Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η διαφήμιση «ανακαλύπτει» και την ποίηση
Ολο και περισσότερες εταιρείες
ποντάρουν στη «συναισθηματική γοητεία» της ρίμας

Του Σπύρου Γιανναρά
Η Καθημερινή, 5/12/2009

Δεν είναι η τηλεόραση αμοραλιστική. Η διαφήμιση -ως μηχανισμός ολοκληρωτικής προπαγάνδας- είναι εκείνη που στο όνομα της προώθησης συγκεκριμένου προϊόντος δεν ορρωδεί προ ουδενός.
Κι επειδή η διαφήμιση μετατράπηκε από υπηρέτη σε δυνάστη της τηλεόρασης, την οποία χρησιμοποιεί ως μέσο για το ξέπλυμα εγκεφάλων και την παραγωγή ζεστού χρήματος, ό,τι βγαίνει στο γυαλί υφίσταται -συνήθως- ανεπανόρθωτη βλάβη: συρρικνώνεται και ομογενοποιείται ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές που το διαφημιστικό μήνυμα επιβάλλει στην τηλεόραση.
Το πιο πρόσφατο θύμα της διαφήμισης, είναι απ’ ό,τι φαίνεται, ούτε λίγο, ούτε πολύ, η ίδια η ποίηση. Σύμφωνα με άρθρο του «Guardian» όλο και περισσότερες εταιρείες αναζητούν στην «ποίηση» το νέο μέσο για τη βέλτιστη διάθεση των προϊόντων τους. Αφορμώμενος από τη ρήση του ποιητή Ρόμπερτ Γκρέιβς πως «δεν υπάρχουν χρήματα στην ποίηση, αλλά ούτε ποίηση στο χρήμα», ο συντάκτης του παρατηρεί ότι η ποίηση ήταν για αιώνες ταυτισμένη με την ανέχεια, αλλά σήμερα, χάρη στη διαφήμιση, μπορεί να αποτελέσει πηγή κέρδους για τον σύγχρονο περιστασιακό τεχνίτη του λόγου.
Πολύ χειρότερο, κι αφάνταστα πιο αποκαρδιωτικό και αξιολύπητο από το γεγονός ότι μέχρι και τα McDonald’s έβαλαν «ποίηση» (δηλαδή ηλίθια τραγουδάκια με ρίμα) στις διαφημίσεις τους, ποντάροντας στη «συναισθηματική της γοητεία», είναι η αντίληψη για την ύψιστη αυτή μορφή λόγου την οποία φαίνεται να ενστερνίζεται μέχρι και ο αρθρογράφος του αφυούς άρθρου.
Η «ποίηση» ταυτίζεται με την ομοιοκαταληξία στη χειρότερη εκδοχή της: τα παιδαριώδη ομοιοκατάληκτα τραγουδάκια. Ο δε «ποιητής» δεν είναι παρά ένας λεξιγνώστης, που απλώς έχει μπει στον κόπο να καταπιεί το λεξικό (στα αγγλογαλλικά υπάρχουν και λεξικά ομοιοκαταληξίας), ένας γοργογράφος λεξιπλόκος που ξεπετάει ένα ποιηματάκι στην καθισιά του.
Η ποίηση, ένα περιστασιακό χόμπι για αργόσχολους, που ενδέχεται να αποφέρει εκτός από δόξα και χρήμα... Δεν είναι η τηλεόραση αμοραλιστική, η διαφήμιση είναι ένας δολοφονικός Μίδας.

"Κι αν δεν μπορείς τη γλύκα του κορμιού μου μέσα σου να νιώσεις,
αντ΄αυτού δοκίμασε πραλίνες "Lovely" στο στόμα σου να λιώσεις!"

Gerontakos