Δευτέρα, Ιουνίου 15, 2015

Η επιχείρηση character assassination της Ελλάδας και του λαού της




Μαριαννα Πυργιωτη
Μαριαννα Πυργιωτη

Εμετικοί προπαγανδιστές

Εδώ και 5 χρόνια η χώρα δυσφημείται συστηματικά και στρατηγικά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολιτική ηγετική τάξη της χώρας έχει «εγκληματήσει» σε βάρος της, μαζί με μια μικρή ομάδα κρατικοδίαιτων μεγιστάνων και μια μεγάλη ανομοιογενή ομάδα κρατικόφρονων πολιτών… Ομως η όποια τραγωδία εκτυλίχθηκε και εκτυλίσσεται σε σχέση με την οικονομία της χώρας, όποια κυβέρνηση κι αν απέτυχε  και αποτυγχάνει να διαχειριστεί την συνεχιζόμενη κρίση, το θέμα δεν μπορεί και δεν είναι δυνατόν να εκτείνεται πέραν της οικονομικής του διάστασης. 
Η επιχείρηση  character assassination μιας χώρας και του λαού της επειδή βρίσκονται σε οικονομική κρίση, είναι το λιγότερο ανήθικη και εκτός ορίων της Ενωσης
Αλλά συμβαίνει το αντίθετο: Σε κάθε ευκαιρία και κυρίως σήμερα, κάποιοι αξιωματούχοι, media και αναλυτές της Γηραιάς Ηπείρου επιχειρούν αυτό που ονομάζουμε character assassination μιας χώρας και των πολιτών της . Μια διαδικασία επίμονης επιθετικής στάσης που στοχεύει στην σταδιακή καταστροφή της αξιοπιστίας και της φήμης  συνολικά, για να μην πω μανιχαϊστικά. Το πιο πρόσφατο δείγμα ή δήγμα ήρθε από άρθρο της συντηρητικής γερμανικής εφημερίδας Die Welt  στο οποίο έγινε και ιστορική αναδρομή των «λαθών» των Μεγάλων Δυνάμεων σε σχέση με την Ελλάδα  όπως στη ναυμαχία του Ναυαρίνου  το 1827. Τότε βοήθησαν  «για τους λάθος λόγους», αφού δεν ήταν «αληθινοί» Ελληνες: «Η ιδέα ότι οι Ελληνες της σύγχρονης εποχής ήταν απόγονοι του Περικλή και του Σωκράτη και όχι μια φυλή με σλαβικά, βυζαντινά και αλβανικά γονίδια, που δημιουργήθηκε υπό την τουρκική κυριαρχία, ήταν διαδεδομένη μεταξύ των μορφωμένων Ευρωπαίων..» Και στη συνέχεια προσθέτει με στόμφο «Ομως, ούτε οι αρχιτέκτονες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπόρεσαν να ξεπεράσουν αυτήν την παρανόηση. Βάσει αυτής της λογικής έφεραν την Ελλάδα στην βάρκα της ΕΕ το 1980, με τις γνωστές συνέπειες που 'θαυμάζουμε' καθημερινά» υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα «κατέστρεψε κι άλλοτε στο παρελθόν την ευρωπαϊκή τάξη»… 
Δείτε επίσης ένα τυχαίο σχόλιο αναγνώστη που αλίευσα κάτω από ένα λιγότερο επιθετικό δημοσίευμα δύο χρόνια πριν: «Οι φόροι που πληρώνουμε φεύγουν στην Ελλάδα, για να μπορούν οι ντόπιοι να απολαμβάνουν το ουζάκι τους στο Αιγαίο, στον ήλιο του μεσημεριού, ενώ εμείς βουλιάζουμε στη συλλογική ευθύνη»  Είναι το πιο ανώδυνο …
Το ελληνικό κράτος ιστορικά, πάντα επέλεγε τη σωστή Ευρωπαϊκή πλευρά, τον ελεύθερο κόσμο, τον αντιφασιστικό αντι-κομμουνιστικό κόσμο
Η κοινή γνώμη της Ευρώπης έχει ήδη δηλητηριαστεί από δεκάδες εκατοντάδες λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά ανάλογα δημοσιεύματα και τα πολιτικά στελέχη των υπολοίπων χωρών, έχουν χρησιμοποιήσει λαϊκιστικά και κατά κόρον την ίδια επιχειρηματολογία προτάσσοντας προκλητικά ένα και μόνον ένα κριτήριο για να ρίξουν το «ανάθεμα» συνολικά: Την οικονομική ελληνική κρίση. 
Η Ε.Ε όμως δεν είναι μια οικονομική ένωση δηλαδή μια επιχείρηση κρατών διότι σαν τέτοια είναι «μη βιώσιμη» όπως λένε και οι οικονομολόγοι.  Είναι μια πολιτικο-οικονομική Ενωση όπου π.χ δεν έχουν θέση μη δημοκρατικές χώρες, χώρες στις οποίες παραβιάζονται βασικά ατομικά ή πολιτικά δικαιώματα. Είναι μία Ενωση που στην ιδανική της μελλοντική μετεξέλιξη θα πρέπει να καταλήξει σε μια μορφή όπως  οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. 
Η επιχείρηση  character assassination μιας χώρας και του λαού της επειδή βρίσκονται σε οικονομική κρίση, είναι το λιγότερο ανήθικη και εκτός ορίων της Ενωσης. Εχουν κάθε δικαίωμα -και κάθε υποχρέωση μια που δανείζουν χρήματα -οι εταίροι δανειστές να είναι σκληροί, απαιτητικοί ή και επιθετικοί όσον αφορά στο οικονομικό σκέλος αυτής της σχέσης. Αλλά δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα να εξεμούν πάνω μας έναν οχετό λαϊκισμού και καλυμμένου εθνικισμού για να νομιμοποιήσουν την απροκάλυπτη πλέον επιθετικότητα τους προς όποιον παρεκκλίνει της  χρηματο-οικονομικής ηθικής που υιοθέτησαν εσχάτως και πάντως μετά το 1990. 
Το ελληνικό κράτος ιστορικά, πάντα επέλεγε τη σωστή Ευρωπαϊκή πλευρά, τον ελεύθερο κόσμο, τον αντιφασιστικό αντι-κομμουνιστικό κόσμο. Δεν αιματοκύλησε την Ευρώπη ούτε πλούτισε από αποικίες, δεν είχε σκλάβους ούτε εξαπέλυσε φυλετικά ή θρησκευτικά πογκρόμ, άρα δεν δέχεται υποδείξεις από κανέναν νεόκοπο δημοκράτη, έχει μεγάλες αδυναμίες αλλά δεν έχει μεγάλες αμαρτίες. Κι αν μια χώρα έχει το -σύγχρονο όχι προαιώνιο -ιστορικό δικαίωμα να μιλά για  Ενωμένη Ευρώπη, αυτή είναι η Ελλάδα. Διότι πέραν των άλλων, πέρασε κυριολεκτικά δια πυρός και σιδήρου τον 20ο αιώνα αγωνιζόμενη για τα σωστά ιδεώδη….

Δεν υπάρχουν σχόλια: