Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο άσφαλτος Κανόνας μου:
1.Πρώτα Πουλάω - 2. Πρώτα ξαναΠουλάω
και ύστερα Αγοράζω! και ύστερα ξαναΑγοράζω!

3. "Εγώ είμαι η εγγύηση των συναλλαγών του!"
***

ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΚΡΑΥΓΗ ΟΡΜΗΣ

Του Ρόμπιν Χάνελ*

Προ ημερών, ο Χιούγκο Ρίφκιντ έριξε μέσω των «Τimes» το γάντι στους διαδηλωτές που διαμαρτύρονται στη σύνοδο της G20 να «διατυπώσουν ένα συνεκτικό επιχείρημα» και «να προτείνουν κάποια εφικτή εναλλακτική λύση- αντί απλώς να γκρινιάζουν και να φυσάνε τις αναθεματισμένες σφυρίχτρες τους». Οι πνευματώδεις οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού απολαμβάνουν συχνά να γελοιοποιούν τους επικριτές του, παρουσιάζοντάς τους σαν καρικατούρα. Εν τούτοις, έχουν δίκιο να ρωτούν τι θέλουμε. Η απάντηση είναι απλή: το σύνθημά μας «ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός» σημαίνει ότι απορρίπτουμε την οικονομία του ανταγωνισμού και της απληστίας ως ανθρώπινη ανάγκη και ενστερνιζόμαστε τη δυνατότητα εφαρμογής μιας οικονομίας της ισότιμης συνεργασίας. Είναι δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων μας. Η μία κινητοποιεί τους ανθρώπους μέσω του φόβου και της απληστίας, η άλλη στηρίζεται στη συμμετοχή και τη δικαιοσύνη. Θέλουμε έλεγχο των κεφαλαίων και έναν φόρο Τόμπιν (φορολόγηση των διασυνοριακών μεταφορών κεφαλαίου) που θα προστατεύει τις μικρότερες οικονομίες από τις κερδοσκοπικές κινήσεις.

Θέλουμε αποτελεσματική ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Αντί για κρατικές ενισχύσεις δίχως όρια που συχνά δεν κατορθώνουν ούτως ή άλλως να αναστήσουν τους «ασθενείς», προτείνουμε τη δημόσια εξαγορά των χρεοκοπημένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Και αν μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τον μύθο ότι οι «μάγοι των οικονομικών» που επέφεραν αυτή την κρίση είναι οι μόνοι αρκετά έξυπνοι να αποφασίσουν για τη διάθεση των επενδυτικών πόρων μιας κοινωνίας και ότι μπορούν να επιλέγουν συνετά μόνον εφόσον εργάζονται για ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που τους πληρώνουν υπέρογκα ποσά σε μπόνους, μπορεί να βρεθούμε με έναν χρηματοπιστωτικό τομέα που θα αρχίσει επιτέλους να εξυπηρετεί το κοινωνικό συμφέρον, διοχετεύοντας τις αποταμιεύσεις εκεί όπου χρειάζονται περισσότερο- σε επενδύσεις για την εξοικονόμηση των εξαντλήσιμων ενεργειακών πηγών και σε πηγές ανανεώσιμης ενέργειας.

Φυσικά, αν ο Ρίφκιντ ή όποιος άλλος ζητήσει από έναν διαδηλωτή «ντυμένο με ρούχα από κάνναβη και άσχημα piercing» να διατυπώσει προτάσεις, μάλλον θα απογοητευτεί. Τα όσα ακούμε στους δρόμους του Λονδίνου είναι μια πρωτόγονη κραυγή δικαιολογημένης οργής για μια καταστροφή που δεν ήταν ανάγκη να συμβεί.

Το κείμενο δημοσιεύεται στα σημερινά ΝΕΑ (4/4/2009)

*Ο Ρόμπιν Χάνελ είναι καθηγητής στο Αmerican University της Ουάσινγκτον και ηγετική φωνή του κινήματος εναντίον της παγκοσμιοποίησης