ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Aπό τις ευχές στην πράξη
Η Καθημερινή,
Κάθε αρχή και εύκολη; Πιθανόν. Εύκολη
για όσους την πραγματοποιούν, αν υποθέσουν ότι αρκεί ο ενθουσιασμός της
(επαν)εκκίνησης και ότι η άρση της αδικίας συγχωρεί αστοχίες και
υπερβολές, ακόμα και κραυγαλέες. Εύκολη και για όσους την παρακολουθούν
για να την κρίνουν, αν υποθέσουν με τη σειρά τους ότι αρκεί το δογματικό
«εξ όνυχος τον λέοντα» για να καταλήξουν στο αξιολογικό συμπέρασμά
τους, καταδικαστικό ή επαινετικό. Οι πρώτες ώρες της επαναλειτουργίας
της ΕΡΤ, δύο χρόνια μετά τη βίαιη αμαύρωσή της από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, που
αδιαφόρησαν για το γεγονός ότι η δημόσια τηλεόραση και ραδιοφωνία, ακόμα
και στις προβληματικότερες στιγμές της, διασώζει πέντε πράγματα που τη
διαφοροποιούν τιμητικά από τον εμπορικό ανταγωνιστή της, τα είχε όλα
αυτά. Ειδικά η μέχρι κόρου παρουσία κυβερνητικών στελεχών έδωσε την
εντύπωση μιας αποπληρούμενης οφειλής, αν όχι μιας μικρής ρεβάνς.
Τα όμορφα στοιχήματα εύκολα καίγονται. Από το στοίχημα να αποκτήσουμε επιτέλους μια δημόσια τηλεόραση που να τιμά μέχρι κεραίας το χαρακτηρισμό της και τις συνταγματικές επιταγές κρίνονται πολλά· πολύ περισσότερα απ’ όσα είναι διατεθειμένοι να αντιληφθούν όσοι, για δικούς τους λόγους, θα επιλέξουν να εμφανιστούν συριζικότεροι του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ρόλος της ΕΡΤ δεν είναι να υπάρξει σαν προπαγανδιστικό αντίβαρο στην ιδιωτική τηλεόραση. Η πλουραλιστική ενημέρωση, η ακομμάτιστη στελέχωση και λειτουργία, η διαφάνεια, η τίμια επιδίωξη της αντικειμενικότητας, η δημοσιογραφική ανεξαρτησία, δεν είναι μοιραίο να φυτοζωούν στον χώρο των διακηρύξεων και των ευχολογίων, όπως βλέπαμε να συμβαίνει επί δεκαετίες, όσο αναγγελλόταν η μία «εξομοίωση με το BBC» μετά την άλλη. Είναι αναγκαίο να αποκτήσουν την αλήθεια τους στην καθημερινή πράξη, για να δοθεί έτσι νόημα και στην εν γένει δημοκρατία. Για να κερδηθεί το στοίχημα, η δημόσια τηλεόραση οφείλει να κόψει τον πνιγηρό ομφάλιο λώρο που την έδενε με το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, καταντώντας την άθυρμα στα χέρια και των τρίτης διαλογής στελεχών του, που διόριζαν ή απαιτούσαν προβολή. Οφείλει επίσης όχι απλώς να ανέχεται την κριτική αλλά να την επιζητεί. Φυσικά, λοιπόν, και έχει το δικαίωμα της επίκρισης η Ν.Δ. Αυτό είναι η δημοκρατία. Αν έλεγε κι ένα «συγγνώμη», ακόμα καλύτερα. Για την ίδια.
Τα όμορφα στοιχήματα εύκολα καίγονται. Από το στοίχημα να αποκτήσουμε επιτέλους μια δημόσια τηλεόραση που να τιμά μέχρι κεραίας το χαρακτηρισμό της και τις συνταγματικές επιταγές κρίνονται πολλά· πολύ περισσότερα απ’ όσα είναι διατεθειμένοι να αντιληφθούν όσοι, για δικούς τους λόγους, θα επιλέξουν να εμφανιστούν συριζικότεροι του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ρόλος της ΕΡΤ δεν είναι να υπάρξει σαν προπαγανδιστικό αντίβαρο στην ιδιωτική τηλεόραση. Η πλουραλιστική ενημέρωση, η ακομμάτιστη στελέχωση και λειτουργία, η διαφάνεια, η τίμια επιδίωξη της αντικειμενικότητας, η δημοσιογραφική ανεξαρτησία, δεν είναι μοιραίο να φυτοζωούν στον χώρο των διακηρύξεων και των ευχολογίων, όπως βλέπαμε να συμβαίνει επί δεκαετίες, όσο αναγγελλόταν η μία «εξομοίωση με το BBC» μετά την άλλη. Είναι αναγκαίο να αποκτήσουν την αλήθεια τους στην καθημερινή πράξη, για να δοθεί έτσι νόημα και στην εν γένει δημοκρατία. Για να κερδηθεί το στοίχημα, η δημόσια τηλεόραση οφείλει να κόψει τον πνιγηρό ομφάλιο λώρο που την έδενε με το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, καταντώντας την άθυρμα στα χέρια και των τρίτης διαλογής στελεχών του, που διόριζαν ή απαιτούσαν προβολή. Οφείλει επίσης όχι απλώς να ανέχεται την κριτική αλλά να την επιζητεί. Φυσικά, λοιπόν, και έχει το δικαίωμα της επίκρισης η Ν.Δ. Αυτό είναι η δημοκρατία. Αν έλεγε κι ένα «συγγνώμη», ακόμα καλύτερα. Για την ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου