Μεγάλες στιγμές της Τέχνης

Paul Celan

Psalm
(Leseprobe aus: Die Niemandsrose, Gedichte, 1963, bzw. Celan wiederlesen, Gedichte, 1998, Lyrik-Kabinett)

Niemand knetet uns wieder aus Erde und Lehm,
niemand bespricht unsern Staub.
Niemand.

Gelobt seist du, Niemand.
Dir zulieb wollen
wir blühn.
Dir
entgegen.

Ein Nichts
waren wir, sind wir, werden
wir bleiben, blühend:
die Nichts-, die
Niemandsrose.

Mit
dem Griffel seelenhell,
dem Staubfaden himmelswüst,
der Krone rot
vom Purpurwort, das wir sangen
über, o über
dem Dorn.

****************

ΠΑΟΥΛ ΤΣΕΛΑΝ

Ψαλμός

Κανένας δεν μας πλάθει ξανά από
χώμα και πηλό,
κανένας δεν ευλογεί τη σκόνη μας.
Κανένας. Δόξα σοι ο Κανένας
Για την αγάπη σου θέλουμε
ανθίσει.
Σ’ εσέναν
απέναντι.

Ένα Τίποτα
ήμαστε, είμαστε, για πάντα
θα μείνουμε, που ανθίζει:
του Τίποτα, του
Κανενός το ρόδο.
Mε
το στύλο φως ψυχής,
το στήμονα έρημο ουρανού,
τη στεφάνη κόκκινη
από τη λέξη πορφύρα, που τραγουδούσαμε
πάνω, ω πάνω
απ’ τ’ αγκάθι.

Πηγή: http://milwntasgiatoxioni.wordpress.com
********************************

Psalm

No-man kneads us again out of Earth and Loam,
no-man spirits our Dust.
No-man.
Praise to you, No-man.
For love of you
we will flower.
Moving
towards you.
A Nothing
we were, we are, we shall
be still, flowering:
the Nothing-, the
No-man’s-rose.
With
our Pistil soul-bright,
our Stamen heaven-torn,
our Corolla red
with the Violet-Word that we sang
over, O over
the thorn.