Η κοινωνική αναλγησία της Τρόικα και η εμμονή στον παραλογισμό

 

Δημήτρης Ραπίδης  Πολιτικός αναλυτής και επικοινωνιολόγος, πρόεδρος του κέντρου ερευνών (think-tank) Bridging Europe

Η μεροληπτική στάση των θεσμών

Δημοσιεύθηκε: huffingtonpost.gr, 12/11/2015 

 

Οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας είναι ένα θέμα στο οποίο οι εκπρόσωποι των θεσμών επιμένουν. Επιμένουν σε τέτοιο βαθμό που προκαλεί τουλάχιστον απορία η στάση τους. Αγνοούν βασικούς κοινωνικούς δείκτες, αγνοούν τις κοινωνικές συνέπειες μια τέτοιας απόφασης, αγνοούν τον κίνδυνο που γεννούν για την κοινωνική ειρήνη και ασφάλεια. Πάνω από όλα, αγνοούν πως τα πέντε τελευταία χρόνια οι φορολογούμενοι χαμηλού και μέσου εισοδήματος έχουν εξαντληθεί οικονομικά.
Σε αντίστοιχο πνεύμα, η προσπάθεια διεύρυνσης της φορολογικής βάσης δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα χωρίς να στοχεύει σε δύο πράγματα: πρώτον, στην μετατόπιση των φορολογικών βαρών στα ανώτερα εισοδήματα, και δεύτερον στην συστηματική παροχή τεχνικής βοήθειας των κλιμακίων προς το Υπουργείο Οικονομικών στο ζήτημα της πάταξης της φοροδιαφυγής. Στο ζήτημα αυτό απαιτείται διαχωρισμός εκείνων που συστηματικά φοροδιαφεύγουν ενώ διαθέτουν φοροδοτική ικανότητα, και σε εκείνους που φοροδιαφεύγουν γιατί πολύ απλά δεν έχουν να δώσουν. Για τον διαχωρισμό των κατηγοριών αυτών και για να αποφεύγονται οι άστοχοι συμψηφισμοί, απαιτείται μια συνολική έρευνα που θα συγκεντρώνει τόσο τραπεζικά στοιχεία, όσο και στοιχεία που παρέχουν οι φορολογικές υπηρεσίες. Αυτό απαιτεί χρόνο και στενή συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών, βασικά στοιχεία επιτυχίας τα οποία οι θεσμοί επιμελώς αγνοούν.
Στο θέμα της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης υποτίθεται πως κινείται η επιμονή των θεσμών για επιβολή ΦΠΑ 23% στα ιδιωτικά σχολεία. Όπως προκύπτει από έρευνα του κέντρου μελετών Bridging Europe, μόλις το 7% του συνολικού αριθμού των μαθητών είναι εγγεγραμμένο σε ιδιωτικά σχολεία και εκπαιδευτήρια, σε αντίθεση με άλλες χώρες της Ευρωζώνης και της ΕΕ, όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία, όπου τα ποσοστά είναι διπλάσια και τριπλάσια αντίστοιχα. Η πλειοψηφία των μαθητών προέρχεται από οικογένειες μεσαίου εισοδήματος που είναι ήδη επιβαρυμένες οικονομικά. Κατά συνέπεια δεν επαληθεύονται οι δηλώσεις αξιωματούχων των Βρυξελλών ότι στα ιδιωτικά σχολεία φοιτούν μαθητές οικογενειών με υψηλά εισοδήματα, εκτιμώντας ότι με αύξηση του ΦΠΑ διευρύνεται η φορολογική βάση. Η κυβέρνηση επεξεργάστηκε σειρά ισοδύναμων μέτρων τα οποία, και πάλι, απορρίπτονται συστηματικά από τους θεσμούς.
Αντίστοιχα μεροληπτική και η στάση των θεσμών στο ζήτημα της ανεργίας και της αδήλωτης εργασίας αναφορικά με τις συνέπειες που προκαλούν στα δημόσια έσοδα. Με ποσοστό πάνω από 25% και 51% στην κλίμακα 18-24, με την αδήλωτη εργασία και το μη καταγεγραμμένο εργατικό δυναμικό να ξεπερνά τα 2 εκατομμύρια, είναι αδύνατον να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους μέσω των κοινωνικών και εργατικών εισφορών, όπως είναι επίσης αδύνατο να αντιμετωπιστούν αμφότερα χωρίς τη συμμετοχή και έμπρακτη συμπαράσταση των θεσμών. Ενδιαφέρον δε παρουσιάζει το γεγονός ότι στις συνεδριάσεις του Eurogroup, το ζήτημα αυτό δεν έχει απασχολήσει καθόλου τους εταίρους τόσο ως προς τις λύσεις που μπορεί να δώσει στο ασφαλιστικό σύστημα, όσο και ως προς τις κοινωνικές προεκτάσεις που προκαλεί η συνεχής αποδυνάμωση των μακροοικονομικών στοιχείων της χώρας.
Όλα τα παραπάνω ζητήματα εκκινούν από την ίδια ακριβώς αφετηρία. Από την προσπάθεια της κυβέρνησης να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, όσο και από την επίμονη των θεσμών να συμπεριφέρονται ως δυνάστες, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την επιστροφή της Ελλάδας σε μια μίνιμουμ κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής ομαλότητας.