Μαρτυρία αναπληρώτριας εκπαιδευτικού / «Περισσότερο από τον καρκίνο με δυσκόλεψε η απουσία κοινωνικού κράτους»
Ευγενία ΧατζηγεωργίουΜια αναπληρώτρια καθηγήτρια περιγράφει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής τον γολγοθά της ως νοσούσα με δυσίατη ασθένεια και εκπαιδευτικός παράλληλα
Εναν κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα ζουν οι αναπληρωτές/τριες εκπαιδευτικοί ακόμη και σε περιπτώσεις μεγάλης ευαλωτότητας, όπως όταν αντιμετωπίζουν σοβαρές ασθένειες. Η ΑΥΓΗ της Κυριακής φιλοξενεί την ιστορία μίας αναπληρώτριας εκπαιδευτικού από τη Θεσσαλονίκη, η οποία νοσεί για δεύτερη φορά από καρκίνο και περιγράφει τις δυσκολίες που βίωσε εξαιτίας της ανυπαρξίας νομικού πλαισίου για τους/τις αναπληρωτές/τριες εκπαιδευτικούς με δυσίατα και ανίατα νοσήματα.
Η Κ.Τ. (τα πλήρη στοιχεία βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας), αναπληρώτρια θεατρολόγος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, νόσησε την τελευταία διετία δύο φορές από καρκίνο. Όπως μοιράζεται, «το να είσαι αναπληρώτρια που ταυτόχρονα νοσεί από δυσίατο νόσημα είναι απαγορευτικό! Δεν υπάρχει κανένας συμπεριληπτικός νόμος ως προς τα δυσίατα νοσήματα (μόνο 22 μέρες άδεια) και από εκεί και πέρα όλα επαφίενται στην “καλοσύνη των ξένων”, δηλαδή σε τι προϊστάμενο-η έχεις και πόσο θέλει να παρακάμψει τον νόμο! Αυτονόητα, δεν είναι ζήτημα φιλανθρωπίας και λύσεων κάτω απ’ το τραπέζι! Η ανυπαρξία κοινωνικού κράτους καταλήγει πραγματικά ως θηλιά στον λαιμό όταν “τολμήσει” μία/ένας αναπληρώτρια/τής να νοσήσει από κάποιο δυσίατο/ανίατο νόσημα ή απλώς μια γυναίκα αναπληρώτρια βρεθεί σε κύηση».
Αδυναμία ηλεκτρονικής ανάληψης υπηρεσίας
Ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο τους/τις αντιμετωπίζει το κράτος είναι, όπως θυμάται, όταν στα τέλη Αυγούστου προσλήφθηκε σε τρία σχολεία της Αθήνας και στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου όφειλαν οι αναπληρωτές/τριες ν’ αναλάβουν υπηρεσία με φυσική παρουσία, ενώ η ίδια έπρεπε να βρίσκεται έως τις 11 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη για θεραπείες. «Βρέθηκα έκπληκτη, ομολογώ, με την ανυπαρξία νόμου -ούτε καν μιας Υπουργικής Απόφασης- σε σχέση με την ανάληψη υπηρεσίας για ανθρώπους που ταυτόχρονα βρίσκονται σε θεραπείες λόγω δυσίατου νοσήματος. Δεν υπάρχει κανένας νόμος που να προβλέπει την ηλεκτρονική ανάληψη υπηρεσίας για αναπληρώτριες/τές με δυσίατο/ανίατο νόσημα -για ποιο εκσυγχρονισμένο κράτος και σύστημα Παιδείας καυχιέστε, κ. Πιερρακάκη;- ή έστω ανάληψη στην πλησιέστερη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας. Την ίδια στιγμή οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας γίνονται ηλεκτρονικά, πετώντας κυριολεκτικά στον δρόμο λαϊκές οικογένειες! Αντ’ αυτού, η νομική πρόβλεψη που εντοπίστηκε αφορά συνθήκες ανωτέρας βίας (φυσική καταστροφή)! Έπειτα, η “εξυπηρέτηση”, στην περίπτωσή μου, ήταν ν’ αναλάβω υπηρεσία 12 Σεπτεμβρίου, χάνοντας αυτονόητα επτά μεροκάματα. Γιατί κι αυτή τη χρονιά επέλεξα να είμαι αναπληρώτρια από χόμπι!»
Αδεια άνευ αποδοχών η λύση του υπουργείου
Εξηγώντας πώς λειτουργεί στην καθημερινότητα και στην ψυχολογία της αυτή η συνθήκη, με το κράτος, αντί να βοηθά, να θέτει επιπλέον εμπόδια, η Κ.Τ. αναφέρει: «Το 2022 νόσησα από τον πρώτο καρκίνο και την άνοιξη του 2024 από τον δεύτερο. Σ’ αυτά τα δύο χρόνια δούλευα ως αναπληρώτρια, καθώς δεν είχα την πολυτέλεια της παραίτησης. Τολμώ να πω ότι στην αρχή, κι αφού εξαλείφθηκε το επικίνδυνο σενάριο για τη ζωή μου, αυτό που μου δυσκόλεψε πραγματικά την καθημερινότητα δεν ήταν ο ίδιος ο καρκίνος -αυτόν τον είχε αναλάβει η επιστήμη-, αλλά ο προϊστάμενός μου στο σχολείο αναφοράς μου, η απόλυτη ακαμψία της Πρωτοβάθμιας Διεύθυνσης και εντέλει η απουσία νομικού πλαισίου για την περίπτωσή μου. Με κάθε ευκαιρία ο “φιλεύσπλαχνος” προϊστάμενός μου με ενημέρωνε ότι υπήρχε λύση στην περίπτωσή μου, να βγω σε τρίμηνη άδεια άνευ αποδοχών! Γιατί με καρκίνο στα τριάντα μου δούλευα από χόμπι! Αυτή ήταν και είναι η μόνη λύση του υπουργείου Παιδείας για τους/τις αναπληρωτές/τριες που αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε σοβαρό ζήτημα!».
Με αφορμή την περίπτωση της Κ.Τ. επιχειρήθηκε να αναδειχθεί το ζήτημα ευρύτερα. Τόσο ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Θεατρολόγων όσο και το Σωματείο Εκπαιδευτικών «Δημήτρης Γληνός» εξέδωσαν ανακοινώσεις, καταγγέλλοντας την απαράδεκτη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί διαχρονικά και καταστρατηγεί τα ίσα δικαιώματα των αναπληρωτών σε μια ζωή με αξιοπρέπεια. Όπως σημειώνει η Κ.Τ., το e-mail καταγγελίας που έστειλε προσωπικά και μαζί με τα σωματεία εκπαιδευτικών προς το υπουργείο Παιδείας και προσωπικά στον κ. Πιερρακάκη έμεινε αναπάντητο. Επίσης, σύμφωνα με την ίδια, απειροελάχιστα ήταν τα ΜΜΕ που έδωσαν χρόνο και χώρο στο ζήτημα.
Εργαζόμενοι-ες «ειδικής» κατηγορίας
Ο θεσμός των αναπληρωτών/τριών εκπαιδευτικών μετράει πάνω από 20 χρόνια. «Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα καθεστώς αναπλήρωσης των εαυτών μας!» σχολιάζει δηκτικά η Κ.Τ. και προσθέτει σχετικά με τις διακρίσεις και τα προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι/ες: «Το να είσαι αναπληρωτής/τρια ανά την Ελλάδα σημαίνει αυτόματα ότι είσαι “έρμαιο” του υπουργείου Παιδείας, το οποίο απαξιοί διαχρονικά για την Παιδεία και για τους/τις αναπληρωτές/τριες! Αυτή η “ειδική” κατηγορία εργαζομένων δεν έχει ίσα δικαιώματα με εκείνα των μόνιμων εκπαιδευτικών. Η σύμβασή μας είναι ιδιωτικού δικαίου, αλλά παράλληλα δεν δικαιούμαστε δώρα (ούτε και οι μόνιμοι/ες εκπαιδευτικοί πια)! Κυριολεκτικά, χάνουμε μεροκάματα σε περίπτωση απουσίας μας για οικογενειακούς λόγους ή ζητήματα υγείας με δεδομένο πάντα ότι απολυόμαστε κάθε Ιούνιο. […]
Δεν είμαστε εργαζόμενες/οι ενός κατώτατου θεού! Διεκδικούμε την ίση και δίκαιη αντιμετώπιση γενικά και ειδικά όταν οι αναπληρωτές/τριες πάσχουν από βαρύτατα ζητήματα υγείας. Απαιτούμε να προβλεφθεί άμεσα ένας ολοκληρωμένος και δίκαιος συμπεριληπτικός νόμος υπέρ των αναπληρωτών/τριών εκπαιδευτικών με ανίατα/δυσίατα νοσήματα αλλά και εγκυμοσύνες/ άδειες μητρότητας. Διεκδικούμε μισθολογικές αυξήσεις για μόνιμους και αναπληρωτές (επιστροφή δώρων, επιδόματος αδείας κ.λπ.). Απαιτούμε ίσα δικαιώματα με εκείνα των μόνιμων εκπαιδευτικών!».
Καθώς οι ανισότητες στις συνθήκες εργασίας των αναπληρωτών/τριών εκπαιδευτικών παραμένουν, η Κ.Τ. εκφράζει την ανάγκη κινητοποίησης του κόσμου και συλλογικής διεκδίκησης. «Τον δρόμο πάντα τον δείχνουν οι άνθρωποι, οι συλλογικότητες και τα οργανωμένα εγχειρήματα! Είναι έκδηλο ότι χρειάζονται άμεσα συλλογικές παρεμβάσεις και για το συγκεκριμένο ζήτημα των ανίατων/δυσίατων νοσημάτων αλλά και για όλα τα αιτήματα των αναπληρωτών/τριών. Το ζήτημα είναι να υπάρξει συλλογική διεκδίκηση από τα σωματεία εκπαιδευτικών ανά την Ελλάδα, όπως και υπάρχει, να συνεχιστούν οι συλλογικοί αγώνες και να μεγαλώνουν απέναντι στον ακρωτηριασμό της Παιδείας! Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να υπάρξουν αξιοπρεπείς οικονομικές, εργασιακές και κοινωνικές συνθήκες για τους/τις αναπληρωτές/τριες εκπαιδευτικούς!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου