποιήματα,

με όσ΄αθανασίας λάτραι άγουροι

από τα βάθρα των δημοτικών σχολών

πλουτίζουν την Ελλάδα και τον τύπον της.

Οι όρκοι κι οι ποιήσεις αι ερωτικαί,

ως κάθε πραγματεία που επλήθυνε,

εξέπεσαν κι ολίγην έχουν πέρασιν.

Αλέξανδρου Ραγκαβή (1809-1892) , "Του Κουτρούλη ο γάμος", απόσπασμα.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΝΙΣΤΡΟ

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Τα πτερόεντα δώρα

Ξένος του κόσμου και της σαρκός κατήλθεν την παραμονήν από τα ύψη συστείλας τας πτέρυγας, όπως τας κρύπτει θείος άγγελος. Έφερε δώρα από τα άνω βασίλεια, δια να φιλεύση τους κατοίκους της πρωτευούσης. Ήτον ο καλός άγγελος της πόλεως.

Εκράτει εις την χείραν εν άστρον και επί του στέρνου του έπαλλε ζωή και δύναμις και από το στόμα του εξήρχετο πνοή θείας γαλήνης. Τα τρία ταύτα δώρα ήθελε να μεταδώση εις όλους όσοι προθύμως τα δέχονται.

Εισήλθεν εν πρώτοις εις εν αρχοντικόν μέγαρον. Είδεν εκεί το ψεύδος και την σεμνοτυφίαν, την ανίαν και το ανωφελές της ζωής, ζωγραφισμένα εις τα πρόσωπα του ανδρός και της γυναικός και ήκουε τα δύο τέκνα να ψελλίζωσι λέξεις εις άγνωστον γλώσσαν. Ο Άγγελος επήρε τα τρία ουράνια δώρα του και έφυγε τρέχων εκείθεν.

Επήγεν εις την καλύβαν πτωχού ανθρώπου. Ο ανήρ έλειπεν όλην την ημέραν εις την ταβέρναν. Η γυνή επροσπάθει ν’ αποκοιμήση με ολίγον ξηρόν άρτον τα πέντε τέκνα, βλασφημούσα άμα την ώραν που είχεν υπανδρευθή. Τα μεσάνυχτα επέστρεψεν ο σύζυγός της• αυτή τον έβρισε νευρική, με φωνήν οξείαν, εκείνος την έδειρε με την ράβδον την οζώδη και μετ’ ολίγον οι δύο επλάγιασαν, χωρίς να κάμουν την προσευχήν των και ήρχισαν να ροχαλίζουν με βαρείς τόνους. Έφυγεν εκείθεν ο Άγγελος.

Ανέβη εις μέγα κτήριον, πλουσίως φωτισμένον. Ήσαν εκεί πολλά δωμάτια με τραπέζας κι επάνω των έκυπτον άνθρωποι, μετρούντες αδιακόπως χρήματα, παίζοντες με χαρτιά. Ωχροί και δυστυχείς, όλη η ψυχή των ήτο συγκεντρωμένη εις την ασχολίαν ταύτην. Ο Άγγελος εκάλυψε το πρόσωπον με τας πτέρυγάς του, δια να μην βλέπη, κι έφυγε δρομαίος.

Εις τον δρόμον συνήντησε πολλούς ανθρώπους, άλλους εξερχομένους από τα καπηλεία, οινοβαρείς και άλλους κατερχομένους από τα χαρτοπαίγνια, μεθύοντας χειροτέραν μέθην. Τινάς είδε ν’ ασχημονούν και τινάς ήκουσε να βλασφημούν τον Άη-Βασίλην ως πταίστην. Ο Άγγελος εκάλυψε με τας πτέρυγάς του τα ώτα, δια να μην ακούη, και αντιπαρήλθεν.

Υπέφωσκεν ήδη η πρωία της πρωτοχρονιάς και ο Άγγελος, δια να παρηγορηθή, εισήλθεν εις την εκκλησίαν. Αμέσως πλησίον εις τας θύρας είδεν ανθρώπους να μετρούν νομίσματα, μόνον πως δεν είχον παιγνιόχαρτα εις τας χείρας και εις το βάθος αντίκρυσεν ένα άνθρωπον χρυσοστόλιστον και μιτροφορούντα ως Μήδον σατράπην της εποχής του Δαρείου, ποιούντα διαφόρους ακκισμούς και επιτηδευμένας κινήσεις. Δεξιά και αριστερά, άλλοι μερικοί έψαλλον με πεπλασμένας φωνάς: Τον Δεσπότην και αρχιερέα!

Ο Άγγελος δεν εύρε παρηγορίαν. Επήρε τα πτερόεντα δώρά του – το άστρον το προωρισμένον να λάμπη εις τας συνειδήσεις, την αύραν, την ικανήν να δροσίζη τας ψυχάς και την ζωήν, την πλασμένην δια να πάλλη εις τας καρδίας, ετάνυσε τας πτέρυγας και επανήλθεν εις τας ουρανίας αψίδας.

ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ

Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών σας προσκαλούν στο Συνέδριο "Αναλυτική σκέψη και δημιουργικότητα" που θα πραγματοποιηθεί στις 19-20 Ιανουαρίου 2011, στο αμφιθέτρο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΖΕΡΒΑΣ του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Βασ. Κωνσταντίνου 48, Αθήνα). Το συνέδριο εντάσσεται στο Πρόγραμμα των Ειδικών Μορφωτικών Εκδηλώσεων "Επιστήμης Κοινωνία"

ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ
ΑNALYTICAL THOUGHT AND CREATIVITY

19-20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Η διεπιστημονική προσέγγιση των αντικειμένων της επιστήμης και της τέχνης διαμορφώνει νέες αντιλήψεις περί δημιουργικότητας. Γνωστικά αντικείμενα όπως η ψυχολογία και οι νευροεπιστήμες, η φαινομενολογία, η αισθητική, η γλωσσολογία, η τέχνη αναδεικνύουν τη διανοητική βάση της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Η γλώσσα αποτελεί το κύριο μέσο μετάδοσης και διατήρησης της γνώσης. Το σώμα και πνεύμα είναι αυτά με τα οποία υπάρχουμε και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Γλώσσα, πνεύμα και σώμα είναι απαραίτητα για τη μελέτη τόσο της αναλυτικής σκέψης όσο και της καλλιτεχνικής διαδικασίας.
Έχοντας υπόψη αυτούς τους άξονες, οι ομιλητές θα επιχειρήσουν να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως: Ποια η σχέση μεταξύ αυτοσχεδιασμού, τυχαίου και δομής; Ποια η σχέση μεταξύ σημειογραφίας και προθετικότητας; Ποια η συμβολή της αναλυτικής σκέψης στη διαμόρφωση της διαίσθησης και της συνειδητότητας;
19.01
ΏΡΑ ΈΝΑΡΞΗΣ 14.00
ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teaser (video clip προώθησης του ερευνητικού προγράμματος ANSWER)
14.20 Δημιουργικότητα και Ψυχανάλυση
Κλαίρη Συνοδινού (Ψυχαναλύτρια, HPsA,IPA,SPP, Καθηγήτρια
Ψυχοπαθολογίας και Ψυχανάλυσης, Πάντειο Πανεπιστήμιο)
14.40 Ένα Νευροεπιστημονικό πλαίσιο για τη συζήτηση σχέσης δημιουργικότητας και συνειδητότητας
Γιώργος Κωστόπουλος (Καθηγητής, Τμήμα Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Πατρών)
15.00 Εύτακτον χάος: για τη δημιουργικότητα στη λογοτεχνία
Τιτίκα Καραβία (Δρ Θεωρίας της Λογοτεχνίας Πανεπιστήμιου Paris III, Μεταδιδακτορική Ερευνήτρια, Τμήμα Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)
15.20 Γλώσσα και αισθητική
Χαράλαμπος Κατσατσίδης (Ζωγράφος, D.E.A. Φιλοσοφίας και Αισθητικής, Paris Ι Πανεπιστήμιο Σορβόννης, MA, R.C.A, Λονδίνο)
15.40 Συζήτηση
Θέματα
l Η αναλυτική σκέψη από τη σύλληψη μέχρι την τελική μορφή του καλλιτεχνικού έργου.
l Συμβάλλει η αναλυτική σκέψη στη διαμόρφωση της διαίσθησης και της συνειδητότητας;
l Η φυσιολογία του νου, η δημιουργική συμπεριφορά, η σωματοποίηση και η σχέση τους με την αναλυτική σκέψη και τη δημιουργικότητα.
Teaser
16.30 Διάλειμμα
Teaser
ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
17.00 Η Αναλυτική σκέψη και η συνθήκη του “τυχαίου”: Αντιφάσεις στη δουλειά του ηθοποιού του κινηματογράφου
Γιάννης Λεοντάρης (Σκηνοθέτης, Επίκουρος Καθηγητής Θεωρίας του Κινηματογράφου, Τμήμα Θεάτρου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)
17.20 Από την αρχική έμπνευση στην τελική μορφοποίηση. Η αμφισβήτηση βασικών εννοιών στη μουσική του 20ού αιώνα
Γιώργος Ζερβός (Συνθέτης, Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Αθηνών)
17.40 Γεφυρώνοντας το κενό: από τη σύλληψη στην πράξη του χορού
Κάτια Σαβράμη (Χορολόγος, Λέκτορας Θεωρίας και Ιστορίας του Χορού, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πατρών)
18.00 Οι εικόνες-σκέψεις και ο ρόλος τους στην κοινωνική επινόηση χώρων
Σταύρος Σταυρίδης (Επίκουρος Καθηγητής Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Ε Επικοινωνίας και Σχεδιασμού, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο)
18.20 Συζήτηση
Θέματα
l Αυτοσχεδιασμός
l Το Τυχαίο στην Τέχνη
l Η Χειραγώγηση του Χάους στη δημιουργική διαδικασία
l Δομημένη σκέψη και έμπνευση
Teaser
20.01
ΏΡΑ ΈΝΑΡΞΗΣ 14.00
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: ΚΑΤΙΑ ΣΑΒΡΑΜΗ
Teaser
14.10 Από την προϊστορία στην ιστορία του χορού: επισημάνσεις και προτάσεις για τη σημειογραφία του χορού
Μαρία Κουτσούμπα (Επίκουρη Καθηγήτρια Ελληνικού παραδοσιακού χορού, ΤΕΦΑΑ, Πανεπιστήμιο Αθηνών)
14.30 Από την πλάκα της Μεσοποταμίας στις σύγχρονες γραφές: πώς ιχνογραφήθηκε η μουσική σκέψη
Ευάγγελος Κοκκόρης (Συνθέτης, Καλλιτεχνικός διευθυντής του Ωδείου Φίλιππος Νάκας)
14.50 Η γλώσσα και η δομή της: Καθολικότητα και ποικιλότητα
Keynote speaker: Δήμητρα Θεοφανοπούλου-Κοντού (Ομότιμη Καθηγήτρια Γλωσσολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών)
15.20 Συζήτηση
Θέματα
l Πώς επιδρά η σημειογραφία στην οργάνωση της δημιουργικής σκέψης;
l Η συμβολή της αναλυτικής σκέψης στη διαδικασία εκμάθησης της τέχνης
l Σημειογραφία και προθετικότητα
15.45 DirectorNotation
Άγγελος Γιαννόπουλος (Δρ ΗΜΜΥ, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Υπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος ANSWER)
Μαρία Ντούζα (Σκηνοθέτης)
17.30 Συζήτηση
Teaser
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ANSWER
www.answer-project.org
Χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση (1-1-2008 έως 31-12-2010)
Tο πρόγραμμα ANSWER προτείνει μια νέα προσέγγιση στη δημιουργική διαδικασία της παραγωγής ταινιών, εισάγοντας το DirectorNοtation, μια σημειογραφική γλώσσα που προσφέρει τη δυνατότητα σε σκηνοθέτες να καταγράψουν με ακρίβεια τις καλλιτεχνικές τους επιλογές. Παράλληλα, με την
ανάπτυξη του DirectorNotation, το ANSWER αποσκοπεί στην παραγωγή ενός ολοκληρωμένου πακέτου λογισμικού που υποστηρίζει την προετοιμασία της
παραγωγής (pre-production) μιας ταινίας: τη σημειογραφική γλώσσα DirectorNotation καθώς και λογισμικό για την ψηφιακή απεικόνιση της ταινίας (automatic animated storyboard).
Κοινοπραξία Έργου
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Project Coordinator) Ελλάδα
STEFI Cine and TV Productions Ελλάδα
Digital Film Technology Γερμανία
Ινστιτούτο Fraunhofer IGD Γερμανία
Larian Studios Βέλγιο
University of Southampton Αγγλία
Ερευνητική Ομάδα DirectorNotation (ΕΜΠ, STEFI)
Άγγελος Γιαννόπουλος Ηλεκτρονικός Μηχανικός
Κάτια Σαβράμη Χορολόγος
Μαρία Ντούζα Σκηνοθέτης
Έφη Μπούντρη Σκηνοθέτης
Στέφανος Κούτσουτος Μαθηματικός
Γιάννης Χριστοδούλου Μηχανικός Λογισμικού

Η (ΣΟΦΗ) ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 Ι.Θ.ΚΑΚΡΙΔΗΣ

 ΓΙΑΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 

ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

[......]
Ένα ακόμη μειονέχτημα του παλιού συστήματος[ΣΣ. Ο Κακριδής εννοεί

τη σχολαστική διδασκαλία των αρχαίων από το πρωτότυπο,

από την πρώτη κιόλας τάξη του Γυμνασίου, όπως γινόταν παλιά]'  ήθελε βέβαια να
δώσει όσο πιο πολλούς κλασικούς μπορούσε. Μα οι ώρες της διδασκαλίας
των αρχαίων Ελληνικών δεν ήταν και απεριόριστες. Έτσι τα παιδιά μας
έφευγαν από το Γυμνάσιο χωρίς να έχουν γνωρίσει τον Ησίοδο, τον
Αισχύλο, τον Μένανδρο, τον Πλούταρχο. Καθώς μάλιστα η ιστορία της
αρχαίας ελληνικής γραμματείας δεν διδασκόταν συστηματικά, ο
απόφοιτος του Γυμνασίου, κι αν είχε ακούσει κάτι για τον Αισχύλο, μια
φορά τους άλλους τους αγνοούσε και ως ονόματα.
Δεν εξαντλήσαμε όμως τα μειονεκτήματα του Γυμνασίου του
παλιού τύπου: Οι έξι τάξεις αποτελούσαν στο Γυμνάσιο αυτό μιαν
ενότητα∙ όπως και για τ΄ άλλα μαθήματα, το πρόγραμμά του για τα
αρχαία Ελληνικά ολοκληρωνόταν μόνο όταν ο μαθητής τελείωνε και την
τελευταία τάξη. Ποιος όμως συλλογιόταν τα παιδιά που από λόγους
διάφορους αναγκαζόταν ν΄ αφήνουν το σχολειό, πριν ολοκληρώσουν τις
γυμνασιακές σπουδές τους; Και δεν ήταν λίγα τα παιδιά αυτά. Από τις
επίσημες στατιστικές μαθαίνουμε πως ύστερα από την τρίτη τάξη, μόλις
τα πενήντα πέντε στα εκατό συνέχιζαν στην τέταρτη. Ας αφήσουμε τα
άλλα μαθήματα κ΄ ας δούμε γι΄ αυτά τα μισά σχεδόν παιδιά της Ελλάδας
τι αποκόμιζαν από τον αρχαίο κόσμο, όταν άφηναν μισοτελειωμένο το
Γυμνάσιο, για να ριχτούν στον αγώνα της ζωής: μια ατελέστατη γνώση
της αρχαίας γλώσσας και μερικά σπαράγματα κειμένου από 5–6
πεζογράφους. Για τα 45% από τα παιδιά μας δεν υπάρχει ούτε καν η μικρή
ωφέλεια, που έχουν από τους κλασικούς όσοι τελειώνουν τις γυμνασιακές
σπουδές τους. Σκοτώθηκαν κι αυτά και οι δάσκαλοί τους, για να μάθουν
την αρχαία γλώσσα και για να γνωρίσουν όχι και πολύ σπουδαίους
συγγραφείς, έξω από τον Ηρόδοτο: τον Λουκιανό, τον Ξενοφώντα, τον
Λυσία, τον Ισοκράτη, ό,τι γνώρισαν και από αυτούς! Και έφυγαν από το
σχολείο και αγνοώντας απόλυτα την Ιλιάδα, το Θουκυδίδη, τον Σοφοκλή,
τον Ευριπίδη, τον Πλάτωνα!
Και το νέο σύστημα; Μια και θα λείψει τώρα η δυσκολία της
γλώσσας, τα παιδιά μας θα μπορούν να χαρούν τους παλιούς κλασικούς –
πιο σωστά θα έλεγα: να χαρούν ορισμένους κλασικούς σε μεγαλύτερο
πλάτος και βάθος. Γιατί, κατά τη γνώμη μου, είναι ολέθριο το σύστημα
στην ίδια τάξη να διδάσκονται παράλληλα πολλοί συγγραφείς, που
ανήκουν σε διάφορες εποχές και σε διάφορα λογοτεχνικά είδη. Στην
πρώτη τάξη του Γυμνασίου θα έλεγα να διδαχτούν μόνο Οδύσσεια και
Ηρόδοτο, όλο το χρόνο, και τίποτε άλλο. Έτσι τα παιδιά θα προφτάσουν
να γνωρίσουν από το έργο του Ομήρου τουλάχιστο 10 ραψωδίες∙ μα και
τις υπόλοιπες θα τις διαβάσουν μόνα τους, γιατί θα έχουν αγαπήσει τον
ποιητή: πρώτα πρώτα γιατί θα μιλάει στη γλώσσα τους∙ έπειτα γιατί ο
καθηγητής θα έχει τώρα όλο τον καιρό και ιστορικά να τοποθετήσει τον
Όμηρο και για τη θρησκεία του να μιλήσει, και για τη μυθολογία του, και
για τα ήθη και έθιμα της εποχής του, προπαντός για τη μεγάλη του
τέχνη–όλα τα προβλήματα που γοητεύουν τους νέους. Ενώ ως τώρα, τόσο
λίγη ύλη που τους δίναμε, ούτε μπορούσαμε, μα ούτε και τον καιρό είχαμε
να τους οδηγήσουμε σε τέτοιους προβληματισμούς. Τους βασανίζαμε με
την ομηρική, γεμάτη ποικιλία, γραμματική και το λεξιλόγιο, χωρίς να τα
μαθαίνουν κι αυτά!
Τώρα θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν και όλη την πορεία της
«παιδείας» του Τηλέμαχου, από τον πρωτόβγαλτο έφηβο της πρώτης
ραψωδίας ως τη στιγμή του, άντρας πια, θα πολεμήσει στο πλευρό του
πατέρα του. Και η μορφή του Οδυσσέα θα τους παρουσιαστεί σε όλο της
το βάθος και το πλάτος: πώς ο ήρωας παλεύει–με την παληκαριά του και
με την εξυπνάδα του–να γλιτώσει τους συντρόφους του από το χαμό∙ πώς
αντιδρά με την πείρα του και την υπομονή του στις συφορές που του
σωρεύουν οι θεοί και η μοίρα∙ πώς κερδίζει το σεβασμό και την αγάπη των
Φαιάκων αγνώριστος ακόμα, αυτός που φτάνει στο νησί τους χωρίς να
κρατάει τίποτε πάνω του, ούτε καν ένα κουρελιασμένο ρούχο, να κρύψει
τη γύμνια του∙ πώς με την παλικαριά του και την εξυπνάδα του πάλι θα
σκοτώσει τους μνηστήρες∙ πώς θα ξαναγυρίσει στη γυναίκα του
ξεπερνώντας τόσες περιπέτειες και τόσους πειρασμούς.
Το ίδιο θα χορτάσουν τώρα Ηρόδοτο τα παιδιά μας∙ θα τον
γνωρίσουν όχι μόνο από τα κεφάλαια που δίνουν περιγραφές μαχών,
αλλά και από εκεί που φωτίζει πρόσωπα και πράγματα με τα ατέλειωτα
χαριτωμένα ανέκδοτά του. Θα τον χαρούν και όταν περιγράφει μιας
χώρας τους θεούς, τους ανθρώπους, τα ζώα, τα βουνά και τα ποτάμια. Θα
μπορέσουν ακόμα ως ένα σημείο να παρακολουθήσουν με ποιο τρόπο ο
Ηρόδοτος κατόρθωσε να οργανώσει όλη την πολυποίκιλη ιστορική και
εθνογραφική ύλη που είχε μαζέψει στα ταξίδια του.
Σε μιαν άλλη τάξη του Γυμνασίου οι μαθηταί θα γνωρίσουν την
τραγωδία, και τον Αισχύλο και τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη, δυο τρία
έργα από τον καθένα, άλλα με περισσότερην ενβάθυνση και άλλα με
απλή ανάγνωση.
Παράλληλα–και αυτό το θεωρώ απαραίτητο–θα δοθεί στα χέρια
των παιδιών μια αρκετά διεξοδική ιστορία της αρχαίας λογοτεχνίας,
γραμμένη απλά και επαγωγά, με άφθονες μεταφράσεις όχι για να τη
μάθουν απέξω, αλλά για να μπορέσουν ν΄ αποχτήσουν μια κάπως
ολοκληρωμένη εικόνα της λογοτεχνικής δημιουργίας των αρχαίων
Ελλήνων.
Έτσι το Ελληνόπουλο, φεύγοντας από το τριτάξιο Γυμνάσιο θα έχει
ανθρωπιστική μόρφωση ασύγκριτα μεγαλύτερη από ό,τι σήμερα.
Προπαντός θα έχει αγαπήσει τον αρχαίο κόσμο, και είναι βέβαιο πως θα
έρχεται συχνότερα κοντά του από μεταφράσεις.
Μα η μετάφραση υστερεί πάντα μπροστά στο πρωτότυπο έργο.
Ειδικά η αρχαία γλώσσα με την ποικιλία της, με την ευστροφία της, με την
πλαστικότητά της, με τους πολλούς ονοματικούς προσδιορισμούς που
διαθέτει (πτώσεις, μετοχές, απαρέμφατα) είναι αυτή καθ΄ εαυτή ένα
αγαθό μορφωτικό. Έπειτα μορφή και περιεχόμενο στο μεγάλο έργο δεν
χωρίζονται, μόνο αποτελούν μια χημική ένωση δυσκολοξεδιάλυτη∙ ο
μεγάλος συγγραφέας εκφράζεται και με τη μορφή.
Την ορθότητα των ισχυρισμών την ξέρω και εγώ πολύ καλά, ίσως
καλύτερα από πολλούς. Νομίζω όμως πως ανήκει στη σοφία της ζωής να
ξέρεις τι μπορεί να πετύχεις και να πετυχαίνεις, όχι να κυνηγάς τα
αδύνατα και να μην κατορθώνεις τίποτε.
Και κάτι άλλο όμως: η μετάφραση έχει πολύ διαβληθεί στον τόπο
μας∙ από τη μια από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως ό,τι ευγενικό και
ωραίο ειπώθηκε στην αρχαία Ελληνική γλώσσα, όταν μεταφραστεί στη
γλώσσα του λαού μας, αναγκαστικά ασχημίζει και εκχυδαΐζεται. Από την
άλλη υποπτεύονται τη μετάφραση εκείνοι που χρησιμοποίησαν ή είδαν τα
παιδιά τους να χρησιμοποιούν τις φοβερές σχολικές, που λέγονται,
μεταφράσεις, όπου δεν ξέρει κανείς τι κακοπαθεί περισσότερο, το νόημα
του κειμένου ή η σημερινή μας γλώσσα. Τέλος και οι οργανωμένες σειρές
εκδόσεων αρχαίων συγγραφέων από διάφορους λόγους δεν βοήθησαν και
πολύ για ν΄ αγαπηθεί η μετάφραση.
Η αλήθεια είναι πως μια μετάφραση, όταν γίνεται από άνθρωπο
που ξέρει και την αρχαία και τη νέα μας γλώσσα καλά, κι ακόμα έχει
συναίσθηση της σημασίας του έργου του, –μια καλή μετάφραση, κι αν δεν
μπορεί να ισοσταθμίσει το πρωτότυπο, μια φορά δεν είναι και τόσο χωρίς
αξία, όσο θέλουν να την παρουσιάζουν μερικοί. Μπορεί να μη δίνει τα 100
στα 100 από τις αξίες του πρωτότυπου έργου–και δεν μπορεί ποτέ να τα
δώσει, τα 80 όμως μπορεί να τα δώσει. Αν ο μεταφρασμένος αρχαίος
κλασικός δεν ήταν στοιχείο μορφωτικό μεγάλο κι αυτός, αν δεν επαίδευε
κι αυτός με το περιεχόμενο που διατηρεί και με τη δική του μορφή, ας
είναι και ατελέστερη, δεν θα έχαναν τον πολύτιμο καιρό τους τόσοι και
τόσοι κλασικοί φιλόλογοι σε όλο τον κόσμο–στα τελευταία μάλιστα
χρόνια οι πιο εκλεχτοί για να μεταφέρουν τ΄ αρχαία κείμενα στη γλώσσα
του καθένας. Αρχαία Ελληνικά, και καλά μάλιστα, δεν μπορεί να
μαθαίνει όλος ο κόσμος, ούτε θα ήταν ικανός γι΄ αυτό, τούτο όμως δεν
μας δίνει το δικαίωμα να του στερήσουμε ολωσδιόλου την ανεξάντλητη
και αναντικατάστατη πηγή της μόρφωσης, που είναι οι αρχαίοι Έλληνες
κλασικοί.
Τα παιδιά μας που δεν θα συνεχίσουν τις σπουδές τους, φεύγοντας
από το τριτάξιο Γυμνάσιο, για να ακολουθήσουν ένα επάγγελμα,
ανήκουν στον κόσμο, που δεν θα ξέρει τ΄ αρχαία Ελληνικά. Μα με την
οικείωσή τους με τους αρχαίους κλασικούς, ας είναι και από τις
μεταφράσεις, θα έχουν αποχτήσει κάτι πολύτιμο. Θα τους έχει ανοιχτεί η
αυλαία σ΄ έναν κόσμο θαυμαστό σε ομορφιά και σε σκέψη, και είμαι
βέβαιος πως θα ξαναγυρίζουν σ΄ αυτόν και αργότερα, πράγμα που δεν
γίνεται σήμερα.[......]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΜΝΗΜΕΙΩΔΗ ΟΜΙΛΙΑ

ΤΟΥ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ

Ανέκδοτη ομιλία του Ι.Θ. Κακριδή: "Γιατί διδάσκουμε Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά"